«لاوکرفت ، سلطان خلق لولوخورخوره های عجیب!»

بالاخره تموم شد
کتاب مجموعه داستان های کوتاه لاوکرفت معروف که پایه گذار ژانر وحشت کیهانیه
حالا وحشت کیهانی چیه؟
یه زیر شاخه از ژانر وحشته و به داستانای حدودا روانشناختی و عجیب و غریبی میگن که وحشتش غیرقابل درک بشره.
بیشتر تم این ژانر این مدلیه که شخصیت اصلی کم کم وارد قضیه ای میشه که با موجودات عجیب غریب باستانی و فراتر از تصورش درگیر میشه و تهش یا رد میده یا میمیره یا میشینه برای ما تعریف میکنه...
درکل ممکنه سلیقه خیلی از افراد نباشه چون همون‌طور که گفتم نویسنده میخواد چیزی رو بهمون بفهمونه که خارج از درک ماست و مبهمه و بیشترش برمیگرده به تخیل خود کسی که داره کتاب رو میخونه.من خودم وقتی متوجه نمیشدم فضاسازی یا هیولاها دقیقا چه شکلین سرچ میکردم عکساشونو نگاه میکردم خیلی جالب بود.
سخت خوان نبود ولی یجورایی انگار تکراری و خسته کننده میشد بعضی جاهاش
ولی هرچی به داستانای اخر میرسیدم بهتر میشد.
تعجب میکنم یکی چقدر میتونه تاریک و شیطانی بنویسه جوری که یه دنیای تاریک و مناسک و شیطان ها و هیولاهای مختلف واسه خودش خلق کنه...
حالا من که چرت میزدم وسطاش ولی وقتی به نویسنده فکر میکنم که خودشو از کیش ادمای داخل کتاب تصور میکرده مور مورم میشه-
اها یه نکته دیگه اینکه ترجمش خیلی خوب بود.
      

        خب هرچند وقت یه بار وسط کتابای سنگین نیاز دارم سراغ همچین کتابایی برم به عنوان زنگ تفریح....
داستان راجب هتل جادویی ای بود که هرچند وقت یه بار ظاهر میشه و با دعوتنامه به مردم شانس اینو میده که به مدت دو هفته توی هتلی پر از جادو و شگفتی بیان و بعد دو هفته همشو فراموش کنن.
ایده کتاب رو دوست داشتم و نمیدونم چرا همش یاد در خونه ی هاول توی قلعه متحرک هاول میوفتادم-
فضاسازیش خیلی خوب بود میزان دوز فانتزیش رو میپسندیدم
روند داستان اوایل کتاب تاحدودی کند بود ولی پلات توییست خوبی داشت و پایانشم خداروشکر منطقی بود-
فقط نکته اینه که حس کردم نویسنده خیلی تلاش کرده بود کاراکتراشو (مثلا بل) جذاب و کراش نشون بده و کلا توی کاراکتر پردازی خیلی موفق نبود و هرچند بازم سعیشو کرده بود ولی تاحدودی کلیشه تکراری بود
درکل خوب بود دوستش داشتم اگه به یه زنگ تفریح فانتزی که سبک باشه خوندنش وسط کتابای دیگه تون نیاز داشتید پیشنهادش میکنم👍
      

        «عربیکا؛روایت تلخ و شیرین لبنان»

روایت اشک و ها و لبخند های شبیه ترین ها به ما.چقدر زیبا و درست راوی میزان شباهت ما را به یکدیگر توصیف میکند:
ما غریبه نیستیم؛حتی اگر زبان هم را نفهمیم.ما همدیگر را میشناسیم.شهرهایمان را با کتیبه های مثل هم آذین میبندیم،در مسجد هایمان برای یک چیز مشترک دعا میکنیم،یک پرچم بلند کرده ایم،خواب و خاطره هایمان یکی است،دلمان برای یک چیز می‌تپد.....ما از همیم،با همیم.ما ما هستیم، نه من و تو.
از اینکه روایت راوی فقط محدود به تجربه های سفرش نشده بود گاهی بین صحبتاش از تاریخ مقاومت میگفت که برای من خیلی جالب و مفید بود لذت بردم. به نظرم زمان مناسبی کتاب رو خوندم .با توجه به اتفاقات اخیر انگار پاسخ بعضی از اتفاقات و حرف های داخل کتاب داده شد که باعث میشد گاهی احساس غرور و خوشحالی و گاهی احساس غم کنم:)
درکل دمتون گرم آقای یامین پور
دم سوره مهر هم گرم 
هم از لحاظ محتوایی هم از لحاظ گرافیکی لذت بردم:)


*با تشکر از اقای سرکانی بابت این نقاشی فوق العاده زیبا
      

        «از دیلماج تا فراموشخانه»

دیلماج زندگینامه ی خود نوشت فردی به نام میرزایوسف مستوفی ملقب به دیلماج که سرگذشتش از دوران کودکی تا زمان وارد شدنش به لژ فراماسون ایرانه.
من اصولا خیلی سراغ کتاب های تاریخی نمیرم چون از حوصلم خارجن ولی به شدت قلم اقای شاه ابادی رو دوست داشتم . موضوع کتاب برام جالب بود و نحوه ی روایت رو خیلی دوست داشتم.
یوسف منو یاد دوریان در کتاب دوریان گری مینداخت.جوانی خوش ذوق با احساساتی لطیف که به شدت تحت تاثیر اطرافیانش قرار میگرفت و افکارش تغییر میکرد.
یوسف با اینکه شخصی خیالی بود ولی انقدر اقای شاه ابادی خوب همه چیز رو مثل پازل بی نقص کنار هم گذاشته بود که وقتی کتاب رو تموم کردم بار ها راجب یوسف و شخصیت های تاریخی دیگه سرچ کردم.
در کل خیلی خوب فضا و جو اون دوران رو به تصویر کشیده بود و به خاطر قلم روان خسته کننده نبود.
شاید پایان تقریبا باز و هول هولکی رو بشه از تنها نقاط منفی کتاب دونست ولی به نظرم به علت عضو شدن یوسف توی فراموشخانه(لژ فراماسونری ایران) و محدودیتش در نوشتن معقول و طبیعی بود.
چرا دیلماج بخونیم؟
اگه به خوندن رمانای تاریخی علاقه دارید و از داستانای با چاشنی شخصیت ها و وقایع واقعی تاریخی لذت میبرید و دوست دارید وسط داستان خوندن یه چیزی به اطلاعات تاریخیتون اضافه بشه پیشنهاد میکنم دیلماج رو بخونید✨


      

        «اعتراف ،سلطان همه ی مدرک ها!»

•کوساناگی ، کاراگاه جوان و تازه کار درگیر پرونده قتلی شده که با وجود شواهد و مدارک کم باز هم مظنون اصلی گیر افتاده.همه چیز خوب پیش میره و همه مطمئنن که قاتل به سزای عملش میرسه تا اینکه مظنون از اعتراف امتناع میکنه و هیچکدوم از کار ها رو گردن نمیگیره، درکمال تعجب دادگاه به دلیل کمبود مدارک و نبود اعتراف دادگاه اونو بیگناه معرفی میکنه و آزادش میکنه.
دو دهه از اون اتفاق میگذره و کوساناگی حالا به سربازرس خبره ای تبدیل شده....پرونده قتلی بهش سپرده میشه که پیوندی با گذشته داره،مظنون دوباره همون مظنون قبلیه که از اعتراف کردن امتناع کرده بود.
کوساناگی درگیر پرونده میشه که یکهو اتفاقی برای مظنون میوفته.....

•این سومین کتابیه که از هیگاشینو خوندم و  جز سه گانه ی کوساناگی و رفیقش کاراگاه گالیله ست که پروفسور فیزیکه و توی حل معماها یه نابغست .
به دلیل پرونده توی پرونده شدن ، روند داستان تا حدی کند میگذره ولی باید بگم که تازه توی حدود ۱۰۰ صفحه پایانی هیگاشینو خودشو نشون میده و دوباره همون ترفند مخصوصش «اول صحنه جرم و قاتل و مقتول رو نشونت میدم بعد آخر کتاب جاهاشونو عوض میکنم» رو زده بود که کاملا کل کتاب به آخرش می ارزید حتی تا اخرین صفحه سوپرایزم کرد.
•حالا که سه گانشو خوندم ترتیبشو اینجوری پیشنهاد میکنم(هرکدوم پرونده های مستقلن و بهم مربوط نیستن):
فداکاری مظنون ایکس>رستگاری یک قدیسه>رژه خاموش
      

        «و بار دیگر به شهری که زمانی دوست میداشت برگشت.....»

داستان درباره پسری روستایی بود که عاشق دختر خان که دوست دوران کودکیش بود میشه و سرگذشت این دو در سه زمان گذشته حال و آینده به صورت همزمان روایت میشه.
اولش متوجه نمیشدم که توی سه زمان مختلفه و گنگ بود برام ولی زود بهش عادت کردم و ازش لذت بردم.
کتاب تا حدی شبیه به هذیان های شاعرانه ی یک عاشق دلخسته زیر بارونه
فکر کنم اسم هلیا که اسم شخصیت زن داستانه ، رو نادر ابراهیمی برای این کتابش در حالی که توی اتوبوس بوده و داشته حروف کلمه«الهی» رو جا به جا میکرده ساخته و از اون به بعد اسم هلیا توی ایران باب میشه:)
درکل زیبا و پر احساس بود✨
      

        «صد و یک روش برای سلاخی کودکی پنج ساله»

کتاب مرد بالشی بر خلاف اسم نرم و ارومش کتاب به شدت تاریک و سیاهیه.
داستان از مرد نویسنده ای شروع میشه که به دلیلی که خودش نمیدونه بازداشت شده.
بعد از مدتی متوجه میشه علت بازداشتش به داستان هاش ربط داره.
کاتوریان نویسنده که متوجه نمیشه بین اخبار قتل بچه ها که توی روزنامه خونده و داستان هاش چه ارتباطی وجود داره ناگهان به قتل متهم میشه.....

به مرد بالشی ۳ ستاره دادم چون نویسنده به شدت قلم و شخصیت پردازی قوی و فوق العاده ای داره و اگه اهل پیدا کردن سرنخ باشید یه کوچولو قابل حدس باشه ولی حتی منی که از خوندن کتابای جنایی لذت میبرم تونستم تا اوایل کتاب که همه چی یه شوخی بود و صرفا حول داستان های تخیلی کاتوریان نویسنده پیش میرفت لذت ببرم و از یه جایی به بعد که همه چی یهو جدی و دارک شد نپسندیدم شاید چون موضوع سر بچه های کوچیک و بی گناه بود

به افراد با روحیه حساس اصلا پیشنهاد نمیکنم ولی درکل درسته زیاد سلیقم نبود ولی کتاب خوبی بود👍
      

        کتابی که با کاترین دختری که عاشق شیرینی پزیه شروع میشه و با تبدیل شدنش به ملکه دل تموم میشه.
روند کتاب از ابتدا تا وسطای کتاب بشدت کند بود ولی اخراش که اتفاقات تند تند پشت هم میوفتادن و به پایان نزدیک تر میشدم جالب تر بود.
داستان تا حدی منو یاد یه فیلمی انداخت که راجب آدمایی بود که میفهمن داخل یه کمیک زندگی میکنن و نمیتونستن کاری به جز چیزی که نویسنده نوشته بود انجام بدن.
به نظرم کاترین میتونست کلی انتخاب های بهتر کنه و انقدر همه چی رو پشت گوش نندازه ولی انگار مثل عروسک خیمه شب بازی همشون مجبور بودن نقششون رو ایفا کنن تا در اخر اونچه که باید اتفاق بیوفته...
با اینکه میدونستم داستان پایانش غم انگیزه و کاترین ملکه دله بازم امیدوار بودم:)
در کل خیلی دوستش نداشتم ولی باعث شد راجبش به فکر فرو برم.....
      

        توی کتابفروشی این کتاب رو اتفاقی برداشتم و مقدمش رو خوندم
و الان که کتاب رو تموم کردم باید بگم تنها نکته مثبتش همین بود که ساختارش مثل خواب بود
من با مجموعه اصلی کار ندارم ولی این کتاب نه تنها هیچ سر و تهی نداشت بلکه تمام اتفاقات داستان حول محور چیزای غیر اخلاقی و چندش بود:/
در کل افتضاح👎
      

        «جدال احتمالات»
زلزله،تبر خونی،زنی کشته شده و مردی فرار کرده....
وکیلی تازه کار دفاع از متهم رو به عهده میگیره و به دلیل کمبود مدارک سعی داره با احتمالات موکل خودشو تبرئه کنه.
اما در مقابل دادستانی کار کشته که تمام احتمالات فرضی وکیل تازه کار رو به سادگی و با منطقی قوی رد میکنه.
دومین کتابی بود که از نادر ابراهیمی خوندم و اونقدرا سلیقم نبود.
ولی نه به این معنی که اصلا دوستش نداشتم!
گفتگوی میان وکیل و دادستان فلسفه ای عمیق در باب جنایته.
آیا هدف وسیله رو توجیه میکنه؟ آیا نبود شاهد باعث میشه که یک جنایتکار تبرئه بشه؟ آیا جنایت تقصیر اون بوده و یا تقصیر کسانی که اون رو سرخورده کردن و بهش کمک نکردن؟و......
درکل خوب بود ولی ترجیح من کتاب های جنایی ای هست که بیشتر به خود قاتل و قتل و مقتول میپردازن و نه احتمالات درباره اون ها..... 
      

        و اخرین کتاب امسال...
این کتاب سراسر تاکید بود بر گسترش نوشتن،خواندن و خواندن و خواندن...
همینطور که میخوندم اینجوری بودم که خب خیلی تکرار داره و هرچی جلوتر میرم به نکته و چیز جدیدی بر نمیخورم تا اینکه کتاب رو تموم کردم و متوجه شدم این همه تاکید و تکرار این نکات در سخنرانی های مختلف با اقشار مختلف در سال های مختلف ، بازم باعث نشده که مسئولین تمهیداتی در خصوص کتاب و کتابخوانی به صورت جدی انجام بدن:)
در طول کتاب به نکات جالبی که رهبری به مسئولین در خصوص گسترش کتابخوانی کرده بودن بر خوردم و خیلی ناراحت شدم که از این پیشنهادات و ایده ها استفاده ای نشده و حرفشون روی زمین مونده
البته که ما هم باید تلاشمونو برای ترویج فرهنگ کتابخوانی بکنیم:)
      

        «نادر ابراهیمی ،جناب همه فن حریف!»

من با اقا نادر ابراهیمی اولین بار برای یه رویداد که از قضا مکانش خانه شعر و ادبیات بود اشنا شدم.وقتی انتراگ دادن متوجه شدم طبقه پایین یه کتابخونست 
منم که تا اسم کتاب و کتابخونه میاد دیگه عنان از کف میدم😂
خلاصه رفتم پایین دیدم بهه بههه چقدرم بزرگه.همینجوری داشتم نگاه میکردم کتابارو که یدونه کتاب گنده ژورنال طور از قفسه‌ کتابای هنر کشیدم بیرون.
شروع کردم به ورق زدن فهمیدم یکی تو کل کتاب پاورقی نوشته
کتاب بعدیو برداشتم دیدم بعله،تو این یکیم نوشته.یهو متوجه شدم این کتابا مال نادر ابراهیمیه✨
کلی که کتاباشو دید زدم رفتم قسمت موزش که وسایل و دستخطاشو گذاشته بودن ،بازم اون موقع خیلی برام جالب تبود تا اینکه بعد از ظهر وقتی برگشتیم سالن آمفی تئاتر برای ادامه رویداد ،بروبچ رویداد برای احترام به نادر ابراهیمی مستندش رو پخش کردن
تازه اون موقع فهمیدم چقدر ادم حسابی و خفنه.....
ابن مشغله اولین کتابیه که از اقا نادر ابراهیمی خوندم 
قلمش لطیف و روانه که خیلی ازش لذت بردم البته بیشترین چیزی که باعث شد دوسش داشته باشم صداقت و رک بودنش بود
منی که خیلی اهل چندبار خوندن نیستم ،اول کتاب رو بخاطر حق بودن و زیباییش چندبار خوندم✨
*تصویر بالا رو تو همون کتابخونه گرفتم
      

        روشنک کمیکی با موضوع دختری ابرقهرمانه که قدرت کمان خورشید رو داره و میخواد ملکه بدجنس رو شکست بده
گرافیکش خوب بود ولی هم از لحاظ گرافیک و هم از لحاظ داستانی همش ادمو یاد مانهواها و کمیک های خارجی مینداخت 
شما اگه حداقل ۶ ۷ تا مانهوا و کمیک خونده باشین دستتون میاد که چیز جدیدی نداره و فقط تنها پوینتش اینه که ایرانی طوره
درکل خوب بود نوجوونا احتمالا خوششون میاد
      

        شاید یکی از قشنگ ترین کتاب های روایت همسر شهدا بود که تاحالا خوندم.
همیشه وقتی این مدل کتابارو میخوندم نمیتونستم درک کنم چجوری از همسرشون و زندگیشون دل میکنن و راه درست و سخت رو انتخاب میکنن ولی شخصیت شهید احمد موسوی تو این کتاب بالاخره تونست قانعم بکنه:)💔
روایت داستان خیلی زیبا و روان بود و ادمو با خودش همراه میکرد
به نظرم اگه کسی دنبال کتاب های عاشقانه خوب و درست حسابیه باید کتابای روایت همسران شهدا رو بخونه:)
      

        داستان راجب یه شازده قجری بود که اخرین بازمانده از خاندانش بود 
به علت جنون شازده،داستان خط داستانی مشخصی نداشت و کل کتاب مثل یه خواب (البته به نظر من یه کابوس)بی سر و ته بود.
کتاب پر از صحنه های مورد دار و غیر اخلاقی بود که من هیچ خوشم نیومد
تنها نکته مثبتی که میتونم از کتاب بگم اون برش هایی از تاریخ بود که تا میومد روایت کنه دوباره به ابتذال کشیده میشد:/
درکل ارزش نداشت👎