بریده‌های کتاب ناطور دشت

مهم این بود که وقتی دارم از جایی می روم، مطمئن باشم که جدی جدی دارم می روم. چون اگر حس اش نکنی، حتی از خداحافظی هم دردناک تر است.

ولی لازم نیست حتما آدم بدی باشی تا کسی رو ناراحت کنی. گاهی می تونی آدم خوبی باشی و دیگرونو ناراحت کنی.

《نشانه‌ی یک فرد نابالغ این است که می‌خواهد به دلیلی،شرافتمندانه بمیرد. و نشانه یک فرد بالغ این است که می‌خواهد به دلیلی، با تواضع زندگی کند.》

ولش کن ... الانو خیلی دوست دارم . یعنی همین الان، همین لحظه. همین جا که باهات نشستم و داریم حرف می زنیم و شوخی می کنیم ...

سلی گفت:«ولی خیلی پسرا چیزای بهتری تو مدرسه یاد میگیرن» «قبول دارم. قبول دارم. بعضیاشون بعله ولی من دارم این چیزا رو یاد میگیرم. فهمیدی؟ قضیه این جاس. قضیه دقیقا همینه. من هیچ چی عایدم نمیشه. خیلی وضعم خرابه. وضعم مزخرفه»

این حالمو به هم می‌زنه. همیشه دارم به یکی می‌گم «از ملاقاتت خوش‌حال شدم» درحالی‌که هیچم از ملاقاتش خوشحال نشده‌م. گرچه، فکر می‌کنم اگه آدم می‌خواد زنده بمونه، باس‌ از این حرفام بزنه.

چیزی که راجع به کتاب خیلی حال میده اینه که وقتی ادم کتابه رو می خونه و تموم میکنه دوس داشته باشه نویسنده اش دوست صمیمیش باشه و بتونه هر وقت دوست داره یه زنگی بهش بزنه.

فقط خدا خدا میکردم بقیه حرفا رو بذاره واسه صبح ، ولی خیلی داغ بود. آدما اکثرا موقعی برا حرف زدن داغن که تو نیستی.

وقتی آدم بزرگا خوابن و دهنشون بازه ظاهر مزخرفی پیدا میکنن ولی بچه ها نه. بچه ها خوبن. حتی ممکنه آب دهنشون ریخته باشه رو بالش ولی بازم قیافه شون قشنگه.

<<می دونم مُرده!فکر می کنی نمی دونم ؟ ولی بازم می تونم دوسِش داشته باشم،نمی تونم؟ فقط بابت این که یکی مُرده از دوس داشتنش دس نمی کِشیم که. مخصوصا وقتی از همه ی اونایی که زنده ن هزار بارَم بهتره.>>

هیچوقت به هیچکس هیییییچی نگو، اگه بگی دیگه گفتی و رهاشون کردی. اونوقت دلت براشون تنگ میشه....

چیزی که میخوام بگم اینه که آدم اولش نمیدونه چه چیزی نظرشو بیشتر جلب میکنه، مگه اینکه با چیزی که نظرشو جلب نمی‌کنه شروع کنه. یعنی گاهی فقط این‌طوری می‌شه شروع کرد.

《چیز دیگه ای که تحصیلات به آدم می ده،البته اگه آدم به اندازه ی کافی تحصیل کنه،اینه که اندازه ی ذهنِ آدمو نشون می ده.نشون می ده تا چه حدّی کارآیی داره و تا چه حدّی نه.بعدِ یه مدت آدم دستش می آد که ذهنش چه جور فکرایی رو می تونه در بر بگیره .این یه جورایی خیلی خوبه چون به آدم کمک می کنه فرصتای بزرگی رو برای افکاری که به آدم نمی آد و در حدِ آدم نیس،تلف نکنه.آدم یاد می گیره ذهنشو اندازه بگیره و لباسِ ذهنشو به اندازه بدوزه》.