در سپیده‌دمی که واژه‌ها هنوز به خواب معنا فرو رفته‌اند، شاملو با چشمان خیس از عشق، قلم را به جانِ کاغذ می‌سپارد و از دل تاریکی، روشناییِ نامِ «آیدا» را می‌نگارد. مثل خون در رگ‌های من، نه فقط یک دفترِ نامه‌نگاری‌ست، بلکه مرثیه‌ای‌ست بر عشق در زمانه‌ی بی‌عشقی، سرودی‌ست بر امید در دل بی‌پناهی‌ها.
او در این کتاب، عشق را چون نفسِ همیشگی در سینه‌ی خویش می‌پرورد. گویی کلماتِ او از دهان معشوق تراوش کرده‌اند و روی کاغذ، به شکل شعر درآمده‌اند. هر نامه، بارانی‌ست که بر زمینِ خشکیده‌ی روح می‌بارد؛ آرام، عاشق، و بی‌ادعا چون نبضی نرم و روان، احساسات ژرف انسانی را در بستر واژگانی ساده اما نافذ جاری می‌سازد.
این کتاب، روایتی‌ست از مردی که در عصرِ فراموشی، هنوز به «یاد» ایمان دارد؛ از شاعری که در غوغای زمان، عشق را نه فریاد، که نجوا می‌خواند. لحظه‌ها در این اثر نمی‌گذرند، می‌مانند؛ مثل عطرِ موی معشوق در ذهنِ شاعر، مثل خون در رگ‌های او... .
      

        بوف کور؛ زمزمه‌ای از اعماقِ تاریکِ روح، دیدارِ تاریکی‌هایِ وجود در نگاهی روشن.
بوف کور زمزمه‌ای‌ست از اعماقِ روحی که دیگر امیدی به رهایی ندارد. 
صدایِ راوی، صدایِ انسانی‌ست‌ خسته که در خلأ زمان و مکان گم شده؛ میان کابوس و بیداری در دل تاریکی، دنبال روزنه‌ای از معنا می‌گردد. با خواندن بوف کور در مسیرِ ذهنیِ آشفته، جایی که مرز خواب و بیداری گم شده، هیچ چیز‌ جز تاریکی نیست و همین تاریکی چهره‌ی راستین ماست.  عشق در اینجا زخمی‌ست که هرگز التیام پیدا نمی‌کند. در این مسیر مرگ از زندگی زنده‌تر است و سکوت از فریاد قوی‌تر و رساتر.
بوف کور کتابی‌ست که با هر واژه‌اش زخم می‌زند و با هر سکوتش، ما را در داستان می‌برد. چون خوابی شیرین؛ زیبا و مرگ‌بار در چنگال خاطره‌ای که هرگز واقعی نبوده... .
      

        ابن مشغله به قلمِ نادر ابراهیمی، مانند رودی بود که از دلِ کوه‌های بلند و پر فراز و نشیب می‌گذشت، نه برایِ رسیدن به دریا، برایِ دریافتنِ معنا و جستجویِ حقیقت. 
ابن مشغله آینه‌ای بود که مردی قوی در آن، چهره‌ی خسته اما پرتلاش خود را با لبخندی شیرین بر لب نگاه می‌کند. 
نادر ابراهیمی خودش را در این کتاب، یک نویسنده‌ی عاشق، معلمی خوش‌قلب و انسانی پرکار معرفی می‌کند. این کتاب زندگی نامه‌ی مردی بود که دلش‌گرم است مانند حرارتِ چراغی روشن در دل تاریکی. 
جملاتِ کتاب از دلِ تجربه ها جوهری از معنا بیرون می‌کشیدند و سرشار از کلماتی بودند که گوشِ من پیش از خواندنِ آن‌ها خواب بوده.
      

        کتاب "خاطراتِ کتابی" به قلمِ احمد اخوت، چونان طوماری لطیف از بویِ کاغذهای کهنه و واژه‌های خوش‌نشین بر دل، پلی‌ است میان ادبیات و زندگی. از خاطراتِ عامِ کتابی از لابه‌لایِ کتاب و حاشیه نویسی‌ها و بویِ کتاب‌ها.  احمد اخوت در این اثر نه‌ تنها از کتاب‌ها حرف می‌زند، بلکه از نحوه زیستن با کتاب‌ها، از حافظه‌ای که با کلمات شکل می‌گیرد و از لحظاتی که در لابه‌لای هر سطر گم و دوباره پیدا می‌شود می‌گوید.  نثرِ او روان و صمیمی است، اما در عین حال لبریز از ظرافت‌های ذهنی؛ مثل دویدن آرام نسیمی در کتابخانه‌ای قدیمی با بویِ کتاب‌های کهنه . در این کتاب نویسنده نه مرشد است و نه راوی مقتدر. او همان خواننده‌ای‌ست که ما نیز هستیم؛ با همان شگفتی‌ها، کنجکاوی ها، دل‌سپردگی‌ها و دلبستگی‌ها. کتاب‌های کودکی‌اش، ترجمه‌هایی که خوانده، نویسندگانی که ستایششان کرده و حتی کتاب‌هایی که هرگز نخوانده، همه بخشی از پازلی‌اند که در نهایت چهره‌ی یک جانِ عاشقِ خواندن را می‌سازند.
خاطرات کتابی یادداشتی عاشقانه است به حاشیه‌ی یک دفتر کهنه. کتابی‌ست که نه فقط به یاد کتاب‌ها، که به یادِ "بودن با کتاب و زندگی با کتاب" نوشته شده؛ همان لحظه‌ی آشنای ورق زدن، بوی کاغذ، نور کم‌رنگ کنار تخت، و دل‌تپشی شیرینِ آغاز یک فصل تازه.
باتوجه بخشِ خاطرات کتابیِ عام قسمتِ و بوهایِ کتابی، این کتاب برایِ من رایحه‌ی کتاب فروشی ای دنج و صمیمی را داشت که با نورِ آفتاب روشن شده‌ .  
به عنوانِ کسی که با کتاب‌ها زندگی می‌کنه، این بهترین تجربه‌ی من برایِ خوندن بود. :")
      

        یک‌ عاشقانه‌ی آرام , یک عاشقانه‌ی واقعاً آرام .
داستانِ دوست‌داشتنی و پرماجرای گیله‌مرد کوچک و عسل ، بانویِ  آذری دوست داشتنی من رو غرقِ خودش کرد . 
یه جا خونده بودم؛ "ما آدم‌هایی هستیم که در تضاد ها زنده ماندیم . " تضاد هایِ داخل داستان  آدم رو به چالش می‌کشوند و دوست داشتنی بود .
جمله‌هایِ کوتاه اما دل‌نشین و توصیفات بی‌نظیر آدم رو وادار می‌کرد برایِ ادامه دادن  . عمیقاً دلم نمی‌خواست کتاب رو تموم کنم ، خیلی خیلی زیبا بود . :") 
      

        فرهاد مِهراد (۲۹ دی ۱۳۲۲ در تهران – ۹ شهریور ۱۳۸۱) معروف به فرهاد، خواننده، آهنگ‌ساز و نوازندهٔ پاپ راک اهل ایران بود. وی از خوانندگان صاحب نام راک ایرانی بود که نخستین آلبوم راک اند رول انگلیسی ایران را منتشر کرد. آنچه که او را از دیگر خوانندگان هم نسلش متمایز می‌کند، خواندن ترانه‌های اجتماعی است که در آثار موسیقی او متبلور شده ‌است. این عنصر در مضامین تمامی ترانه‌های او کاملاً به چشم می‌خورد. همچنین او را به عنوان یکی از اولین خوانندگان سیاسی ایران نیز می‌شناسند. وی در اوایل دهه ۱۳۵۰ ترانه‌هایی با مضامین سیاسی، انتقادی می‌خواند و در زمستان ۱۳۵۷ ترانه انقلابی «وحدت» را خواند، اما پس از انقلاب تا سال ۱۳۷۲ از ادامه کار منع شد.
از معروف‌ترین آهنگ‌های او می‌توان به «مرد تنها»، «بوی عیدی»، «جمعه»، «آیینه‌ها»، «خسته»، «اسیر شب»، «هفته خاکستری»، «شبانه ۱ و ۲»، «گنجشکک اشی مشی»، «کودکانه»، «سقف»، «آوار»، «وحدت»، «نجواها»، «کوچ بنفشه‌ها»، «برف»، «مرغ سحر»، «گل یخ»، «شب تیره» و… اشاره کرد. وی آهنگ‌هایی نیز به زبان‌های غیر فارسی دارد.
با تأمل در ترانه‌های این هنرمند، نکته‌ای که بیش از هر چیز نظر شنونده را به خود جلب می‌کند، جایگاه شعر و ترانه از دیدگاه اوست. ایشان به درک و فهم شعر بسیار معتقد بود. حس شعر و مفهوم آن را به خوبی در می‌یافت و به ترانه‌ای که انتخاب می‌کرد اعتقاد داشت. درک حس واژگان و ضرباهنگ آن‌ها و نحوه ادای آکسان‌ها و ویبراسیون‌ها جهت تبلور حس کلمات و مفهوم ترانه در آثار به جای مانده از او قابل تأمل است. تمام ترانه‌هایی که او حاضر به اجرای آن‌ها شد از زبان حال خود و به نوعی از زبان حال مردم و جامعه بود. به عارف قزوینی ارادت داشت و او را اوّلین شاعری می‌دانست که شعرهای اجتماعی گفته ‌است. همچنین به اشعار دیگر بزرگان عرصه شعر و ادب نیز توجه داشت. قصیده طولانی «تو را ای کهن بوم و بَر دوست دارم» سروده مهدی اخوان ثالث را با دادن تغییراتی از خود و «کوچ بنفشه‌ها» سروده محمد رضا شفیعی کدکنی را نیز با تغییراتی از خود به عنوان ترانه‌هایی برای اجرا انتخاب کرد.
      

        این ‌کتاب هم تموم شد ، کتابی که بسیار برام ارزشمنده و قسمتی از روح و قلبم رو برای خودش کرده . از اون کتاب‌هایی بود که نمی‌شد براش محدودیت گذاشت ، به زبانی ساده و آشکار همه چیز بازگو شده بود ، بلوایی تلخ و پر ماجرا .
عشقِ بین حسینا و نوشا و عاقبتِ غیرمنتظره .
دوست داشتنی بود ، عجیب باهاش ارتباط گرفتم .
      

        از بهترین و ساده‌ترین هایی که در یک روز تموم شد.
عشقِ شورانگیزِ بین بیژن و منیژه و داستانی پر ماجرا،زیبا و در عین حال دوست‌داشتنی.:")
      

         تکه هایی از یک کل منسجم؛ کتابی با متن ساده و روان که در اوج صمیمیت به چگونگیِ پیدایش امید ،  پذیرفتن و به آغوش گرفتن درد ها ، دوست داشتن خود و پذیرش زخم های همیشگی‌ ، در آغوش گرفتن خود در شرایط سخت و نفس‌گیر ، در نهایت سادگی اشاره کرده . 
پ‌ن : شاید حرفایی که نیاز داریم بشنویم اما کسی رو نداریم که بهمون یادآوردی کنه توی‌ِ این کتاب باشه ، بهتره به خودمون هم اهمیت بدیم و برایِ خودمون هم وقت بذاریم . :")
      

        سمفونی مردگان ؛ شاهکارِ ادبیات ایران . ظرافتِ قلم و فضای بی‌نظیر داستان حرف نداشت . تک به تک لحظات ، با بند بندِ وجود حس می‌شد و سرمای داستان توی عمقِ استخوان‌ها فرو می‌رفت . این رمان از نظرِ سبک ، ساختار و ویژگی هایِ منحصر به فردی دارد . 
داستان به صورت تک خطی روایت می‌شود و زمان در آن به جلو و عقب می‌رود که باعث می‌شود خواننده داستان را از زوایای مختلف ببیند و در نهایت آن‌را کنارِ بچیند و به درکِ کاملی برسد .
نام  رمان بی‌دلیل "سمفونی" نیست ، ساختار  رمان مثلِ یک قطعه‌ی موسیقی از چند بخش تشکیل شده و هر "موومان" یک حرکت در سمفونی است و این ساختار الهام گرفته شده از موسیقی کلاسیک است که در کنار هم ترکیبی از ادبیات و موسیقی کلاسیک به وجود می‌آید . 
فضای رمان تراژیک و تیره است و در آن می‌توان یاس و نااُمیدی را احساس کرد .
عباس معروفی در این رمان تضاد بین "سنت" و "مدرنیته" را به تصویر می‌کشد ، شخصیتِ آیدین که نمادِ روشن فکری و آزاده‌خواهی است در حالی که برادرش اورهان و پدرش نمادِ سنت‌ ، تعصب و سرکوب‌اند و این تقابل محورِ اصلیِ رمان است . 
داستان روایتِ خانواده‌ای سنت طلب است که در شهر اردبیل زندگی می‌کنند ، آیدین پسرِ روشن‌فکر خانواده علاقه به کسب و کار ندارد و دیوانه‌ی ادبیات است ، در مقابلِ آیدین برادرش اورهان که بسیار تعصبی است کم کم به دشمنی با او روی می‌آورد . این که آیدین از سنت ها فراری است باعث تنش هایی می‌شود ، درنهایت این تنش به نقطه‌ای می‌رسد که آیدین کشته می‌شود . 
سمفونی مردگان نقدی است به تضاد روشن فکری و سنت در جامعه که نشان می‌دهد افراد خلاق و آزادی‌طلب ممکن است قربانی سرکوب های خانوادگی شوند . 
نویسنده با قلمِ قدرت‌مند خود تلخی های جامعه را به تصویر می‌کشد . 

      

        از بهترین ها  ، ساده و در عین حال شگفت انگیز بود .
بعد از خوندن  خودِ کتاب به پیشنهادِ کسی کتاب صوتیش رو هم با صدای هوتن شکیبا تو برنامه ی "کست باکس " از "رادیو قرمز گوش" دادم و می‌تونم بگم فوق العاده بود.
      

        توی کتاب‌فروشی قسمت کتاب های دست دوم به پیشنهاد کسی که کتاب رو می‌فروخت خریدمش . با این‌که دست دوم بود واقعا دوست داشتنی بود و زیر بعضی از جملات کتاب خط کشیده بود ، چی از این با ارزش تر؟ از خوندنش لذت بردم دوستش داشتم ارزششو داشت !
      

        یکی از کتاب هایی بود که تا توی قفسه ی کتابخونه چشمم بهش خورد بدونِ این‌که اسمش رو شنیده باشم با ذوق خریدمش و مشغولِ خوندنش شدم . :") 
از کم حجم‌های خواندنی .