یادداشت مزدوَر آ.پ

        با آقا شیخ مرتضی هم‌سفر شدن و نشدن در این روزمره‌ها و غرق شدن‌ها لازم است، تا به خود یادآور شویم که برای ماندن نیامدیم، توشه اندک و زمان محدودتر از آن است که اتراق کنیم.
پس از ارتداد دومین کتاب بود که از نویسنده می‌خواندم، به نظر من قلم یامین‌پور شاگردی نادر را می‌کند و تداعی از او دارد که دوست داشتنی‌‌اش می‌کند.

جذاب‌ترین قسمت رابطه‌ی شیخ با آقا سید علی بود و الرفیق ثم الطریق  ...

"از ماندن و یک جا نشستن می هراسیم و به زیستن در سفر مشتاقیم."

کتاب را به سیدعلی‌های زندگی‌تون هدیه بدید :)

پنجم شهریور ماه ۱۴۰۴