یادداشت ماهـــی

        طبق تعاریف و شنیده ها انتظار بیشتری داشتم،اما به عنوان اثر اول نویسنده اثر  قابل قبولی بود.مهم ترین نکته این کتاب برای من روشن گری مادرِ شخصیت اول کتاب در بسیاری از جهات بود.دید باز و عمیق مادر در خیلی مسائل رو در حوزه های توسعه فردی و شناخت خود،بارها دیده بودم.
قسمت هایی از کتاب قابل تفکر بود.اسم کتاب هم به نظرم جذب کننده انتخاب شده بود.
به قول شما خانم عطارزاده، مسئله قدرت نهفته در دست هاست،هر دستی استعداد خودش را دارد و باید حافظه ی دست ها را به خاطر سپرد.

[گیاهی که کنده ایم،خردش کرده ایم هم خاطره ی دشت ها و صحراها را با خودش دارد،خاطره ی کسانی را که به دستش گرفته اند و این طرف و آن طرف برده اند.]