کتاب کار یک نیم روز بود .
از این کتاب هاست که نمیدانم چجوری برایش یادداشت بنویسم .
کتاب به مفهوم خانواده ، عشق ، خیانت ، شکست و نوجوانی اشاره میکند . در همین صد صفحه و روند داستان انقدر سریع است که یا جا میمانی یا کیف می کنی بستگی به سلیقه دارد . اما سریع بودن ازکیفیت نمیکاهد . ایده کتاب تکراری است . پسری که خانه را ترک میکند . اما روند کتاب قابل بحث و تامل است . سوالی که اخر پیش می آید این است که چی شد که اینطوری شد ؟ دلم میخواد اسپویل کنم ولی نه برید بخوانید😂
        

          کتاب کم حجم و روونی بود. ترجمۀ خوبی داشت. توضیحات خوبی هم؛ یعنی مترجم تلاشش رو کرده بود تا اون کاری که باید رو برای فهم این اثر برای مخاطب انجام بده. داستانش خاص نبود، پایان متفاوتی داشت؛ چون داستان از نیمۀ پایانی به‌نوعی یه گردش می‌کنه و همه‌چیو تغییر میده. شاید نویسنده می‌خواسته به این صورت اون رو ماندگارتر کنه. یه عده می‌گفتن پایانش بازه، نبود؛ لااقل از اونایی نبود که اعصاب آدمو خرد می‌کنه؛ بیشتر غمگین‌کننده بود.
در کل کتاب فوق‌العاده‌ای نبود. بدم نبود البته. میشه گفت متوسط بود.
        

          از اون جایی که نوتومب نویسنده محبوبمه هر اثری ازش ببینم   بدون تحقیق می خرم. نوشته هاش به صورت ساده و غافل گیرانه ست، و این کتاب هم داستان یه پسر به نام جو که توسط نورمان به فرزند خوندگی پذیرفته می شه. چیزی که از نوتومب خوشم میاد اینه که می دونید تهش قراره یهو غافل گیر شید ولی به حدسیاتی که می‌زنید نمی رسید و امیلی نوتومب از یه در دیگه میاد و میگه سوپرایز! 
در این کتاب هم ریشه های روانشناختی مثل عقده ادیپ به چشم میخوره و همینطور الهه های باستان.
   کتاب کوتاهیه و در یک نشست تموم میشه.