محتوای کتاب را ،همان‌طور که از عنوان آن مشخص است؛ میتوانیم به سه بخش تقسیم کنیم: ۱- کی‌پاپ (کره) ۲- انیمه (ژاپن)  ۳-تیک‌تاک (چین) 

بخش اول : کی‌پاپ (کره)
اگر بخواهیم ضعیف‌ترین بخش کتاب را انتخاب کنیم این قسمت بهترین گزینه‌‌ برای ماست. برای افرادی که پیش از این کتاب هم درگیر فضای انتقادی، مقاله‌ها و نظریه‌های مرتبط با کی‌پاپ بوده‌اند، این کتاب هیچ حرف تازه‌ای ندارد. نویسنده در این بخش تکرار مکررات کرده‌است و حتی نتوانسته بین این محتواهای تکراری انسجامی قابل قبول را تزریق کند. شاید بعد از خواندن این بخش که متأسفانه بخش اول کتاب هم هست شما از خواندن ادامه‌ی آن منصرف شوید.

بخش دوم: انیمه(ژاپن)
خوشبختانه با توجه به اینکه خود نویسنده اعتراف می‌کند که طرفدار انیمه‌های ژاپنی است، می‌توانید از خواندن این بخش هم لذت ببرید هم به طور قابل توجهی با انیمه و حتی سیاست ژاپن آشنا شوید. به نظر من نویسنده اگر کتاب را فقط در رابطه با این موضوع می‌نوشت موفقیت بیشتری کسب می‌کرد.(ناگفته نماند امتیازی که به این کتاب دادم فقط به خاطر همین بخش بود وگرنه همین دو ستاره‌ را هم از سمت من کسب نمی‌کرد!)

بخش سوم: تیک‌تاک(چین) و همچین نتیجه‌گیری
نویسنده در این بخش هیچ نگاه مثبتی ندارد و کاملاً به جنگ چین و تیک‌تاکش رفته است‌. 
نتیجه‌گیری نویسنده هم عاری از هرگونه ایده‌ و نگاه جدیدی است.

در کل متن و محتوای کتاب اصلاً در حد تبدیل به کتابی ۲۰۰ صفحه‌‌ای نیست و بهتر بود نویسنده نظراتش را در یک مقاله‌ی جامع ارائه می‌داد.
        

          دوازدهمین کتاب سال 1404

کی پاپ، انیمه و تیک تاک در ایران

داوود طالقانی را از ارائه اش در برنامه جهت می شناسم که درباره حاج قاسم بود.و بعد از آن چند یادداشت از آن در فرهیختگان از ایشان دیدم. کتاب شرق گرایی، آمده است که پدیده کی پاپ و انیمه و تیک تاک را به عنوان رسانه سه کشور چین و ژاپن و کره جنوبی، بررسی کند. اول از همه بگویم که به نظرم این سه عنوان نباید کنار هم بیاید...چون از جنس هم نیستند، یعنی انیمه و کی پاپ دو سبک هنری هستند و تیک تاک یک پلتفرم است که جنس آن از این دو متفاوت است. پس بررسی این سه کنار یکدیگر به نظرم کار پسندیده ای نیست. نکته دوم این است که در زیر تیتر کتاب هم آمده: کی پاپ و انیمه و تیک تاک در ایران... اما کتاب دارد درباره تاثیر این سه مقوله در جهان و به عنوان نمونه از ایران نام می برد، حالا انیمه و کی پاپ را در ایران بحث می کند، اما به نظرم تیک تاک در ایران موضوعیتی ندارد و بیشتر در آمریکا و اروپا مطرح ، نشان به این نشان که خود کتاب هیچ بحثی راجع به تاثیر تیک تاک در ایران نیاورده است. 

کتاب با یک مقدمه آغاز می شود درباره شرق شناسی و شرق چرا موضوعیت دارد، با اینکه این بخش اطلاعات خوبی دارد اما ارتباطی به دیگر بخش های کتاب ندارد، مثلا طرح ایده ادوارد سعید درباره ی مطالعات پسااستعماری غرب چه ربطی به موضوع کی پاپ دارد؟!!! کتاب با موضوع کی پاپ شروع می شود و اطلاعات خوبی راجع به کی پاپ و گروه بی تی اس و امثال آن و طرفداران آنها که به اصطلاح آرمی یا ارتش کی پاپ می نامند، می دهد. اما در تحلیل آن زبان ناقصی دارد و تنها یک صورت بندی از وضعیت کی پاپ و نفوذ آن در ایران می دهد. در قسمت دوم نیز همین گونه است، اطلاعات خوبی راجع به انیمه های ژاپنی و طرفداران دو آتیشه آنها که اوتاکو نامیده می شوند، می دهد. و اینکه این فرم چه ارتباطی به سنت ژاپنی دارد و چرا از سامورایی به انیمه رسیده ایم و اینکه چه تاثیراتی می تواند داشته باشد مثل آیدول های جنسی نوجوان که در ژاپن رایج است. و در انتها فصل سوم آن که بدترین فصل کتاب است، به شما می گوید که چین ساختاری نئولیبرالی دارد، همین...
به نظرم کتاب می توانست به جای دویست صفحه صد صفحه یا شاید هم هشتاد صفحه باشد. فصل آخر آن حذف شود و از تکرار های زیادی کتاب که در هر فصل تکرار می شود، جلوگیری شود و نهایتا دو یادداشت بلند باشد درباره کی پاپ و انیمه و تاثیر آن بر نوجوان و جوان ایرانی ...تا اینکه بخواهد کی پاپ و انیمه و تیک تاک!! را بررسی کند و بعد بخواهد برای آن درمان هم بدهد ما هنوز در شناخت پدیده و پدیدارشناسی آن دچار خطا و اشکال هستیم، چه برسد به راه درمان آن
اما از مزیت های کتاب می توان به عنوان بدیع فصلها مثل: پیش به سوی گوگوریو جدید و... نام برد.اطلاعات کامل درباره کی پاپ و انیمه.....و از معایب کتاب می توان به پرداختن به سه موضوع که یکی از آنها از جنس دیگری است و تکرار زیاد و ساختار کشکولی کتاب که هم از محمد جواد بادین فکر نقل قول می کند و هم از علی اکبر رائفی پور و نداشتن یک هارمونی خاص و یک فصل بندی درست در کتاب، مثلا همه فصل ها خودش هم درآمد دارد و هم نتیجه ، نرسیدن به یک زبان واحد، داوود طالقانی به زبان خاصی در این کتاب نرسیده است، زبان کتاب دائما بین یک پایان نامه ارشد و یک یادداشت روزنامه ای در تعامل است و این مخاطب را اذیت می کند.
در کل اگر خواستید راجع به کی پاپ و انیمه اطلاعاتی به دست بیاورید، پیش درآمد خوبی است با تمام ایرادات ساختاری اش، البته از شماره 250 مجله دانستنیها، تیرماه 1399 که درباره کی پاپ یک شماره رفتند نیز غافل نشوید
        

          از مطالعه این کتاب واقعا لذت بردم 
برای شروع ، کتاب خیلی خوبیه 
با نثری روان ، به بسیاری از موضوعات پرداخته