اطلاعاتی که به سادگی در اختیار دیگران قرار میگرفت، به احتمال زیاد دروغ بود .

بعضی ها در پنهان کردن احساسات واقعی شان بیشتر از دیگران مهارت دارند.

آدم‌ها نوعی توهم از هدف ذاتی در خودشون دارند انگار سرنوشتشون بر سنگ نوشته شده، در حالی که قلم در واقع همیشه در دست‌های خود ما بوده.

ممکنه خیلی راحت فراموش کنی بعضی از مردم تاریکی رو ترجیح میدن.

داستان ها برای من راه فراری بودند، روزنه ای در تار و پود زندگی.

کوچک تر که بودم از این مسئله اطلاعی نداشتم. منظورم نفرت است.

دوست دارم انقدر نزدیک به او باشم که دور بودن از او فراموش شود.

خورشید هیچ وقت مثل روز قبل طلوع نمیکنه.

هیچ چیز مثل دنبال کردن خورشید پس از طوفان نیست.

بعد از اینکه زمین خوردم دوباره بلند شدم بایستم.

آدم هرگز اولین باری که دوست می‌دارد را فراموش نمی‌کند.

او نسخه بازیافت شده کسی که قبلا دوست داشتم نیست. او قافیه شعر گذشته من است.

کتاب‌ها منبعی بی پایان برای فرار از واقعیت هستند.

ادم ها هم آن قدر که ما گاهی دوست داریم آنها را پیچیده فرض کنیم ،پیچیده نیستند.