اگر بتوانید کتاب را باصدای خانم زهره شکوفنده دوبلور شخصیت جودی ابوت از طاقچه تهیه کنید و گوش کنید خیلی لذت بخش تر میشه 
      

        من دوست داشتم کتاب را
      

        در زندگی  زخم هایی هست که...
      

        خیلی عالی بود مخصوصا اگر دورهمی های پنجشنبه شب های کتاب باز را دنبال میکردید و یا کلا از طرفداران نوشته های آقای رضایی در همشهری جوان و همشهری داستان باشید 
خیلی بیشتر این کتاب  بهتون میچسبه
من که وقتی میخوندم انگار صدای آقای رضایی را میشنیدم
در کل بسیار لذت بردم
      

        کتاب خیلی خوب و خواندنی که هر جمله اش را باید های لایت کرد و مدتها روی آن فکر کرد.
این کتاب را من به پیشنهاد آقای سروش صحت خواندم و بسیار لذت بردم.
بخشهایی از کتاب :
فقط مرگ است که می تواند به زندگی معنا بدهد. چیزی که تا ابدالآباد وجود داشته باشد، معنا هم ندارد. به علاوه اگر پایانی وجود نداشته باشد، کلیتی هم وجود ندارد و وقتی کلیتی وجود نداشته باشد، هویتی هم وجود ندارد. اگر نابودنشدنی بودیم، نمی توانستیم در مقام فرد انسانی موجودیت داشته باشیم. با این تفاصیل مرگ برایمان اتفاق نیست. بخش لاینفکی از زندگی است. اگر قرار است وجود داشته باشیم، مرگ هم باید باشد. پس مرگ نه تنها بدبیاری نیست -فاجعه ای نیست که از بیرون بر ما تحمیل شود و ما را نابود کند- بلکه پیش شرط زندگی معنادار است. بنابراین نمی توانیم، هم توقع داشته باشیم زندگیمان معنایی داشته باشد، هم از مرگ متأسف باشیم. چون تأسف از مرگ یعنی تأسف از موجودیت فردی.
      

        کتابهای موراکامی از آن دسته کتابهایی هستند که آدم در یک حالت دوگانه هم میخواهد هرچه زودتر تمام شود و به آخر برسد و پایان داستان را بفهمد و هم دلت نمی خواهد تمام شود و از مسیر لذت ببری از متن از توصیفات و ماجراها تا ابد ادامه داشته باشد. 
امیدوارم بخوانید و لذت ببرید و در پایان کتاب به یاد حرف من بیافتد.
      

        چقدر خوب بود این کتاب.
چقدر روح داشت.
 زندگی جاری بود با همه سختی ها و شیرینی ها 
چقدر دستان اوه لین کوچولو را میشد حس کرد.
من چندین بار در طول خواندن این کتاب بغض کردم دو بار گریه کردم و چندین و چند بار خندیدم و با اتمام کتاب چقدر حسرت خوردم ...