°بعد از مدت ها رمان ایرانی خواندم و به دلم ننشست  .
متوجهم که ایده کتاب جالب است و می‌شود صدها صفحه چنین ایده هایی را با چالش ها و اتفاقاتی که برای شخصیت اصلی رخ می‌دهد ادامه داد حتی علاوه بر احوالات شخصیت اصلی ،شخصیت های دیگری هم بودند  که حوادث می‌توانست برای آنها اتفاق بیفتد و توسط راوی نقل شود. با این وجود اصلا عجله نویسنده را در هر فصل متوجه نشدم.
دقیقا زمانی که حس میکردم فهمیده ام که  کدام نقطه از خط زمانی هستیم و با آدم ها ارتباط می‌گرفتم نویسنده توضیح میداد که حالا هفت سال دیگر هم گذشته و باعث میشد بیشتر مرگ اطرافیان و زندگی قلندر برایم بی اهمیت شود.
در کل با اینکه طرفدار توصیفات بسیار در رمان ها نیستم اما به نظرم این کتاب را تنها توصیفات می‌توانست نجات دهد و ای کاش تنها چند سالِ اول فرار  قلندر را با تمام بدبختی هایش توضیح داده می‌شد. شاید آن زمان بیشتر برایش ناراحت میشدم .
      

        وایییی خدا این کتاب اصلا برای بچه ها نبود! انقدر عسل و بامزه بود که  زبانم قاصره.
کتاب پر از داستان های کوتاه چند خطیه که بعد از خواندن هر کدومشون ایستاده برای نویسنده و خلاقیتش دست میزنید. 
و باید اضافه کنم تصویر گری مرتبط و بامزه ای هم داشت که کتاب رو جذاب تر میکرد.  بهتون خیللللی پیشنهاد میشه توی هر سنی که هستید ، از طاقچه بینهایت هم میتونید بخوانیدش از دستش ندید :)) 

      

        یک سری کتاب ها هستن که ادم انعکاس خودش رو درون اونها پیدا میکنه و همون لحظه دوست داره قلبشو دربیاره و بزاره وسط  کتاب :) این دسته از کتاب ها برای هدیه دادن خیلی مناسبن  و "میک هارته اینجا بود " دقیقا همچین کتابیه.
کتاب کوتاهه ولی انقددددر حرف برای گفتن داره که آدم بعد از تموم کردنش نمیدونه به کدوم باید اول فکر کنه ، نمیدونه کدوم یکی از شیطنت های میک رو باید روی خواهر یا برادر‌ش پیاده کنه و ناخودآگاه به دنبال سیمان خیس میگرده:))))
جمله مورد علاقم :
تو واقعا فکر میکنی وفتی یک نفر می‌میره، لابه‌لای ابرها شناور میشه؟ اون وقت چی کار میکنه؟ یه هاله‌ی نورانی روی سرش سبز میشه و چنگ و عود میزنه؟ 

      

         نظریه نامطلوب :))
این کتاب رو پارسال تموم کردم. (با بدبختی) اول های کتاب خیلی خوب بود و داستان خیلی جالب پیش می‌رفت اما از یک جایی به بعد در حین خواندن انقدر حوصلم سر میرفت که فقط به این فکر میکردم که چه زمانی تمومش میکنم. من نه تنها از خوندن این کتاب لذت نبردم بلکه تصویر سازی های کتاب رو هم دوست نداشتم و در کل اصلا منطق کتاب رو برای پیش بردن داستان درک نمیکردم و هنوزم متوجه این همه وایرال شدن و توجه به این کتاب نمیشم. 

      

        علاوه بر شیرینی کل کتاب دیدگاه متفاوت نویسنده و خلاقیت نویسنده و تصویرگر خیلییی جذابه :) 
جمله مورد علاقم :
حالا همه تان بلند شوید و دستتان را در جیب های خودتان بکنید. من که دیگرانم دستم را دیگر در جیب کسی نمیکنم. 
      

        من از اون دسته از ادمایی هستم که زیاد به کتاب ها 5 ستاره نمیدم ولی تجربه خواندن این کتاب واقعا متفاوت بود. کتاب طوری بود که انگار نادیا کنارت نشسته بود  و از سیر تا پیاز زندگیش برات تعریف میکرد و هر فصل یک بار با هم زیر گریه میزدید.  یکی دیگه از چیز هایی که من خیلی دوست داشتم سریع پیش رفتن کتاب بود و سیر تاریخی و اطلاعاتی که میداد. 
نمیدونم که ایا قلب همه میتونه این همه زجری که نادیا کشیده رو درک کنه و به خوندن کتاب ادامه بده یا نه. ولی اگه فکر میکنید این قابلیت رو دارید همین الان این کتاب رو بخرید و شروعش کنید. :))))
*تکه کتاب مورد علاقم *
با خودم فکر میکردم آنها آنقدر ضعیف هستند که به ذهنشان هم نمیرسد چگونه بدون استفاده از خشونت چیزها را به دست بیاورند. 
      

        بهترین چیزی که این کتاب داشت شخصیت پردازی و توصیف های فوق‌العاده اش بود. اگه طرفدار کتاب های رئال هستید، بهتون حتما پیشنهاد میکنم. 
تکه کتاب مورد علاقم :
" انسان خوشبخت  کسی است که نه تنها بتواند به واقعیت فکر کند، بلکه به غیر واقعیت ها هم فکر کند." :) 
      

        روایتی از گشت و گذار های دختری اسیب دیده و پدری دیوانه در کوچه و خیابان های تهران :)

تکه کتاب :_ تو میدونی چرا کلاغه هیچ وقت به خونه اش نمیرسه؟
+ واسه این که اگه برسه، قصه تموم میشه. مگه میشه قصه تموم.... 
      

        اگر میخواهید در اتاق های یک تیمارستان روانی قدم بزنید و سر از  افکار سورئال و جنون آمیز  یک بیمار  دراورید این کتاب برای شماست:)