بریده‌های کتاب ناطور دشت

خیلی از اوقات آدم تا شروع نکند به صحبت کردن دربارهٔ چیزی که چندان براش جالب نیست، نمی‌فهمه که چه چیزی براش زیاد جالبه.

مردی که سقوط می‌کنه نمی‌تونه افتادنش رو حس کنه یا صدای برخوردش به زمین رو بشنوه. همین‌طور می‌ره پایین و پایین‌تر بدون این‌که خودش بفهمه. این عاقبت مردهاییه که تو دوره‌ای از زندگی‌شون دنبال چیزهایی می‌گشتند که محیط اطراف‌شون نمی‌تونسته براشون فراهم کنه. یا فکر می‌کردند محیط خودشون از ارائه‌ش ناتوانه. برای همین از جست‌وجو دست کشیدند، حتی قبل از این‌که اصلاً شروع کرده باشند.

استرادلیتر گفت : آهای میل داری یه لطف بزرگ به ما بکنی؟ گفتم : چه لطفی؟ در جواب دادن زیاد حرارت به خرج‌ ندادم. استرادلیتر همیشه از آدم‌ تقاضای لطف بزرگ داشت. آدم های خوشگل با آدم هایی که خیال می کنند خیلی زرنگ اند همیشه از آدم تقاضای لطف بزرگ دارند آن ها چون برای خودشان میمیرند خیال می کنند دیگران هم برای آن‌ها میمیرند. خیلی بامزه است.

بعضیا این‌طوری‌ان. واسه یه فیلم چرت‌و‌پرت اشک می‌ریزن ولی تو بیش‌ترِ موارد حرومزاده‌های پستی‌ان. جدی می‌گم.

آنچه واقعاً دلم می‌خواست، این بود که خودکشی کنم. دلم می‌خواست خودم را پرت کنم پایین. اگر یقین داشتم که به محض زمین خوردن کسی پیدا می‌شود که پارچه‌ای روی جسد من بکشد، احتمال داشت این کار را بکنم. دلم نمی‌خواست یک مشت آدم فضول و احمق بیایند و به بدن متلاشی شده و خون آلود من نگاه بکنند.

این یکی از بَدیای لیوس بود. تو ووتن که بودیم همه جور سوال خصوصی از آدم می پرسید ولی همون سوالا رو از خودش که میپرسیدی عصبانی می شد. یکی از اشکالای این روشنفکرا و آدمای باهوش اینه که درباره ی چیزی حرف نمیزنن مگه اینکه مهارِ قضیه، دست خودشون باشه. همیشه می خوان وقتی خودشون خفه شدن تو هم خفه شی و وقتی خودشون می رن تو اتاق شون تو هم بری . تو ووتن هم که بود بدش می اومد بعد از حرفای اون، ما بشینیم گپ بزنیم _قشنگ میشد فهمید_ منظورم من و بچه های دیگه‌س. اونم تو اتاق یکی دیگه. لیوس از این کار متنفر بود. همیشه دوست داشت بعدِ حرفاش همه برگردن اتاقاشون و خفه‌شن، از خود راضی، از این می ترسید که حرفِ کسِ دیگه جالب تر و هوشمندانه تر باشه.

یک بار به من و الی گفت اگر یک روزی مجبور به تیراندازی شود اصلا نمیداند که باید به کدام سمت تیراندازی کند . میگفت ارتش پر است از ادم هایی که کم از نازی ندارند .

ولش کن ... الانو خیلی دوست دارم . یعنی همین الان، همین لحظه. همین جا که باهات نشستم و داریم حرف می زنیم و شوخی می کنیم ...

Even if you did go around saving guys' lives and all, how would you know if you did it because you really wanted to save guys' lives, or because you did it because what you really wanted to do was be a terrific lawyer,... ... how would you know you weren't being a phony? the trouble is, you wouldn't.