یادداشت ریحانه مویدی

        «از دیلماج تا فراموشخانه»

دیلماج زندگینامه ی خود نوشت فردی به نام میرزایوسف مستوفی ملقب به دیلماج که سرگذشتش از دوران کودکی تا زمان وارد شدنش به لژ فراماسون ایرانه.
من اصولا خیلی سراغ کتاب های تاریخی نمیرم چون از حوصلم خارجن ولی به شدت قلم اقای شاه ابادی رو دوست داشتم . موضوع کتاب برام جالب بود و نحوه ی روایت رو خیلی دوست داشتم.
یوسف منو یاد دوریان در کتاب دوریان گری مینداخت.جوانی خوش ذوق با احساساتی لطیف که به شدت تحت تاثیر اطرافیانش قرار میگرفت و افکارش تغییر میکرد.
یوسف با اینکه شخصی خیالی بود ولی انقدر اقای شاه ابادی خوب همه چیز رو مثل پازل بی نقص کنار هم گذاشته بود که وقتی کتاب رو تموم کردم بار ها راجب یوسف و شخصیت های تاریخی دیگه سرچ کردم.
در کل خیلی خوب فضا و جو اون دوران رو به تصویر کشیده بود و به خاطر قلم روان خسته کننده نبود.
شاید پایان تقریبا باز و هول هولکی رو بشه از تنها نقاط منفی کتاب دونست ولی به نظرم به علت عضو شدن یوسف توی فراموشخانه(لژ فراماسونری ایران) و محدودیتش در نوشتن معقول و طبیعی بود.
چرا دیلماج بخونیم؟
اگه به خوندن رمانای تاریخی علاقه دارید و از داستانای با چاشنی شخصیت ها و وقایع واقعی تاریخی لذت میبرید و دوست دارید وسط داستان خوندن یه چیزی به اطلاعات تاریخیتون اضافه بشه پیشنهاد میکنم دیلماج رو بخونید✨