بریده‌ کتاب‌های کالیگولا (نمایشنامه در چهار پرده)

دنیا به این صورتی که می‌بینیم تحمل پذیر نیست. به همین دلیل احتیاج به ماه دارم، یا خوشبختی، یا جاودانگی، چیزی که شاید عاقلانه نباشد. اما به این دنیا هم تعلق نداشته باشد.

قدرت، به ناممکن، فرصت امکان می‌دهد.

خودت می‌دانی که من هرگز فکر نمی‌کنم. عاقل تر از آنم که فکر بکنم!

مردم گریه میکنند چون کار دنیا آن‌طور که باید باشد نیست.

به هرحال، مالیات بر گناه بستن خیلی بهتر است تا کفّاره از ثواب گرفتن که رسم جوامع جمهوری است.

شما هم مثل همه‌ی آنهایی که فاقد روح‌اند وجود کسانی را که روحشان از جسمشان بیشتر است نمی‌توانید تحمل کنید.روحی که از جسم سرریز کندمخل آسایش است، مگر نه؟ آن وقت فضلا اسم این را "بیماری" می‌گذارند و خیالشان راحت می‌شود.

چه سخت است، چه تلخ است انسان بودن!

عشق از آن بیماری‌هایی است که دست رد به سینهٔ هیچ‌کس نمی‌زند، چه باهوش و چه ابله.

از لحاظ اخلاقی دزدی مستقیم از اموال رعایا قبیح تر از وضع مالیات غیرمستقیم بر مایحتاج ضروری مردم نیست.

"ممکن است که من منکر چیزی باشم؛ ولی لزومی نمی‌بینم که آنرا به لجن بکشم یا حق اعتقاد به آنرا از دیگران سلب کنم."