بریده‌ای از کتاب دال دوست داشتن اثر حسین وحدانی

ما شدیم آدم های انبار کننده ی خاطرات برای روزهایی که هیچ‌وقت نیامدند. دل سپردیم به خاطرات خطراتی که کرده بودیم، و خود خطر کردن را فراموش کردیم. به جاش یاد گرفتیم چطور هر چیزی را که دوست داریم، اما نمی‌توانیم توی زندگی جایش بدهیم، یک گوشه انبار کنیم: شکسته، دل‌مرده، خاک گرفته.