یادداشت ریحانه مویدی

        «عربیکا؛روایت تلخ و شیرین لبنان»

روایت اشک و ها و لبخند های شبیه ترین ها به ما.چقدر زیبا و درست راوی میزان شباهت ما را به یکدیگر توصیف میکند:
ما غریبه نیستیم؛حتی اگر زبان هم را نفهمیم.ما همدیگر را میشناسیم.شهرهایمان را با کتیبه های مثل هم آذین میبندیم،در مسجد هایمان برای یک چیز مشترک دعا میکنیم،یک پرچم بلند کرده ایم،خواب و خاطره هایمان یکی است،دلمان برای یک چیز می‌تپد.....ما از همیم،با همیم.ما ما هستیم، نه من و تو.
از اینکه روایت راوی فقط محدود به تجربه های سفرش نشده بود گاهی بین صحبتاش از تاریخ مقاومت میگفت که برای من خیلی جالب و مفید بود لذت بردم. به نظرم زمان مناسبی کتاب رو خوندم .با توجه به اتفاقات اخیر انگار پاسخ بعضی از اتفاقات و حرف های داخل کتاب داده شد که باعث میشد گاهی احساس غرور و خوشحالی و گاهی احساس غم کنم:)
درکل دمتون گرم آقای یامین پور
دم سوره مهر هم گرم 
هم از لحاظ محتوایی هم از لحاظ گرافیکی لذت بردم:)


*با تشکر از اقای سرکانی بابت این نقاشی فوق العاده زیبا