یادداشت Pardis
1404/4/6 - 08:29
°بعد از مدت ها رمان ایرانی خواندم و به دلم ننشست .
متوجهم که ایده کتاب جالب است و می‌شود صدها صفحه چنین ایده هایی را با چالش ها و اتفاقاتی که برای شخصیت اصلی رخ می‌دهد ادامه داد حتی علاوه بر احوالات شخصیت اصلی ،شخصیت های دیگری هم بودند که حوادث می‌توانست برای آنها اتفاق بیفتد و توسط راوی نقل شود. با این وجود اصلا عجله نویسنده را در هر فصل متوجه نشدم.
دقیقا زمانی که حس میکردم فهمیده ام که کدام نقطه از خط زمانی هستیم و با آدم ها ارتباط می‌گرفتم نویسنده توضیح میداد که حالا هفت سال دیگر هم گذشته و باعث میشد بیشتر مرگ اطرافیان و زندگی قلندر برایم بی اهمیت شود.
در کل با اینکه طرفدار توصیفات بسیار در رمان ها نیستم اما به نظرم این کتاب را تنها توصیفات می‌توانست نجات دهد و ای کاش تنها چند سالِ اول فرار قلندر را با تمام بدبختی هایش توضیح داده میشد. شاید آن زمان بیشتر برایش ناراحت میشدم .
(0/1000)
نظرات
1404/7/18 - 15:07
سلام و درود. با احترام به سلیقه ی شما، در ایران و البته خارج از ایران نویسنده هایی داریم که در سطح اول رمان نویسی دنیا قرار دارند. بنده به نویسنده ها و رمان های ایرانی بیشتر علاقه دارم. خیلی از نویسنده های خارجی با مانور تبلیغاتی بزرگ شده اند. در حالی که شما هیچ نامی از نویسنده های بزرگ خودمان نمی شنوید. مانند؛ عباس معروفی، هوشنگ گلشیری، شهریار مندنی پور، رضا براهنی، کوروش اسدی، احمد محمود، علی اشرف درویشیان، و.... خیلی های دیگر.
1
1
Pardis
1404/7/22 - 17:24
1