یادداشت‌های Fafa (32)

          نمیدونم درموردش چی بگم. من این کتاب رو بدون تمرکز خوندم و برای همین نمیتونم خوب نظرم رو بنویسم. اما این جلد هم به اندازه جلد های قبلی محشر بود. در آرزوی اینکه یه مجموعه ی دیگه هم درمورد رضاقلی بخونم میمیرم. و درمورد مجید. و پایانش خیلی باز بود، دوست داشتم دقیق بفهمم بعدش چه اتفاقاتی افتاده...
ولی خب خلاصه، ازتون ممنونم آقای شاه آبادی. امیدوارم بتونم کتاب های بیشتری ازتون بخونم و بیشتر عاشق قلمتون بشم.
اره دیگه خلاصه.
        

          دیشب حوالی ساعت سه صبح بود که این تیکه از کتاب رو خوندم و خیلی به دلم نشست. خوندن کتاب مورد علاقه ات و بیدار موندن تا سه صبح از فرط هیجانش، دیگه آدم از زندگی چی‌ میخواد؟
بسیار شادمان هستوم.
        

          هروقت یه از خدا بی خبری بهتون گفت کتاب فانتزی خوب ایرانی وجود نداره، اول گوشش رو بپیچید و بعد این کتاب رو بکوبونید تو صورتش.
با این کتاب اشک ریختم، متعجب شدم، ترسیدم، بلند خندیدم و از تمام اتفاقات لذت بردم. یه جوری پای کتاب نشسته بودم انگار که جونم بهش بسته است. یه نفس خوندمش و الان چیزی بیشتر از خوشحال ام.
بیش از حد خوشحال و راضی از خوندن یه کتاب خوب، بین این همه کلمه ی چرت و پرت که اسم کتاب هم از سرشون زیاده. بالاخره یه کتاب خوب خوندم.
خداروشکر.
        

          کتاب هایی که نوجوون ها دارن خودشون رو باهاش بدبخت میکنن. بدون هیچ محتوایی و کاملا برای ترویج چنین چیز های مضحکی نوشته شدن. 
نیازی به توضیح نیست. با نخوندن این کتاب از فاسد شدن مغز خودتون جلوگیری کنید.
        

          زیبا ترین کتاب عمرم رو خوندم:)
        

          الن عزیزم. از تموم کردن این کتاب بسیار شاد و بشاش هستوم.
        

          خوندن کتاب هایی در مورد جنگ همیشه سخته.  ولی روبه رو شدن با همچین واقعیت هایی کاری ناگریزه. ناگریز به درک حقایق این جهان تلخ هستیم. از کتاب های جنگ میخونیم تا با درک حال افراد آسیب دیده بتونیم با رسیدن به آگاهی بیشتر از چنین جنگ هایی یاد بگیریم چطور باید مقابله کنیم. مقابله کنیم با ظلم و به قول نویسنده نزاریم دیگه چنین اتفاق احمقانه ای تکرار بشه.
        

          نمیدونم والا. شاید برای مردم اون زمان جذابیت داشته اما برای من نداشت. پر از اطلاعات اضافه و موقعیت مکانی و حرف های نژادپرستانه که نمیدونستم باهاشون چیکار کنم.
        

          همون طور که از ماکوتو شینکای و چابا‌موچی انتظار میرفت. خیلی دوست داشتنی.
 فقط خوشحالم من هم کسانی رو دارم که زنده و خندون بودنشون رو به آبی بودن آسمون ترجیح بدم.
نانای نای
        

          ناستنکا ی احمق. ناستنکای احمق. چطور یه نویسنده تونسته در چنین کتاب کوتاهی همچین محتوای زیبا و غم‌ناکی رو گنجونده باشه؟ نمیدونم.
        

          بر خلاف تمام تعریف ها و نظرات مثبت و همچنین جلد فوق‌العاده زیباش، محتواش کاملا چرت بود.
خیلی ها میگن آخرش ارزشش رو داشت. اخرش چی داشت مثلا؟ افکار مردی که نمیتونه با اشتباهات و مرگش کنار بیاد؟ ملت عزیز بس کنید. نیازی نیست به هرچیزی که ترند میشه نظر مثبت داشته باشیم.🙏🏻 
        

           نمیدونم چی بگم راجبش. هیچ وقت وقتی چیزی رو نمیدونم به خودم زحمت نمیدم راجبش فکر کنم، فقط میگم نمیدونم. یوزو جان تو وقیح ترین و بی مغز ترین و پردیدگاه ترین و قابل بحث ترین شخصیت دنیای کتاب ها هستی. 
اگه یه روزی همو دیدیم کاری می‌کنم نقابت رو از رو  چهرت برداری. کاری میکنم دلقک بازی رو تموم کنی و خودت باشی. کاری میکنم بفهمی زندگی کردن یعنی چی‌...
دوست دارم چون آدم هایی که زندگی بدی داشتن از دانا ترین ها‌ن.
دوست دارم.
        

          همه چیز به اندازه بود، از آن لیانگ عزیزم و نشر پرتقال خیلی ممنونم که باعث شدن من این کتاب رو بخونم. تجربه ی خیلی دوست داشتنی ای بود و مشتاقانه منتظر خوندن کتاب های بعدی آن لیانگ و همچنین مجموعه ی چاپا موچی هستم.
        

          از خوندنش پشیمون و ناراحت نیستم، حتی یه ذره خوشحالم. ولی اگه به عقب برگردم ترجیح میدم وقتم رو صرف خوندن کتاب بلبلانی تری بکنم.
        

          فوق‌العاده بود. متفاوت بود. خیلی بیشتر متفاوت بود. شگفت آور و دوست داشتنی و دارای هر صفت زیبایی که از به وجود اومدن بشر تا الان وجود داشته.
فقط رفتار های کای باعث میشه که یکم اذیت کننده بشه.
ولی همچنان شگفت انگیز و نازههههه
نازززز.
        

          اصلا معمولی نبود، ولی از شدت معمولی بودنش فوق‌العاده بود، معمولی و غیر معمولی. تقریبا در خودش هیچ چیز نداشت و همه چیز داشت. نمیدونم‌ چی بود، شاید ململانی.
        

          من حدود پنجاه تا کتاب فانتزی خوندم و این بینشون بهترین بود.
فوق العاده ترین، محشر ترین، جذاب ترین، و خاص ترین کتابی بود که خوندم.
علاوه بر حجم بالاش من سه چهار روزه تمومش کردم، چون خیلی ناز بود.
شده به خاطر آقای کای بخونش، پشیمون نمیشی.

        

          این کتاب محشر بود ولی خب
تنها دو ایراد کوچک به نظرم اومد، شخصیت اصلی نمی‌پذيرفت کسی که دوستش داشت با کس دیگه ای باشه ولی همچنان خودش هم دو شخص رو دوست داشت و این واقعا رفت رو مخم‌‌؛ همچنین یه سری آدم ها عنوانی روی خودشون به نام "نامیرا" داشتن اما نویسنده گاهی اوقات راه هایی برای کشتنشون پیدا می‌کرد که این هم واقعا مضخرف بود‌.

        

          فقط به خاطر صد صفحه آخر کتاب یک ستاره رو بهش دادم وگرنه لیاقت این هم نداشت:)
نظرات رو که خوندم متوجه شدم بعضی عاشق این کتاب شدن و بعضی هم گفتن بدترین کتابی بوده که خوندن، در نتیجه این کتاب کتابیه که شما ممکنه دوستش داشته باشید یا نه و به دلیل صفحات بالاش به نظرم ارزش ریسک کردن رو نداره و من واقعا از خوندنش پشیمونم.
خلاصه که ارزش یکبار خوندن و پشیمون شدن رو نداره🙃