بریده‌ کتاب‌های پیرمرد و دریا

آدم را برای شکست نساخته‌اند. آدم ممکنه از بین بره، ولی شکست نمی‌خوره.

او خیلی ساده‌تر از آن بود که بداند از چه موقعی به مرتبه تواضع و فروتنی رسیده است اما می‌دانست که فروتنی را به دست آورده است و می‌دانست که این شرم‌آور نیست و هیچ زیانی به غرور حقیقی او وارد نمی‌کند.

خوبه البته بخت هم یاری کنه. ولی من ترجیح می‌دم کارم رو درست انجام بدم این‌طوری وقتی بخت بهم رو کرد، من هم آماده‌ام.

صحبت نکردن در دریا، مگر در مواقع ضرورت، نوعی پرهیزگاری به حساب می‌آمد و پیرمرد آن را درست و قابل احترام می‌شمرد.

اگر آدم چیز خوبی را بر زبان بیاورد، آن چیز ممکن است روی ندهد.

ولی پیرمرد با خود می‌گفت که من ریسمان را میزان می‌کنم، چیزی که هست بخت یاری نمی‌کند. اما کسی چه می‌داند؟ شاید زد و امروز یاری کرد. هر روز روز تازه‌ای است. بهتر آن است که بخت یاری کند، ولی تو کارت را میزان کن. آن وقت اگر بخت یاری کرد آماده‌ای. متن اصلی: But, he thought, I keep them with precision. Only I have no luck anymore. But who knows? Maybe today. Every day is a new day. It is better to be lucky. But I would rather be exact. Then when luck comes you are ready. پ.ن: ترجمه خوبیه ولی باز هم به پای خود همینگوی نمیرسه 🫠 با نثر همینگوی میتونی صدای همه‌چیز رو بشنوی حتی نفس‌های پیرمرد...

چیزی که همینگوی حاضر نمی‌شد بپذیرد این بود که «حقیقت»، اگر محدود و حقیر نباشد، سیاست را هم دربرمی‎گیرد؛ وگرنه موضع نویسنده موضع ژنرالهایی خواهد بود که می‌گویند «ما سربازیم و در سیاست دخالت نمی‌کنیم»؛ و چنانکه می‌دانیم این گونه سربازان همیشه ابزار بدترین نوع سیاست می‌شوند. نویسنده ممکن است در گزینش موضع سیاسی خود اشتباه کند، اما اشتباه بزرگ‌تر این است که گمان کند می‌تواند از سیاست برکنار بماند.

دشوارترین کار این است که انسان نثر سرراست و صادقانه بنویسد. اول باید موضوع را شناخت، بعد باید نوشتن را یاد گرفت. هر دو کار یک عمر وقت می‌خواهد، و هر کس که سیاست را به عنوان راه فرار انتخاب کند تقلب کرده است. همینگوی

«ولی ادم را برای شکست نساخته اند. ادم ممکنه از بین بره ، ولی شکست نمیخوره .»

ولی آدمیزاد برای شکست خوردن ساخته نشده. آدمیزاد رو می‌شه نابود کرد ولی نمی‌شه شکستش داد.

پیر مرد همه چیزش پیر بود؛ مگر چشمانش که به رنگ دریا بود و شاد و شکست ناپذیر بود.

اگر دیگران بشنوند که من به صدای بلند حرف میزنم فکر خواهند کرد که دیوانه‌ام. اما من چون دیوانه نیستم، به این فکرشان اهمیتی نمی‌دهم.

آدمیزاد برای شکست خوردن ساخته نشده، آدمیزاد و میشه نابود کرد ولی نمیشه شکستش داد.

او دلش برای پرنده‌های کوچکی مانند پرستوها که قادر نبودند چیزی برای خوردن پیدا کنند، می‌سوخت و بر این عقیده بود که پرنده‌ها – به‌جز پرنده‌های دزد و آن‌ها که قوی‌هیکل هستند – زندگی سخت‌تری نسبت به انسان دارند.

آن‌چه همینگ‌وی از جویس آموخت، تردستی معروف جویس در لفاظی و سجع و جناس نبود، بلکه توانایی شگرف او بود در ضبط تجربه‌ی انسانی یا به گفته‌ی خود همینگ‌وی 《دانستن این‌که آدم به‌راستی چه حس می‌کند، نه این‌که چه قرار است حس کند و چه به او آموخته‌اند که حس کند》.

«انسان برای شکست آفریده نشده. انسان ممکن است نابود شود، اما شکست نمی‌خورد.»