خانه ای در دریای نیلگون یه داستان ساده‌ست. یه داستان درمورد قضاوت نکردن و احترام گذاشتن به تفاوت ها.
این کتاب فراز و نشیب زیادی نداره. تو این کتاب قرار نیست شاهد نبرد های حماسی یا انقلاب های باشکوه باشید⚔🗡
قرار نیست با اژدها مبارزه کنید🐉یا نیروی پلید حاکم بر سرزمین رو نابود کنید.👻
این کتاب یه تعطیلاته توی خونه ای داخل یه جزیره کوچیک؛ یه خونه کنار دریای نیلگون.🌊
تو این کتاب قراره با ۶ تا بچه وروجک و ماجراهای روزمره‌شون همراه بشین. بچه هایی که هرچند متفاوتن ولی مثل تمام بچه های دنیا، پر از امید و آرزو های قشنگن. پر از احساسات زیبا و رویاهای دوست داشتنی🥰
پسر بچه ای؟ که میخواد دربون هتل بشه، دختر بچه ای که عاشق باغبونیه، پسر کوچولوی شیطونی که عاشق موسیقیه، دختری که عاشق درختاست، یه پسر نوجوون رنج کشیده با روحیه شاعرانه و یه پسر فسقلی که عاشق دکمه‌ست و یه گنجینه کوچولو زیر مبل داره.🥹💖
زویی شبح جزیره مراقب این بچه هاست که کسی نگاه چپ بهشون نکنه.
و البته مدیر خونه آرتور مهربون و دوست داشتنی که مثل یه پدر مراقب این کوچولوهاست و سعی داره راه درست زندگی رو بهشون نشون بده و محیطی براشون فراهم کنه که بدون ترسیدن از کسی بتونن خود واقعیشون باشن.
لاینس ساده که تمام عمرش یه زندگی شهری داشته قراره یک ماه رو کنار این افراد بگذرونه و تصمیمی بگیره که آیا این خونه براشون مناسبه یا باید از همدیگه جدا و به جای دیگه ای منتقل بشن؟ اینجوری به نظر میاد که این آدما مثل یه خونواده واقعی عاشق همدیگه‌ن و از هم محافظت میکنن ولی آیا این همه واقعیته یا فقط دارن نقش بازی میکنن؟ پس حرفای اداره چی میشه؟ مگه رؤساش بهش نگفته بودن که این آدما خطرناکن؟🤔
خب این چیزیه که لاینس باید در طول این یه ماه ازش سر بیاره!
شخصیت پردازی این کتاب فوق‌العاده‌ست و به قول خانم خانجانی عزیز (مترجم محترم کتاب) اینکه نویسنده روی دردای قابل لمس دست میذاره حتی قشنگ ترش میکنه.
روند داستان تند و ضربتی نیست ولی حتی ریتم آرومش هم دوست داشتنیه. این کتاب پر از لحظات تلخ و شیرینه. پر از خنده و طعم بستنی گیلاس🍦🍒
 این کتاب مثل یه زنگ تفریحه بین کتابای سنگین. یه زنگ تفریح بین تمام مشکلات زندگی واقعی.
پس اگه دنبال یه کتاب حال خوب کنید که بتونید بهش پناه ببرین و یه تعطیلات شیرین رو تجربه کنید، هرچه زودتر چمدونتون رو ببیندین و خودتونو به لاینس برسونید که یه وقت از قطار جا نمونین.🏖
      

        در حد تعریفایی که ازش میشد نبود.
نکته قوتش اینه که نویسنده خوب تونسته اتفاقات و شخصیت های کتابش رو به کتاب های «آلیس در سرزمین عجایب» ربط بده؛ ولی متاسفانه روند داستان بیش از حد آروم و اتفاقاتش یکم تکراری بود و به همین خاطر هم حوصله‌مو یکمی سر برد و من رو تا مرز ریدینگ اسلامپ شدن پیش برد.
از اونجایی هم که نتونستم باهاش خوب ارتباط برقرار کنم، آخرشم اونجوری که انتظار داشتم و همه میگفتن اشکمو در نیاورد. ناراحت شدم ولی نه درحد گریه. درواقع بیشتر از همه دلم به حال هاتای بیچاره سوخت...
کوتاه بخوام بگم خوندنش جالبه ولی با نخوندنش هم چیزی رو از دست نمیدین.
      

        (امتیاز و یادداشت هر دو جلد)
بین کتابایی که خوندم فکر میکنم این اولین کتابی بود که به جای خلق قهرمانانی که برای نجات دنیا تلاش میکنن سراغ یه باند خلافکار رفته بود و خب... تجربه جالب و هیجان انگیزی بود. تمام نقشه های سرقت، ورود های مخفیانه و غیرقانونی، انتقام، ماموریت های غیرممکن، عملیات های نجات(و درمواردی رسما عملیات خودکشی)، وای خدای من! شگفت آور بود. خوشحالم که در تمام این ماجراها کنار کلاغ ها بودم. و چقدر ناراحتم که دیگه هیچوقت نمیتونم لذت اولین بار خوندن این دوگانه رو تجربه کنم. فکر میکنم جزو کتابایی باشه که در آینده دوباره سراغش خواهم رفت.
این کتاب، داستان قوی‌ای داره ولی برای فهم دقیق ماجرا و عبور از مقدمه باید بهش زمان داد. مخصوصا توی جلد اول که چند فصلی طول میکشه تا هر شش نفر کنارهم جمع بشن و ماجراجویی‌شون رو شروع کنن ولی بعد از اون کم کم راه میفته و به جایی میرسه که دیگه نمیشه کتاب رو زمین گذاشت.
و اما درمورد شخصیت ها... شخصیت پردازی کتاب (حداقل درمورد کاراکترهای اصلی) قوی بود. چقدر همه‌شون سختی کشیده بودن و گذشته های دردناکی داشتن. سرگذشت هایی که دلیل خیلی از رفتارای فعلیشون رو توضیح میداد... دستکش پوشیدن کز، حس بد اینژ به خالکوبی ها و نفرتش از برده فروش ها، علاقه ویلن به موسیقی و استعدادش توی شیمی، اشتیاق جسپر به تیراندازی، نفرت ماتیاس از گریشاها...
همه و همه ریشه در گذشته این کاراکترا داره. سرگذشت هایی که شنیدنشون قلبمو مچاله میکنه.
و شاید همین سرگذشت های دردناکه که این کتاب رو به از اون دست کتابایی تبدیل میکنه که میشه ارتباط عمیقی با شخصیت هاش برقرار کرد و دلتنگی براشون تا مدت ها بعد از پایان کتاب همراهتون خواهد بود.
به شخصه میتونم تا فردا راجب هوش بی نظیر کز، سرسختی باورنکردنی اینژ، وطن پرستی و شرافت ماتیاس، مسخره بازیای نینا، شوخی های جسپر و مظلوم بودن ویلن حرف بزنم و خسته نشم.
شاید تنها ایرادش سن کاراکتراست که اصلا بهشون نمیخوره. به نظرم اگه حداقل تو دهه ۲۰ سالگیشون بودن منطقی تر بود تا اینکه همه‌شون ۱۶،۱۷ ساله باشن. ولی خب این ایرادش هم نسبتا قابل چشم پوشیه (مثل من خودتونو بزنین به اون راه و وانمود کنین سنشون بیشتره😅).

به هرحال من دلم واقعا برای این کتاب تنگ میشه. یادم نمیره که چقدر سعی کردم آروم آروم بخونمش که دیرتر مجبور به خداحافظی بشم. ولی خب، هر سلامی مقدمه خداحافظیه و درنهایت مجبور به ترک کتردام شدم. شما جای من به ماجراجویی با تفاله ها ادامه بدین و سلام من رو به کلاغ ها برسونین...
-نه عذاداری، نه کفن و دفنی.
      

        *یادداشت و امتیاز ۳ جلد اصلی*

تاحالا شده چیزی رو که بیشترین ضربه روحی رو بهتون زده از ته دل دوست داشته باشین؟
اگه هروقت هرکسی این سوال رو از من بپرسه، قطعا قفسه مربوط به این مجموعه رو توی کتابخونه‌م نشونش میدم.
تاحالا شنیدین که کسی دلش نخواد تو دنیای کتاب موردعلاقه‌ش زندگی کنه؟ خب... این یکی از همون کتاباست و من یکی از همون افرادم. درواقع، اگه همین الان بهم بگن قراره فردا به دنیای این کتاب منتقل شم، احتمالا همینجا خودمو خلاص کنم که هیچوقت پام به اونجا باز نشه! دنیایی وحشیانه، پر از ویرانی، بدبختی و بیماری که آدما توش هیچ فرقی با موش آزمایشگاهی ندارن!
با اینحال، من به معنای واقعی کلمه، عاشق این کتابم و باهاش زندگی کردم. با شخصیتا خندیدم، گریه کردم، ترسیدم، اعتماد کردم و فریب خوردم. استرس و اضطرابی که این کتاب بهم منقل کرد رو تاحالا توی هیچ کتاب دیگه ای نداشتم.
جیمز دشنر قلم قوی و ذهن بازی داره و به خوبی تونسته همه این احساسات رو به خواننده منتقل کنه. عشق، نفرت، دوستی، دشمنی و خیانت، توی این کتاب همه چیز پیدا میشه. کتاب هیجان انگیزی که با شک و تردید سراغش رفتم ولی درنهایت عاشقش شدم.
به نظرم مهم ترین سوالی که این کتاب مطرح میکنه اینه که آیا واقعا هدف وسیله رو توجیه میکنه؟ کتابی که شما رو مدام در این دوراهی قرار میده که اگر واقعا حق با شرارت باشه چی؟ اگه این تنها راه نجات دنیا باشه چی؟ ولی بعد از چندصفحه دوباره نظرتونو بر می‌گردونه.
این کتاب به من نشون داد که پیشرفت علم درعین خوب بودن چقدر میتونه ترسناک باشه. که علم بدون انسانیت، هیچ ارزشی نداره.

درنهایت اگه میخواین سراغ این کتاب بیاید، باید بهتون هشدار بدم که جیمز دشنر یکی از بی‌رحم ترین نویسنده هاییه که تاحالا باهاشون آشنا شدم. نویسنده ای که از عذاب دادن و کشتن کاراکتراش (حتی کاراکترای اصلی) هیچ ابایی نداره.
درواقع من مطمئنم اگر دنیای این کتاب واقعی بود، جیمز دشنر قطعا یکی از اعضای اصلی سازمان شرارت می‌بود!
پس کمربنداتونو محکم ببندید و خودتونو برای افسردگی بعد از این مجموعه آماده کنید.‌..
      

        یه روایت جذاب و متفاوت از داستان زیبای خفته معروف!
خب من خودم اولش به این خاطر کتابو شروع کردم که فضای استیم پانک داشت و تاحالا از این سبک کتابی نخونده بودم و دوست داشتم تجربه‌ش کنم.
فکر نمیکردم که انقدر دوستش داشته باشم چون حتی تو بچگی زیاد طرفدار انیمیشن زیبای خفته یا باقی انیمیشن های این شکلی دیزنی نبودم که دختره منتظره شاهزاده ای سوار بر اسب سفید برای نجاتش بیاد!
ولی آرورای زیبای خفته به هیچ عنوان با آیلای این کتاب قابل قیاس نیست. آیلا یه دختر سرسخت و مبارزه، دختری که هرچیزی که داره رو خودش بدست آورده و همچنان برای اهدافش می‌جنگه و منتظر کسی نیست که برای نجاتش بیاد، در برابر سرنوشت سر خم نمیکنه و میخواد خودش سرنوشت خودش رو بسازه.
عاشق این کتاب و قلم نویسنده شدم!
فضای نسبتا شاد و حال خوب کنی داشت. روند داستان دوست داشتنی و لذت بخش بود. به شخصیت ها و روابط بین اونها تقریبا خوب پرداخته شده بود. دنیاسازی خوب و‌ جالب بود و علاوه بر اون چندان پیچیده نبود و من با وجود اینکه کتاب قبلی(دیو کوکی و دلبر) رو نخوندم تونستم باهاش ارتباط برقرار کنم و خودم رو توی اون فضا تصور کنم‌. البته باید حتما یه جایی رو برای این کتابم خالی کنم و بخونمش چون داستان دیو و دلبر همیشه برام جذاب تر از بقیه بوده و دوست دارم ببینم نویسنده در داستان اونا چه خلاقیتی به خرج داده🤔 به علاوه با خوندن اون کتاب شاید از این کتاب و دنیاش هم درک بهتری پیدا کنم؛ نمیدونم.
5 ستاره رو بهش میدم چون نمیتونم ایرادی ازش بگیرم. شاید یه جاهایی حوصله‌م سر رفت و دوست داشتم داستان سریع تر پیش بره ولی خب دلیلش احتمالا این بود که زیاد طرفدار ژانر عاشقانه نیستم که اونم ایراد از منه و نه از کتاب😅
خلاصه که بخونید و لذت ببرید.
سفر با کشتی هوایی دنیل در کنار اتوماتون ها و شیفتر ها برای مبارزه با جادوگر خبیث خوش بگذره!⛵
      

        واو! عجب کتاب عجیبی بود.
فکرکنم بهترین یادداشت، جمله روی جلد کتابه: گاهی تاریک ترین رازها، ریشه در خانه شما دارند!
اونقدرا هیجان انگیز نبود ولی معمای قوی و پیچیده ای داشت و آخراش دیگه واقعا نفسم گرفت سر خوندنش.
انگار هیچوقت نمیشه فهمید چه کسی چه چیزی رو مخفی میکنه...
      

        ★شرارت شروره و شرور باقی خواهد موند★

(بخش کوچیکی از یادداشت_درحد یه جمله_حاوی اسپویل جلدای قبلی مجموعه‌ست که با مارک"⭕" مشخص کردم)

تموم شد...
مجموعه ای که ماه ها باهاش زندگی کردم، واقعا تموم شد. دیگه قرار نیست کنار بیشه نشین ها باشم😢💔
این جلد از اون جهت خاص بود که ما رو با گذشته کاراکترا بیشتر آشنا کرد و باعث شد بازم کنار اون بچه هایی باشیم که از آزمایش های احمقانه شرارت جون سالم به در نبردن. دیدن کودکی بیشه نشین ها لذت بخش بود. دوستی ای که از قبل بیشه شکل دادن و اینکه از همون موقع چقدر به هم نزدیک بودن و همدیگه رو دوست داشتن...
⭕ناراحت کننده‌ست که توماس، مینهو و نیوت حافظه‌شون رو پس نگرفتن و تمام اون خاطرات رو برای همیشه ازدست دادن.⭕
نویسنده هم خیلی خوب پایان این جلد رو به ابتدای جلد اول وصل کرده.
فقط یه ایراد کوچیک به این جلد وارده که نمیدونم مشکل از خود نویسنده‌ست یا ترجمه و اونم اینکه توصیفات یه جاهایی با مجموعه اصلی یکی نیست. مثلا جورج تو جلد دوم یه مرد جوان توصیف شده و اینجا یه مرد میانسال با اینکه این جلد قبل از اون جلد اتفاق میفته! ترزا هم تو کتاب اول موهاش کاملا مشکی بود ولی اینجا قهوه ای😅 به علاوه به نظرم یادداشت آخر ترزا گیج کننده بود و این مجموعه لیاقتش بیشتر از یه پایان مبهمه.
من به شخصه متوجه آخر ماجرا نشدم و یادداشت ترزا واقعا گیجم کرده😕
❌⭕اسپویل همین جلد⭕❌
ترزا و اریس واقعا حافظه‌شون رو از دست نداده بودن و کل مجموعه داشتن همه رو بازی میدادن؟! چون اگه اینجوری باشه واقعا از جفتشون متنفر میشم. به علاوه ابتدای جلد قبلی یعنی فرمان کشتار وقتی ترزا فرایند آمادن سازی توماس رو برای هزارتو می‌بینه میدونه که فردا قراره همین فرایند روی اونم اجرا شه. یعنی چیزی حدود ۲۰ بار این نکته بیان میشه که اونم قراره حافظه‌ش رو روز بعد ازدست بده. بالاخره ازدست داد یا نه؟؟ جیمز دشنر عزیز کل مجموعه که دقمون دادی حداقل آخرش اینجوری تو برزخ ولمون نمی‌کردی مرد مومن😅🤕
      

        نیمه اول کتاب جذابیت بیشتری برام داشت ولی از اونجایی که معمای بچه گمشده اواسط کتاب حل شد و بعد از اونم چیز خاصی برای ارائه کردن نداشت، خب بعد از اون جذابیتش برام کمتر شد.
چیزایی هم بودن که متاسفانه تا آخر کتابم مشخص نشدن.
ولی خب از خوندنش پشیمون نیستم. به نظرم ارزش یه بار خوندن رو داشت.
      

        خیلی کتاب هیجان انگیزی بود.
مخصوصا تو فصلای آخر، حتی یه لحظه هم نتونستم کتاب رو زمین بذارم و فقط میخواستم تمومش کنم که ببینم چی میشه بالاخره.
هرچند یه سری موارد قابل حدس بود ولی نه همش. درکل در زمینه معما چندان قوی نبود ولی فضای دلهره آورش چرا.
هیجان و استرسش طوری بود که انگار خودم اونجا بودم. فضای «بخش دی» دلهره آور و باحال بود. و پلات توییست کتاب تقریبا منو از جا پروند.
حتی حالاهم که مدتی از خوندنش گذشته هنوزم اون هیجان و استرس رو به وضوح یادمه.
تعداد کتابای جنایی که خوندم زیاد نیست ولی این قطعا یکی از بهترین تجربه هام بوده و درخاطرم خواهد موند.
*به نظرم برای خلاصی از شر ریدینگ اسلامپ میتونه گزینه خوبی باشه👌
      

        قبلا بخش دی رو از این نویسنده خونده بودم و خب اونو بیشتر دوست داشتم چون به شدت هیجان انگیزتر از این کتاب بود.
این کتاب شاید کنجکاوم میکرد ولی هیجان زده؟ نه واقعا.
درضمن از اون دست کتابایی بود که نویسنده خودش آدرس غلط میداد و گمراهت میکرد. آخرای داستانم به نظرم یه جورایی ضد و نقیض بود با باقی داستان و وقتی برمیگشتم عقب می‌دیدم که یه چیزایی جور در نمیاد انگار.
نکته بعدی اینکه یه جاهایی حس میکردم جای جنایی دارم رمان عاشقانه میخونم! این تریشیا دیگه داشت باعث میشد بالا بیارم انقدر که هی میگفت شوهرم فلانه، شوهرم بساره، شوهرم خوشگله، جذابه، و... بابا ولمون کن زن. کتاب خیر سرش جناییه😕
درکل کتابی نیست که بخوام پیشنهاد یا ردش کنم. در حد انتظارم نبود ولی خب در نوبه خودش کتاب بدی نبود و از خوندنش پشیمون نیستم. تم دارک و باحالی داشت و حس کنجکاویمو تحریک میکرد و باعث میشد مدام بخونم که بفهمم آخرش چی میشه.
      

        دوستش داشتم
فضای قشنگ و دوست داشتنی ای داشت. ریتمش برخلاف بیشتر رمانای کلاسیک کند نبود و خوش خوان بود که البته اینکه برای کودکان نوشته شده قطعا بی تاثیر نیست😅(البته این چیزی از جذابیتش برام کم نکرد)
همراه شدن با یه دختربچه نابغه و استثنایی که پدر و مادرش متوجه هوش و استعدش نبودن جالب بود و درباره عشق بی حد و اندازه‌ش به کتابا و درک نشدن از سمت والدینش به این خاطر، خیلی باهاش همزادپنداری میکردم.
طنز جالبی روی فضای داستان حاکم بود هرچند که یه کوچولو درباره بعضی چیزا اغراق شده بود.(مگه میشه یه بچه رو پرت کنی اون طرف حیاط و چیزیش نشه؟😅) البته اینم به نظرم نقطه منفی نیست چون همونطور که گفتم: نویسنده داستان رو برای بچه ها نوشته و توی اینجور داستانا این موارد طبیعیه.
درکل خوندنش تجربه شیرینی بود و در خاطرم خواهد موند.🙂
امیدوارم شما هم بخونید و لذت ببرید.
      

        در طول مدت خوندن این جلد فقط داشتم به شرارت بد و بیراه میگفتم😑
درسته راجب بچه های بیشه نبود و به همین دلیل جذابیتش یه کوچولو کمتر از ۳ جلد قبلی بود ولی چون از اول میدونستم زیاد ضدحال نخوردم. به نظرم این جلدهم جالب بود و سوالات زیادی رو جواب داد👌
      

        متاسفانه و با کمال شرمندگی من از اون دست پاترهدها هستم که فقط فیلم ها رو دیدن و هنوز فرصت خوندن کتاب ها نصیبم نشده(هرچند که همون فیلم ها هم به معنای واقعی کلمه زندگیمو زیر و رو کردن). البته اینجوی هم نبوده که صرفا به فیلم ها متکی باشم، نه. بلکه بعد از تماشای هر فیلم توی اینترنت دنبال نکات حذف شده کتاب ها گشتم و تونستم ارتباط خوبی با فیلما برقرار کنم چون جزئیات رو کم و بیش از جناب اینترنت مطالعه کرده بودم😅
ولی خب تغییرات و حذفیات توی فیلم ششم بیش از اندازه بود و یه جورایی حس میکردم انگار یه تیکه بزرگ از پازل داستان گم و گور شده و وقتی توی اینترنت گشتم دیدم که بله. بخش اعظم و مهم تر کتاب از فیلم کاملا حذف شده و باقی‌ش هم تغییرات زیادی داشته.
درواقع از فیلم ششم این مجموعه متنفر بودم چون بیشتر از اینکه اون تم تاریک و خطرناک معمول رو منتقل کنه شبیه فیلمای تینیجری دبیرستانی شده بود که همه بچه ها فقط به فکر عشق و عاشقین😐💔
پس درنهایت تصمیم گرفتم که هرجوریه حداقل این کتاب مجموعه رو بخونم و با مطالعه کتاب نظرم درموردش عوض شد و خب خوشحالم که خوندمش چون خیلی از مسائل درمورد همین داستان و داستان دو کتاب(یا فیلم) بعدی برام روشن تر شد.
      

        *امتیاز و یادداشت مربوط به ۳ جلد اصلی*

یکی از ایرادهای کتاب های ترند اینه که تبلیغات باعث میشن انتظار بالایی ازشون داشته باشی. این یکی از دلایلی بود که وقتی جلد اول رو شروع کردم توی ذوقم خورد چون کتاب اونقدرا که شنیده بودم خارق العاده نبود. ولی بعد تصمیم گرفتم بهش زمان بدم و بدون توجه به تبلیغات فقط با روند داستان همراه شم و اونجا بود که شروع کردم به لذت بردن از کتاب و خب خوشحالم که بهش زمان دادم چون داستان به مرور زمان بهتر شد و کمی خودش رو به سطح انتظارم نزدیک تر کرد و حتی جلد سوم تبدیل به یکی از کتابای موردعلاقم شد.
گفتم داستان خارق العاده نبود اما این به اون معنی نیست که خوب نبود برعکس واقعا داستان زیبا و لذت بخشی داشت و من رو با خودش همراه کرد و جوری بود که انگار واقعا توی الف‌هیمم. درکل زندگی توی دنیای این کتاب برام جذاب بود و بهم چسبید مخصوصا بعد از یه مجموعه دیستوپیا.
خب همونطور که از اسم کتاب مشخصه داستان توی سرزمین پریان اتفاق میفته و درنتیجه فانتزی‌ش زیاده و پره از جن و پری و موجودات تخیلی دیگه. به علاوه بخش زیادی از کتاب رو رمنس تشکیل میده. ولی رمنسش قشنگه و آزاردهنده نیست.
پس مهم ترین نکته:
⭕اگه به فانتزی علاقه ندارین یا تحمل رمنس رو ندارین به شروع این مجموعه حتی فکرم نکنید، چون به هیچ وجه ازش لذت نمی‌برید و فقط پول و وقتتون رو هدر می‌دین.
و اما درباره روند داستان:
همونطور که گفتم داستان روند جالبی داشت و به مرور زمان بهتر و پخته تر شد به طوری که هرجلد از جلد قبلی جذاب تر بود. جلد اول بیشتر به دنیاسازی و معرفی شخصیت ها و آداب و رسوم پریان می‌پردازه ولی در دو جلد بعدی سطح هیجان کتاب بالاتر میره و در جلد سوم به اوج خودش میرسه. جوری که فصلای آخر این جلد به قدری حساس بود که از ساعت ۱۱ و نیم تا ۲ شب نشستم و یه کله خوندم و تمومش کردم😁
هرچند میدونستم قراره دلم برای جود و سرسختی‌ش، الف‌هیم زیبا و درعین حال خطرناک، دربار پر از توطئه پریان، و کاردن و عشق دوست داشتنی‌ش بدجور تنگ بشه🙂💔 و الانم وقعا از تموم شدنش ناراحتم. بعد خوندن جمله آخر، دلم نمیومد کتابو ببندم و مدتی فقط به صفحه آخرش خیره شده بودم چون دلم نمیومد باور کنم که تموم شده.
از هالی بلک ممنونم که فرصت زندگی در سرزمین پریان رو حتی برای مدتی کوتاه برای موجودات فانی‌ای مثل ما ممکن کرد❤
در نهایت قبل از شروع این مجموعه چندتا نکته رو در نظر بگیرید:
۱- با یه سطح انتظار واقعااااا معمولی و شاید به عنوان زنگ تفریح سراغش برید و انتظار آثار داستایوفسکی و تالکین رو ازش نداشته باشین.
۲-بهش زمان بدین، چون داستان هرچی جلوتر میره جذاب تر میشه👌
۳- به ژانر فانتزی علاقه داشته باشین و بتونین با رمنس کنار بیاید.
      

        خب این امتیاز و یادداشت مربوط میشه به کل مجموعه(ملکه سرخ، شمشیر شیشه‌ای، قفس پادشاه، طوفان جنگ):

به نظرم ایده داستان واقعا جالبه. اینکه به خاطر جهش ژنتیکی یا هرچیزی یه گروه از آدما رنگ خونشون از قرمز به نقره ای تغییر کرده و قدرت های فرابشری بدست آوردن و حالا به افراد ضعیف تر یعنی سرخ ها ظلم میکنن.

نویسنده داستان رو خیلی خوب شروع کرده و ما رو برای دنبال کردن ماجرا کنجکاو میکنه.
مسیری که مر در طول داستان طی میکنه جالب و قابل تامله. اینکه چجوری یه دختر روستایی که برای امرار معاش خودش و خونوادش دست به دزدی از ثروتمندا میزنه به خاطر دوستش پاش به قضایای عجیب و غریب و خطرناکی باز میشه؟

فکرکنم میشه گفت این کتاب یه جورایی مثل فیلمای هری پاتره که در شروع همه چیز خیلی قشنگ و باشکوهه✨👗🏰 و از کتابی به کتاب بعدی تم تاریک تر و انقلاب شعله‌ور تر میشه.⛈🔫🗡

تنها نکته منفی این مجموعه شاید توصیفات زیاد نویسنده‌ست که گاهی واقعا حوصله‌مو سر می‌برد ولی درعین حال برای روند داستان لازم بود.

به هرحال من یه تابستون کامل رو با این مجموعه زندگی کردم و واقعا دلم برای نورتا و تک تک شخصیتای کتاب (بجز الارا🙄) تنگ میشه. تک تکشون حتی شخصیت منفی داستان که به خاطر اسپویل شدن اسمی ازش نمی‌برم ولی واقعا یکی از شخصیتای موردعلاقم بود و دوست داشتم سرعقل بیاد. فکر میکنم اولین باری بود که تو یه کتاب شخصیت منفی رو انقدر دوست داشتم و درکش میکردم و دلم براش کباب بود😕💔
این مجموعه، اولین مجموعه کتابی بود که خوندم و باعث شد به خوندن مجموعه کتاب علاقه مند بشم و به همین دلیل همیشه توی قلبم جایگاه ویژه ای داره و خواهد داشت.
مر، کال، جولیان، فارلی، کیلورن، میون، اونجلین و... دلم برای همتون تنگ میشه❤


*در آخر اینو بگم که برای اینکه از جزئیات سرنوشت کارکترا باخبر بشین بهتره کتاب تاج شکسته رو هم بخونید که یه جمع بندی درست و حسابی داشته باشین و دچار ابهام نشید. خودم تاج شکسته رو پی دی اف خوندم چون حدود ۱۰۰ صفحه اولش به تاریخ نورتا و سلسله ها می‌پردازه که برام جذابیتی نداشت و ردش کردم؛ ولی از یه جایی به بعد برمیگرده و راجب سرنوشت کارکترای اصلی داستان توضیح میده که پایان کامل تری رو ارائه میده*