بریده‌های کتاب زهرا اکبری🦋

هنگامی که تو تمام میشوی و نیست می شوی و به عجز می رسی تازه شروع قدرت است و اوج نیرومندی و آغاز هستی که فنا شرط بقاست. وقتی دیوار وجود تو در هم میریزد آن وقت با توانی دیگر راه می افتی که تمام فشارها به همین خاطر بود که این دیوارها بشکند و تو به این وسعت راه یابی و این جاست که در ناامیدی امید است و آنجا که ناامیدتری امیدوارتر خواهی شد. کسی که جز او نمی شناسد و جز او دستگیری نمی بیند این وجود به توحید رسیده، رها نمی شود. او را پروریده اند که نگهدار باشند چگونه پس از پرورش رهایش می کنند و کنارش می گذارند.

از لحظه ای که راکب و مرکوب دو تا شدیم از لحظه ای که هر کدام مقصدی برای خود گرفتیم درگیری ها شروع شد. همان که تا به حال وسیله بود، خودش باعث عزا شد.

داستان تو، داستان کوهنوردی است که هر چه جلوتر می رود. راهش باریکتر و دره هایش عمیق تر می شود و ناچار باید بارش سبکتر بشود و حتی کفش هایش را بگذارد. آن شاعر عرب میگوید: در کشتی نشسته بودند و موج ها بالا رفتند و بر سر کشتی شکستند و کشتی به سوی غرق می رفت، اینجا بود که همه دست به کار شدند و آن سرنشین تمامی کتاب ها را انداخت تا بارش سبک تر شود توشه اش را هم حتی کفش هایش را هم از پای افکند. أَلْقَى الصَّحِيفَةَ كَيْ يُخَفَّفَ رَحْلَهُ وَ الزَادَ، حَتَّى نَعْلَهُ أَلفيها. آنجا که احساس می کنی بار سنگین شده تمامی توشه ات را می گذاری، از سنگینی بدنت هم کم میکنی از سر و پا و شکم می زنی که راه بیفتی و برسی.

ما نمی توانیم به اتهام درون گرایی در سطح بمانیم و با پای دیگران راه برویم. آنها که از درون نجوشیده اند از بیرون پر خواهند شد.

عشق اینگونه در ما شکل میگیرد و پیچیده میشود و اینگونه شهوات و هوس ها به ایمان تبدیل میشوند و تو که تا دیروز برای هیچ ها می سوختی رو به حق میآوردی و برای او میشوری تو که روزی چند تومان از صبح تا شام به کارت می انداخت امروز که خودت را یافته ای دیگر تمامی زمین هم به راهت نمی اندازد و محرکت نمی شود.

بیاییم به دیدار همه جانبه خویش برخیزیم و به خودمان هم سری بزنیم. هر چه دیرتر به راه بیفتید، راه دورتر میشود. دو چیز انسان را نابود میکند مشغول بودن به گذشته، مشغول شدن به دیگران هر کس در گذشته بماند آینده را از دست میدهد و هر کس نگهبان رفتار دیگران باشد، آسایش و راحتی خود را از دست میدهد.

آندره زیگفرید در فصل آخر کتاب روح ملت ها می گوید: «بعضی از حادثه ها را عشق می فهمد اما عقل از تحلیل آن عاجز است و به داستان ابراهیم اشاره میکند و نتیجه می گیرد که عقل زبان عشق را نمی فهمد. این نتیجه گیری کاملا اشتباه است و این اشتباه از آن جاست که او عقل فارغ را با عشق عاشق می سنجد در حالی که باید عقل عاشق را با عشق او سنجید. مگر این یک دستور نیست که مهم را فدای مهم تر کن بر پایه ی همین دستور و همین عقل ابراهیم اسماعیلش را قربانی میکند. ابراهیم به مهم تر از اسماعیل رسیده و حتی به نزدیک تر از خود به خود رسیده و این است که به دستور عقل خود، مهم را فدای مهم تر می کند؛ گر چه عقل دیگران به این مهم تر نرسیده باشد.

انسانی که نقش خویش را نشناخته و کار خود را نیافته، از کارگاه هستی توقع هایی دارد که او را می شکنند و او را می سوزانند. این جهل به انسان و به هستی انسان را به بن بست می رساند و در این بن بست، فشارها توان او را می بلعند.

آنها که خودسر رانندگی یاد رفته اند اگر با آموزش و یا مربی همراه می شدند هم سریع تر و هم راحت تر به نتیجه می رسیدند و از خطرها می رهیدند چون خطرهای شکست ، یاس و خستگی و وازدگی و از دست رفتن در پیش است . فقط آنحا که خطر حتمی باشد باید به راه افتاد چون در رفتن احتمال نجات هست و احتمال نجات مرگ قطعی را محکوم می کند . در این حد ضرورت ، از ضرورت مربی میتوان چشم شست و می توان به راه افتاد .

اگر می بینی که با اگاهی و عشق ها باز هم مانده ای و قدرت پروازت نیست به تمرین رو بیاور و عشق و طلب را در این راه رهبری کن تا به آن خواسته ها برسی و به آن مقصد ها دست بیابی.

آنها که یافته اند که باید بروند اما از راه بی خبرند و راهنمایی ندارند به هدایت او خواهند رسید و به راه دست خواهند یافت؛ «الَّذينَ جَاهَدُوا فينا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنا»، «وَ مَنْ يُؤْمِنْ بِاللَّهِ يَهْدِ قَلْبَهُ». ۲ تا حدی که در کلاس هستی از مورچه ها می توانند درس بگیرند و از حرکت ابرها و جنبش برگها و ریزش باران و لرزش موج و از تاریکی و نور می توانند حقیقت هایی را بیابند و پیش بروند.

آی... زرگر بی مُرُوت تاریخ محکت را کدام گوری پنهان کرده یی؟ ما طالب طلای خالصیم و عیار می جوییم.

امیر المومنین از یک حق الهی و مشروع خود صرف نظر کرد ،و سکوت کرد .اول اعتراض کرد به قدری که اتمام حجت بکند ،اما دست به شمشیر نبرد ؛ برای چه ؟برای خاطر یک‌ مصلحت بزرگ ،مصلحت حفظ جامعه ی اسلامی ،برای «وحدت»

شاید زنی که دوست داشت تا ظهر بخوابد و مجله بخواند ،می توانست برای مجله ها مقاله بنویسد .اما عادت به تنبلی ،اشتیاق به کار کردن را از او گرفته بود .ماهیانی که آرزوی داشتن بال را در سر می پروراندند ،برای رسیدن به خواسته ی خود ،پویا و هشیار بودند .آنها وقتشان را در بستر اقیانوس تلف نکردند و مجله ها را ورق نزدند .از خواب بیدار شوید و سعادت خود را به چنگ آورید .

🔸به کجا می روید ای آدم ها ؟! 🔸و چه سرانجامی برایتان در نظر گرفته اند ؟ 🔸به وسیله ی ما بود که خداوند گذشتگان شما را هدایت کرد و به دست ما خواهد بود که مُهر پایان ،به کار شما می زند ‌ 🔸اگر شما را امروز دولتی مستعجل است ما را دولتی دیرنده خواهد بود و پس از دولت ما ،کسی را دولت نیست . ✨ماییم اهل عاقبت ،که خدا فرمود :عاقبت متعلق به صاحبان تقواست .✨

در نقد اخلاقی عرفان از منظر اجتماعی ؛ دست کم سه پیش فرض مسلم انگاشته شده است . ✓نخست اینکه عرفان مستلزم عزلت و انزواست . ✓دوم اینکه عزلت و انزوا مستلزم بی توجهی به دیگران است .و ✓ سوم اینکه اخلاق مستلزم توجه به دیگرانسان هاست . از نظر نگارنده کتاب هیچ کدام از این پیش فرض ها قابل دفاع نیست چون *نخست ، اگر چه شمار زیادی از عارفان در سنت های مختلف عرفانی خلوت گزیده اند ،اما شمار زیادی از عارفان برای مثال اهل فتوت در عرفان اسلامی با زندگی و مسیولیت اجتماعی پیوند خورده . *دوم ،عزلت گرفتن هم می تواند با «توجه به دیگران» همسو باشد در یک تلقی عرفانی «عزلت گرفتن » به منظور کسب آمادگی برای دست گیری معنوی از دیگران توصیه می شود ،نه ازروی بی توجهی به دیگران . و فراموش نکنیم که در یک نظام ارزشیِ عرفانی توجه به «نیازهای معنویِ» دیگران می تواند مهم تر از «نیاز های مادیِِ» آنان باشد . *سوم اینکه ،از نظر برخی متفکران علاوه بر وظایف اخلاقی در برابر دیگر انسانها از وظایف اخلاقی در برابر خود،خدا و طبیعت سخن به میان می آورند .بر این مبنا نمی توان مدعی شد که عرفان اخلاق را زائل می کند .

خدا وند می فرماید و اما ما ینفع الناس فیمکث فی الارض انچه برای مردم منفعت دارد در زمین خواهد ماند و آنچه منغعنی برای مردم ندارد تمام شدنی است و رفتنی است . ان الباطل کان ذهوقا این گذاره از عالم حقایق فی النفسه هست آیت الله خامنه ای در تفسیر «شجره ی طیبه» و «شجره ی خبیثه» که در قران امده است می گوید: معلوم است خداوند در ان چند آیه، درباره ی مفاهیم پایه ای تمدنی سخن گفته است آن تمدن و فرهنگی که ریشه در خوبی های فی النفسه دارد پایدار است و در هر عصری بار می دهد و ما از این بار بهره مند می شویم و شجره ی خبیثه هرگز پایدار نخواهد بود. ایشان محکم بر این گزاره تاکید می کنند و این از روی پیش گویی و دل خوشی و امیدواری نیست، بلکه کاملا مبتنی بر قواعدی است که گزاره های وحیانی به ما می آموزد. تفاسیر ایشان از ایات قران در سخنرانی هایشان پراکنده است. کتاب دغدغه های فرهنگی را بخوانید ایشان قاعده ای جدید گفته است، بر اساس قران، اگر مسلمانان به جایی حمله کنند یعنی جبهه ی حق به جبهه باطل حمله کند خداوند تضمین نمی کند که پیروز شوند؛ امااگر جبهه ی حق مظلوم واقع شوند و در مقابل حمله ی جبهه ی باطل، از خودشان دفاع کنند، خداوند پیروزی شان را تضمین می کند. این گزاره ی وحیانی و قاعده ی تاریخی است تاریخ باطن دارد و این قواعد تاریخی در باطن تاریخ تکرار می شوند مثلا این قاعده در جنگ بدر و احد و خندق محقق شده است، چنانچه که درجنگ تحمیلی و مسئله ی هسته ای هرگاه مسلمان در مقابل تجاوز دشمن، از حق خود دفاع کند، پیروز می شود و کان حقا علینا نصرا المومنین این ها قواعدی است که در باطن تاریخ ثابت است. 🌷

در گزارشی آمده است: درصد بالایی از خانم های بالای ۳۵سال دچار افسردگی می، شوند، چون خانم متوجه می شود که از زیبایی جسمی اش کاسته شده و دیگر جذابیتهای بیست سالگی و بیست و پنج سالگی اش، را از دست داده است. طبیعی است؛ کسی نمی تواند مانع شود. چون تعریف این زن از خودش تعریفی صرفا غریزی و جسمانی است، دچار افسردگی می شود اما در فرهنگ پیشا تجدد، سی چهل سالگیِ زن زمان آغاز شاه نشینی اوست. مادر شده است و حرمت دارد. هر چه هم بیشتر فرزند داشته باشد، از جنبه ی فرهنگی بهتر است. لازم نیست به تک تک این سوژه ها وموضوعات پرداخته شود، بلکه باید به منشا آنها اندیشید، مسیله تحول ادراک هویتی است 🌱

عجله وتکاثر یکی از مبانی سبک زندگی غربی است مثل کسی که میتواند با هواپیما دوساعته برود مشهد زیارت و برگرد اما پیاده این راه را می‌پیماید اما او دارد مسیر زیارتش راطی می کند نمی‌خواهد که برود و برگردد چرا عجله کند ؟! دقیقا نگاه مدرنیته همین است نمازی که میشود سه دقیقه ای خواند رفت سراغ کاربعدی ،هی زیاد و هی زیادتر «الهکم التکاثر » این است که افزون خواهی ، بشر را فریفته است . چرا مدرنیست ها گمان میکنند هیچ سبک و شیوه ی بهتری که شایسته ی ارزش گذاری باشد در تاریخ نبوده ؟! زیستی راحت تر ،آرامش بخش تر و زیباتر از زندگی مدرن .🌱

«روشنی آنگاه می درخشد که تاریکی یک سره بر آسمان چیره شده باشد » ارنست یونگر به قول آوینی آخرین دوران رنج بشر دورانی است که دران به سر می بریم نگاه اوینی اخر الزمانی است ؛ آخرین مرحله هبوط ،قبل از توبه و بازگشت است و این مرحله با بیشترین رنج همراه است رنجی که بیشتر هر چیز رنج عدم قرب است رنج بعد «دور»از حقیقت است تا عشق به رجعت نیز به نهایت ظهور رسد و جان انسان را تسخیر کند و« تا دور نشوی ،کی قدر قرب را خواهی یافت ؟ ظهور امر تدریجی است ...همانطور که غیبت امری تدریجی است همانطور که بعثت پیامبر تدریجی بوده نه دفعی ...🌱