یادداشت مزدوَر آ.پ

        توقع من از شاعری که زمان دانشجویی می‌شناختم زیاد است، شاید برای همین است که نمی‌توانم ردیف‌هایی که نصف مصرع را اشغال کرده‌اند و احساس از سر باز کردن را منتقل می‌کنند تحمل کنم.
فاضل در دام تکرار فرم و محتوا افتاده
دارد از جیب (برندینگ سابق خود) خرج می‌کند، نوآوری و خلاقیت و بدیع بودن سابق رو ندارد.

بوی این مرداب را گر خوش نمی‌انگاشتند
در لجن سرمست نی‌ها قد نمی‌افراشتند

صف طویل امضا و فروش دلیل بر خوب ماندن نیست ...