بنظر من آدم باید دنبال کتابایی باشه که کلماتشون نه تنها هنرمندانه روی کاغذ جاری شده، بلکه واقعا آدمو به فکر فرو ببرن و بعد خوندنشون  برا آدم ملموس باشه که یه چیزی بهش اضافه شده یا به یه چیزی فکر می‌کنه که قبلا بهش اهمیت نمی‌داد و ساده از کنارش می‌گذشت. حدأقلش اینه که حس کنه بهتر می‌تونه احساسات یه طیف از آدما که تابه‌حال باهاشون رفتار خوبی نداشته یا نسبت بهشون بی‌تفاوت بوده رو درک کنه. دقیقا به همین خاطره که کتاب خوندن باعث می‌شه یه جهان قشنگ‌تر ساخته شه :)
بعله! داس مرگ هچنین کتابیه...

! Thou shalt kill
قضیه از جایی شروع می‌شه که مرگ دیگه تو جهان معنایی نداره و بشر به معنای واقعی کلمه دیگه هیچ مشکلی نداره جز  نیاز به مرگ! جمعیت مدام داره افزایش پیدا می‌کنه، پروژه زندگی تو مستعمره های ماه و مریخ هم با شکست مواجه شده و حالا این داس‌ها هستن که با گرفتن جون انسان‌ها کنترل جمعیتو به دست گرفتن؛ این وسط پای سیترا و روئن میاد وسط  که قراره کارآموز یه داس بشن ولی هیچ از اینکار خوششون نمیاد...

از همین اول بگم اگه از دستش بدید ضرر کردید، چون این کتاب از همه نظر یه رمان دیستوپیایی بی نظیرهههه✨
فوق العاده جذاب، عمیق و تأمل برانگیزه؛ با شخصیتای منحصر‌به‌فردش دیوونتون می‌کنه و اون آخراش با چندتا پلات توییست بی نظیر باعث می‌شه که دلتون بخواد کلتونو بکوبید به دیوار🥲
از ترجمشم نگم که چقدر روون و عالیه و قلم نویسنده  هم که بدجوری خواننده رو گیر میندازه و تا ته کتاب با خودش همراه می‌کنه🌈
ایده بی شک نابی هم داره که با داستان پردازی عالی نیل شوسترمن همراه شده و دیگه نگم براتون که چه اتفاقای هیجان انگیز و رگباری ای در انتظارتونه...
رابطه پیچیده و قشنگ توی  این کتاب هم بنظرم دوست داشتنی ولی تا حدودی یهویی بود🔥
البته درمورد دنیاسازیش یه چند تا نکته داره که بنظرم باید بهش اشاره بشه. در کل دنیایی که ساخته کاملا زنده و باورپذیره ولی یه جاهایی نمی‌تونه آدمو قانع کنه؛ مثلا اینکه تو روال داستان آدم متوجه می‌شد که واقعا یه مشکلایی هست و اون دنیا اونقدرا هم بی نقص نیست یا اینکه ابر تندر که قدرت حل همه مشکلات بشرو داشت چرا مهم ترین مسئله رو سپرد به خود آدما؟

و اما درمورد درون مایش...
چرا می‌گم عمیقه؟ چون یه سری دیدگاه خیلی جالب درمورد آینده جامعه، مرگ، زندگی و اخلاق واقعی داره و میاد شما رو تو یه سری موقعیت قرار می‌ده که واقعا وجدان آدمو بکار می‌گیرن و حسابی آدمو احساساتی می‌کنن و بعد هم ازش می‌خوان که جبهه خودشو در این مورد با خودش مشخص کنه🤝🏻
تازه یه جورایی به سیاستم ربط داشت و میومد یه سیستم کاملا سیاسیو بررسی می‌کرد؛ از نقش قدرت و فساد توش بگیر تا...
یه چیز قابل توجه دیگش هم ارائه نظرات کاملا متفاوت از کلی شخصیت متفاوت توی بخشای مختلف و خصوصا دفترچه خاطراتشون بود (که من خیلی از ایدش خوشم اومد) که هم به جذاب شدن داستان و هم دیدن موضوعات مختلف از دید آدمای مختلف کمک می‌کرد.
دیدگاهش درمورد دین و ایمان هم به نوبه خودش قابل توجه بود که دیگه اگه درمورد اونم بنویسم خیلی طولانی می‌شه😅

خلاصه اینکه اولین پنج امتیاز کامل من تو بهخوان با عشق تقدیم به این کتاب و در نهایت اینکه به شدت پیشنهادش می‌کنم^^
        

          *شاید اسپویل جلدای قبلی ...
اَدِم؟
من قطعا به ورژن مهربون و لوس اَرِن( نه آرونِ فارسی سازی شده ... لطفا به ست بودن اسم دو برادر توجه کنید 😐) ترجیحش میدم، ولیییی اگه بحث مقایسه‌ی فرمانده خشن و خفن ناحیه‌ی ۴۵ که با ورژن مهربون و عاشقِ سگ خودش مبارزه میکنه با اَدِم مهربون و از خود گذشته‌ی عاشق جولیت و خانوادش، مقایسه کنیم قطعا اَدِم حرفی برای گفتن نداره ...
با این حال توی این جلد برخلاف بقیه‌ی دوستان من رفتار ادم رو تایید میکنم ... اون دقیقا مثل یک پسر واقعی رفتار کرد نه یک عاشق پیشه‌ی رمانی، که در یک رمان واقعا امری پسندیده است.

ولی امان از ادبیات این جلد های فرعی، اصلا قشنگ نیست و خیلی عادیه ولی خیلی ساده ان و منی که سطحم inter هست بدون هیچ مشکلی میتونم بخونمشون و خب از این لحاظ واقعا خوبن.

توی کتابفروشی ترجمه‌ی نشر مجازی رو بررسی کردم و واقعا عالی بود، ولی طراحی جلدش واقعا دوست داشتنی نبود، حداقل برای من (واقعا نمیدونم تصویر سر نا‌زیبای یک انسان روی جلد یک کتاب  چی میخواد؟)