الی نیکرسون! دلم میخواد از دنیای کتاب بکشمت بیرون بهت بگم روزای سختی داشتم که تو رو انتخاب کردم بخونم.
منم مثل مهره اسب بود که تموم زندگیم از روی خیلی چیزا فقط پریدم، و آره،ماهی ها هم می‌تونن پرواز کنن.

      

        طبق تعاریف و شنیده ها انتظار بیشتری داشتم،اما به عنوان اثر اول نویسنده اثر  قابل قبولی بود.مهم ترین نکته این کتاب برای من روشن گری مادرِ شخصیت اول کتاب در بسیاری از جهات بود.دید باز و عمیق مادر در خیلی مسائل رو در حوزه های توسعه فردی و شناخت خود،بارها دیده بودم.
قسمت هایی از کتاب قابل تفکر بود.اسم کتاب هم به نظرم جذب کننده انتخاب شده بود.
به قول شما خانم عطارزاده، مسئله قدرت نهفته در دست هاست،هر دستی استعداد خودش را دارد و باید حافظه ی دست ها را به خاطر سپرد.

[گیاهی که کنده ایم،خردش کرده ایم هم خاطره ی دشت ها و صحراها را با خودش دارد،خاطره ی کسانی را که به دستش گرفته اند و این طرف و آن طرف برده اند.]

      

        استر عزیزم 
این مدتی که درگیر خواندن روایت های عریان تو بودم در تمام تنم تلاطم بود. هر بار که صفحه ای از خشم تو را می خواندم در دلم ارتباط عمیقی با تو پیدا می کردم.  تو که فقر و بحران طبقه اجتماعی و از دست دادن هارا با خشم آشکار و احساسات پنهانت بروز دادی. و من که از صفحه اول به تو اعتماد کردم و تو شدی تصویری که نمی خواستم باور کنم چیزی جز تو حقیقت باشد.
دوباره می‌آم.
دوباره می‌خونمت.
پنجشنبه ۳۰ تیر ۱۴۰۴
      

        خیلی دوست‌ش داشتم:)
مثلا فکر کنید دارید جون می‌کنید ولی نمی‌شه 
عرق می‌ریزید ولی نمی‌شه 
ولی می‌گی اجی مجی لاترجی و دوباره انجامش می‌دی و می‌شه:**))))
      

        مناسب برای بچه هایی که می خوان از والدینشون جدا بشن و در محیطی مثل مدرسه، مهد یا ... حضور پیدا کنن و ممکنه دلتنگ بشن. ولی غم انگیزه نه؟!چه بلایی سرمون اومده که حتی کتاب کودک هم غم انگیزه واسمون::)))
      

        با خنده های ایلیا کلی کیف کردم.
کتاب طنز قشنگی داره و خیلی بامزه‌ست.
دلم می خواست فلوید بودم و آخر شب بدون اینکه فکر کنم که چه روز پردردسری رو داشتم، با بادبادکم بخوابم. 
و راستش رو بخواین تو زندگی واقعی مون هم ما همین کار فلوید رو می کنیم، و برای درست کردن یه مشکل یه مشکل دیگه می سازیم و برای برطرف کردن مشکل ایجادی مشکل دیگه ای رو می سازیم! و یه چرخه ی معیوب که تمومی نداره!

      

        کتابی که 36 صفحه پایانی اش را نخواندم ، کل محتوای کتاب خلاصه شده بود در یک چیز، تکنیک دم و بازدم.
همان محتواهای همیشگی  بود و ایده  تازه ای نداشت.
حقیقتا توقعم کتاب بالاتری از چنین نشری بود!!!!اما محتوا قابل احترام است.
و جمله ای که دوست داشتم از این کتاب:
{افسردگی می‌کوشد،توجه مارا به خود جلب کند}
      

        فارسی شکر است و دیگر هیچ!
      

        دو روایتِ بی پرده، بی نقاب.
مونولوگ هایِ درونیِ کش دار.
سیگار، نمادِ مکث هایی برای تاب آوری.
سلام سامبرا.
نویسنده یِ محبوبِ جدیدم.🚬
      

        فصل اول کتاب رو بی نهایت دوست داشتم، همینطور تفکرات سیاسی یوسا را:) اما از مابقی کتاب لذت دوچندان نبردم، اما همچنان معتقدم هر انسانی این کتاب را باید دست بگیرد و بخواند. این کتاب را بسیار هایلایت کردم.
چندی پیش آدم گزافه گویی کتاب دست گرفتن مرا به تمسخر گرفته بود اگر همچنان با او در ارتباط بودم  این کتاب را می دادم دستش تا یوسا با جملاتش و کلماتش به قول دوستمان محکم بکوبد بر فرق سرش.
      

        نمی دانم...
فقط می دانم  یک بار خواندنش کافی نبود!
      

        قدم  زدن و همراه شدن با جهانِ ذهنی سارا کین.
داستانی که برخواسته از تجربه ی زیسته ی نویسنده ست .
اما نه به دلیل بیماری کین که به دلیل قلم و ایجاز مسحور کننده ی کین عاشق روایت هایش شدم.
کتابی که من رو به دنیای کین وارد کرد آخرین اثر این نویسنده ست. پر از غم،پر از درد و پر از فکرهای پراکنده ی ذهنی.

      

        کوتاه و اثر گذار.
نمی تونم بهش فکر نکنم!
داستان نامه نگاری دو دوست قبل از جنگ جهانی دوم، و قبل از آنکه هیتلر، هیتلر بشود! اینجاش غمگینه که چقدر  روابط انسانی ما وابسته به ایدئولوژی ها و سیاست هاست! 
به قولِ مخاطبی : لعنت به جنگ!لعنت به ما!
      

        گاهی یه کتاب می ره و دقیقا اونجایی که باید توی زندگیت اثر می ذاره، واقعا قصدی برای خوندن این کتاب نداشتم! چی شد که صدام زد و من رو به سمت خودش کشوند؟! واقعا نمی دونم!
اما قطعا این کتاب یکی از اثرگذار ترین کتاب ها برای زندگیِ شخصِ من بود.

      

        این گربه وقتی شرایط  بد می شه سریع خودشو تطبیق می ده و سریع براش آهنگ می خونه🙂‍↔️