بریده‌های کتاب پیرمرد و دریا

پیرمرد همه چیزش پیر بود مگر چشمان به رنگ دریایش که شاد و شکست‌ناپذیر بود. 🌊

با خود گفت من از این چیزها سر در نمی‌آورم. ولی خوب است که لازم نیست ماه و خورشید و ستاره‌ها را بکشیم. کافی است که خوراکمان را از دریا بگیریم و برادران خودمان را بکشیم.

آدم را برای شکست نساخته‌اند. آدم ممکنه از بین بره، ولی شکست نمی‌خوره.

اما آدم برای شکست ساخته نشده . یه آدم می‌تونه نابود بشه ولی نمی‌تونه شکست بخوره.

او خیلی ساده‌تر از آن بود که بداند از چه موقعی به مرتبه تواضع و فروتنی رسیده است اما می‌دانست که فروتنی را به دست آورده است و می‌دانست که این شرم‌آور نیست و هیچ زیانی به غرور حقیقی او وارد نمی‌کند.

خوبه البته بخت هم یاری کنه. ولی من ترجیح می‌دم کارم رو درست انجام بدم این‌طوری وقتی بخت بهم رو کرد، من هم آماده‌ام.

به خود گفت: پیرمرد،تو خیلی خسته ای.حتی روحت هم خسته است...!

صحبت نکردن در دریا، مگر در مواقع ضرورت، نوعی پرهیزگاری به حساب می‌آمد و پیرمرد آن را درست و قابل احترام می‌شمرد.

اگر آدم چیز خوبی را بر زبان بیاورد، آن چیز ممکن است روی ندهد.

ولی پیرمرد با خود می‌گفت که من ریسمان را میزان می‌کنم، چیزی که هست بخت یاری نمی‌کند. اما کسی چه می‌داند؟ شاید زد و امروز یاری کرد. هر روز روز تازه‌ای است. بهتر آن است که بخت یاری کند، ولی تو کارت را میزان کن. آن وقت اگر بخت یاری کرد آماده‌ای. متن اصلی: But, he thought, I keep them with precision. Only I have no luck anymore. But who knows? Maybe today. Every day is a new day. It is better to be lucky. But I would rather be exact. Then when luck comes you are ready. پ.ن: ترجمه خوبیه ولی باز هم به پای خود همینگوی نمیرسه 🫠 با نثر همینگوی میتونی صدای همه‌چیز رو بشنوی حتی نفس‌های پیرمرد...

چیزی که همینگوی حاضر نمی‌شد بپذیرد این بود که «حقیقت»، اگر محدود و حقیر نباشد، سیاست را هم دربرمی‎گیرد؛ وگرنه موضع نویسنده موضع ژنرالهایی خواهد بود که می‌گویند «ما سربازیم و در سیاست دخالت نمی‌کنیم»؛ و چنانکه می‌دانیم این گونه سربازان همیشه ابزار بدترین نوع سیاست می‌شوند. نویسنده ممکن است در گزینش موضع سیاسی خود اشتباه کند، اما اشتباه بزرگ‌تر این است که گمان کند می‌تواند از سیاست برکنار بماند.

با مشت نمیشه عقیده ی کسی رو عوض کرد !!