بریده‌های کتاب مُهلك.

اغلب، بخشیدن خودت سخت‌ترین نوع بخشیدنه..

مگر چندبار به دنیا آمده‌ایم که این‌همه می‌میریم؟

آن چهار تن را می‌بینی؟ همان‌ها که مشغول گردآوری خار و هیمه‌اند. آن‌که یک سر و گردن از همه بلند تر است و چهره‌اش به ماه شب چهاردهم می‌ماند، عباس‌بن‌علی، ماه بنی‌هاشم است =)

حیرتم بیشتر شد، وقتی که دانستم علی '؏'، شیر میدان جنگ، همسرش فاطمه را با جمله ی «جان علی به فدایت» صدا می‌زد :)))

خشنم، مغرورم و هیچ نیازی به تسلی خاطر احدی ندارم و در سکوت رنج می‌کشم..

خاک را مشت کرد و نشانم داد و گفت : «من با این خاک نفس می‌کشم و یه روزی هم توی همین خاک آروم می‌گیرم. پس برای چی براش دل نسوزونم؟ برای چی دوستش نداشته باشم؟»

وقتی که اول ورودی کنار در می‌ایستی و مقابلت او است، فقط یک جمله می‌توانی زمزمه کنی: - السلام علیک یا بابا، السلام علیک یا علی.

ما شدیم آدم های انبار کننده ی خاطرات برای روزهایی که هیچ‌وقت نیامدند. دل سپردیم به خاطرات خطراتی که کرده بودیم، و خود خطر کردن را فراموش کردیم. به جاش یاد گرفتیم چطور هر چیزی را که دوست داریم، اما نمی‌توانیم توی زندگی جایش بدهیم، یک گوشه انبار کنیم: شکسته، دل‌مرده، خاک گرفته.

پدر خیال می‌کرد آدم وقتی در حجرهٔ خودش تنها باشد، تنهاست. نمی‌دانست که تنهایی را فقط در شلوغی می‌شود حس کرد.

برای یک کتاب باز واقعی، همین کتابخانه های کوچک و چندتا قفسه و یک سینه ی دیوار هم کم از تخت پادشاهی نیست.

مصریان باستان فکر می‌کردند که قلب انسان مظهر زندگیه، یونانیان معتقد بودند که افکار و احساسات ما رو کنترل می‌کنند و رومیان اعلام کرده بودند که زهره، الهه عشق، با کمک فرشته عشق قلب‌ها رو به آتش می‌کشه رومی‌ها معتقد بودند که رگی وجود داره که انگشت وسط دست چپ را مستقیماً به قلب متصل می‌کنه. چنین چیزی وجود نداره اما به همین دلیله که مردم به طور سنتی حلقه ازدواج رو حتی امروزه در انگشت دست چپشون می‌کنند.

اگر آغوش صمیمانه میخواهید نزد مادرتان بروید.

گمان می‌کنم گهگاه گریه برای همه‌مان سودمند باشد؛ فضا را مثل باران پاک می‌کند.

چه کار کنم؟ تمام زندگی‌ام گویی ناگهان از من جدا شده و در تمام جهان چیزی نیست که بخاطرش زندگی کنم.

برای آرامش ذهنم به دفتر خاطراتم پناه می‌برم، عادت نوشتنِ جزئیات کمکم می‌کند تسکین یابم.

همیشه بعد از یک گریه ی طولانی، احساس میکنی ته کشیده ای . .

میگویند وقتی آدم می‌میرد، زندگی‌اش از جلوی چشمانش می‌گذرد، پس باید طوری زندگی کنیم که ارزش تماشا کردن داشته باشد.