بریده‌ کتاب‌های نرگس خالقی

به نظرم سگ بدبخت ترین موجود عالم است، به خصوص سگ هایی که اسیر آپارتمان ها و خانه های آدم ها شده اند.

و شاید نخستین درس من این بود که سیاه یا سفید دیدن اشیا و آدم ها، محروم ساختن خود از دیدن و شنیدن بسی رنگ های بدیع دیگر است.

مرغ نیسن! جانورن! مارن، اژدهان! ئومدن تو شهر ما- تو شرکت نفت، تو آب و برق، ادارات، شرکتها - بهترین حقوق، بهترین زندگی - ماشین، خانه، باشگاه، فرنیچر ، فوق العاده ، دوری از مرکز، بدی آب و هوا و هزارتا دزدی و مداخل دیگه - ئووقت ما نان نداریم بخوریم! رو نفت هم هستیم! تنها نوکری و کلفتی و باغبانی و آبداری و شوفری ش سی ما مانده - سیل دستام کن- سیل کن ببین چطور پینه بسته - پدرم در ئومد سی چندرقاز بس که نی شکر ببرم - مثل یک‌عمله - تو آفتاب شصت درجه - با دوازده سال درس- هاا، می ی کشم - باید از اینجا برن _

قیدار مکث می کند. بعد آرام می گوید: - مرگ، بیماری، گرفتاری! این سه تا را حلقه کن، آویزان کن به گوش ات... ناصر آرام تکرار می کند: - مرگ، بیماری، گرفتاری... قیدار شانه های ناصر را می گیرد: - مرگ، بیماری ، گرفتاری... این سه تا دشمنی بر نمی دارد...

ترومن که بود؟ سی و سومین رئیس جمهور ایالات متحده ، عضو حزب دموکرات، کسی که دستور داد دو بمب هسته ای روی ژاپن بیندازند. خصوصا کسی که دستور انداختن دومین بمب را داد، در حالی که ژاپن دیگر تسلیم شده بود. کسی که اصل چهار ترومن را تصویب کرد که به بقیه ی کشورهای دنیا می گفت باید چه طور رفتار کنند و دلیلش هم این بود که آمریکا می خواهد.

باید مدیر بود، یعنی کنار گود ایستاد و به این صف بندی هر روزه و هر ماهه ی معلم و شاگرد چشم دوخت تا دریافت که یک ورقه ی دیپلم یا لیسانس یعنی چه! یعنی تصدیق به اینکه صاحب این ورقه دوازده سال یا پانزده سال تمام و سالی چهار بار یا ده بار در فشار ترس قرار گرفته و قدرت محرکش فقط ترس است و ترس است و ترس!

مدرسه دو طبقه بود و نوساز بود و در دامنه ی کوه تنها افتاده بود و آفتاب رو بود. یک فرهنگ دوست خرپول عمارتش را وسط زمین های خودش ساخته بود و بیست و پنج ساله در اختیار فرهنگ گذاشته بود که مدرسه اش کنند و رفت و آمد بشود و جاده ها کوبیده بشود و اینقدر از این بشودها بشود تا دل ننه بابا ها بسوزد و برای اینکه راه بچه هاشان را کوتاه کنند بیایند همان اطراف مدرسه را بخرند و خانه بسازند و زمین یارو از متری یک عباسی بشود صد تومان. یارو اسمش را هم روی دیوار مدرسه کاشی کاری کرده بود. به خط خوش و زمینه ی آبی و با شاخ و برگی.