کتاب بسیار مناسبی برای آشنایی با فلسفه است. چراکه به زبان ساده و طنز تاریخ فلسفه رو از دوران باستان تا دنیای مدرن بیان می‌کنه. 
بخش طنز کتاب چندان برای من جذاب نبود. بعضی جاها بامزه بود و خیلی جاهای دیگه نه. شوخی‌ها دارای تاریخ مصرف بودند و به زندگی امروز ما اشاره داشتند که این باعث می‌شه چند سال دیگه شوخی‌ها کتاب غیرقابل‌فهم باشه. نکته‌ی دیگه‌ای که می‌شه گفت اینه که خیلی خوب می‌شد اگر رفرنس به منابع هم داده می‌شد. 
فصل‌های ابتدایی که فلاسفه‌ی یونان و روم بودند و فصل‌های شوپنهاور، نیچه و داستایفسکی رو خیلی دوست داشتم. به نظرم حیف بود که کامو فصل جداگانه‌ای نداشت. 
در کل از خوندن کتاب لذت بردم. به کسانی که دوست دارن با فلسفه آشنا بشن پیشنهادش می‌کنم. 
( کتاب رو در بی‌برقی‌های اخیر به پایان رسوندم) 


      

        مسئله‌ی اصلی این کتاب پوچی و خودکشی و عصیان پوچه. کامو اول کتاب مهم‌ترین سوال فلسفی از نظر خودش رو بیان می‌کنه: چرا نباید خودکشی کرد وقتی زندگی هیچ معنایی نداره؟ 
در طی کتاب کامو به اشکال مختلف به این سوال پاسخ میده. 
.
زندگی معنایی نداره و انسان در جهان ساکت فریاد می‌زنه تا پاسخی دریافت کنه اما هیچ صدایی وجود نداره جز صدای خودش. در اینجا پوچی شکل می‌گیره؛ هنگام مواجهه‌ی انسان با سکوت جهان‌. از نظر کامو انسانی که نتونه با این پوچی دست‌و‌پنجه نرم کنه رنج می‌کشه. 
.
زندگی پوچ هست اما راه‌حل خودکشی نیست. کامو میگه باید این پوچی رو پذیرفت و با آگاهی از بی‌معنایی زندگی کرد. باید پذیرفت این زندگی دردناکه، پاسخی برامون نداره و نباید در توهم سر کرد. 
.
در نهایت انسان با عصیان پوچ به زندگی ادامه میده؛ با شور، آفرینش، رسیدن به آزادی و بدون توهمات ایدئولوژیک و مذهبی. مثل سیزیف که از نظر کامو باید خوشبخت فرضش کرد. 
.
همزمان با این کتاب کالیگولا و قبلش بیگانه رو خوندم. ترکیب این سه کتاب درک عمیقی از مفهوم پوچی و فلسفه‌ی کامو بهم داد. 
از خوندن این کتاب خیلی لذت بردم. 
      

        بیگانه‌ای در دهکده رمانی جذاب و متفاوت از آثار طنزآمیز و ماجراجویانه‌ی مارک تواینه. این کتاب فضایی رازآلود و فلسفی داره و با نقدهای تند اجتماعی و مذهبی، یک اثر خاص توی کارنامه‌ی تواینه.

من با این رمان در یوتوب آشنا شدم و چند ماه دنبال نسخه‌ی فیزیکیش بودم اما پیدا نکردم پس کتاب صوتیش رو گوش دادم. 

داستان در دهکده‌ی کوچیکی در اتریش اتفاق می‌افته که مردمی متعصب و مذهبی داره. زندگی این مردم با اومدن یه فرد عجیب تغییر می‌کنه. این فرد عجیب شیطانه که با بچه‌های دهکده دوست میشه و معجزات و شگفتی‌های زیادی به اونها نشون میده. 

این اثر از آخرین نوشته‌های مارک تواین به حساب میاد. رمانی کوتاه و تاریکه که نگاهی از بیرون به انسان داره، نگاه شیطان به زندگی بشر و قضاوت‌های اون راجع‌به ما.

تواین در این رمان با استفاده از حضور شیطان، ذات بشری را زیر سوال می‌بره. اون انسان رو موجودی ناتوان، اسیر توهمات، بی‌ارزش و قربانی سرنوشتی بی‌معنا نشان می‌دهد. نگاه غریبه (شیطان) به جهان، از خودخواهی، حماقت، جنگ‌های بیهوده، تعصب و پوچی زندگی انسان‌ها پرده برمی‌داره.

بیگانه‌ای در دهکده فراتر از یه داستان ساده است؛ یه تأمل فلسفی درباره‌ی سرشت بشره. این کتاب رو میشه در کنار آثاری مثل بهشت گمشده یا یادداشت‌های شیطان قرار داد، آثاری که در اون‌ها، شیطان نه‌فقط یک موجود شرور، بلکه یک راوی حقیقته.
      

        این کتاب شعر رو به پیشنهاد مصطفی مستور در برنامه‌ی اکنون خریدم. 
تا حالا شعر از کشورهای دیگه نخونده بودم. تجربه‌ی جالبی بود. از این کتاب خوشم اومدم و دوباره و دوباره شعرهای زیبا و عمیقش رو خواهم خوند. 
      

        رمان کاندید نقدی تندو‌تیز با طنزی تلخ به خوش‌بینی ساده‌لوحانه است. ولتر فیلسوف عصر روشنگری به این مبحث که «ما در بهترین دنیای ممکن زندگی می‌کنیم» می‌تازه و ادیان و انواع تفکرات و مکتب‌های فلسفی و حتی نویسندگان رو زیر پا له می‌کنه. 
کاندید شخصیت اصلی رمان از مکان زندگیش که شبیه به بهشت عدن هستش رانده و با سختی‌ها و رنج‌های عجیب و غریب دنیا رو‌به‌رو میشه. سعی می‌کنه فلسفه‌ی استاد خودش که می‌گفته دنیا بهترین جا برای زندگیه و همه چی در جای خودش قرار داره رو به یاد داشته باشه اما دنیا و زندگی تلخ‌تر از این حرف‌هاست. 
ولتر نگاه خوش‌بینانه به جهان رو با استفاده از طنز و اغراق در نشون دادن پلیدی‌ها و واقعیت‌های وحشتناک زندگی، به چالش می‌کشه. 
داستان پر از قتل و غارت و تجاوز و مرگه. (مثل دنیای خودمون و همه‌ی زمان‌ها در تاریخ.) 
رمان نشون میده خوش‌بینی در این جهان می‌تونه چقدر احمقانه باشه. 
ولتر به هیچ دینی رحم نمی‌کنه. نشون میده روحانیون مسیحی و یهودی و مسلمانان چقدر ریاکار و ستمگر و متعصب هستند. 
در پایان هم ولتر به این مسئله اشاره می‌کنه که دنیا همینه که هست و بحث‌های فلسفی بیهوده است و هر کس باید زندگی خودشو بسازه. 
این رمان رو خانمم بهم پیشنهاد داد چراکه من خالی از خوش‌بینی هستم و حدس می‌زد ازش خوشم بیاد، من هم واقعاً از خوندنش لذت بردم. 
      

        رمان دل تاریکی شاعرانه و عمیق و اسطوره‌ای و نمادین، فراتر از رمانی در نقد استعمار و اعمال مسیحیان بود. این رمان به اعماق روح تاریک بشر سرک می‌کشه. در این مورد منو یاد شاهکار کورمک مک‌کارتی نصف‌النهار خون انداخت. میشه گفت حال‌هوای مشابهی با اون رمان داشت. 
مارلو راوی قصه‌ی سفر به آفریقا و ملاقتش با کوترز هست. اون از بهشت نادانی اروپا به جهنم دانایی آفریقا سفر می‌کنه و هر‌چه از طریق رودخانه بیشتر به اعماق آفریقا میره بیشتر آگاهی پیدا می‌کنه و در نهایت با تاریکی محض رو‌به‌رو میشه، با این تفاوت که مارلو از تاریکی با دانش بیرون میاد اما کورتز که شیطانی پرورش یافته در اروپاست، غرق در تاریکی می‌مونه. 
آفریقا جاییه که توهم تمدن اروپا فرو‌می‌ریزه‌ و حقیقت حرص و طمع و قدرت‌طلبی و سوءاستفاده از دین ظهور می‌کنه. اروپا قبری‌ است که سفید شده تا سیاهی‌های درونش نادیده گرفته بشه. کورتز فرزند این تمدنه، کسی که آخرین کلامش «وحشت... وحشت...» هست. 
مارلو مثل بودا پس از بازگشت از آفریقا به نوعی روشنی تاریک رسیده و حقیقت رو فهمیده. به نظر مارلو اروپایی‌ها هیچی از حقیقت نمی‌دونن و درگیر زندگی مسخره‌ی روزمره‌شون هستن. مارلو می‌دونه حقایقی که فهمیده برای همه قابل درک نیست با‌این‌حال برای همکارانش داستانشو تعریف می‌کنه. 
این رمان استعمار رو به بهترین شکل نقد می‌کنه، همچنین در روح انسان کاوش می‌کنه و مفهموم تمدن رو بررسی می‌کنه. 
میشه اینطوری راجع‌به دل تاریکی صحبت کرد: 

۱. سفر به تاریکی
در نگاه اول، دل تاریکی یه سفرنامه‌ی استعماریه. مارلو از اروپا، نماد تمدن، به آفریقا، سرزمین تاریکی، سفر می‌کنه. اما هرچقدر جلوتر می‌ره، مشخص می‌شه که این تاریکی نه در جنگل‌های آفریقا، بلکه در دل انسان‌ها نهفته است. کورتز، کسی که قرار بود تمدن رو بیاره، خودش تجسم کامل وحشیگری می‌شه. این نشون می‌ده که استعمار نه یک مأموریت تمدنی و دینی، بلکه تجلی قدرت‌طلبی و حرص بشره.

۲. مسیح تاریک؛ دست‌پرورده‌ی اروپا 

کورتز در آفریقا به قدرتی فراتر از یک انسان عادی دست پیدا می‌کنه. اون که قرار بود نماینده‌ی اروپای متمدن باشه، در میان «دیوان بیابان» به مقامی نیمه‌خدایی می‌رسه. بومیان عاشقانه یا از سر ترس این خدای سفید‌پوست رو می‌پرستند. اما این قدرت، چیزی جز پوچی برای او به همراه نداره. آخرین کلماتش، «وحشت... وحشت...»، هم می‌تونه اشاره‌ای به اعمال خودش باشه، هم به حقیقتی که درک کرده ولی توان مقابله باهاش رو نداره.

۳. یک توهم شیرین

مارلو وقتی از سفر برمی‌گرده، متوجه می‌شه که مردم اروپا هیچ درکی از واقعیت ندارن. اروپا در جهل خود غرقه و دروغ رو به حقیقت ترجیح می‌ده. مارلو حقیقت رو دیده، اما آن رو آشکار نمی‌کنه، حتی دروغ می‌گه چون می‌دونه که مردم آمادگی پذیرش حقیقت رو ندارن. اینجاست که دل تاریکی نه‌تنها نقدی بر استعمار، بلکه نقدی بر مفهوم تمدن و باورهای بشری می‌شه.

۴. رودخانه‌ی ناخودآگاه

سفر مارلو از طریق رودخانه، استعاره‌ای از سفر به ناخودآگاهه. هرچه پیش‌ می‌ره، به عمق تاریکی نزدیک‌تر می‌شه.  با نگاه به نظریات یونگ درباره‌ی سایه‌ها میشه گفت، کورتز همون سایه‌ایه که در تاریکی آزاد شده، چیزی که انسان متمدن از اون وحشت داره ولی نمی‌تونه انکارش کنه.

۵. نور و تاریکی

یکی از نکات جالب رمان، بازی با مفهوم نور و تاریکیه. در کمال تعجب، آفریقا که سرزمین تاریکی نامیده می‌شه، جاییه که حقیقت در اون آشکار می‌شه. درحالی‌که اروپا، که نماد روشنی و تمدنه، دروغ و توهم رو در خود پنهان کرده. این نقدی بر  تمدن اروپاییه که خودشو روشنی و بقیه را تاریکی می‌بینه. 

این رمان نه‌تنها از نظر تاریخی مهمه ، بلکه در دنیای امروز، درباره‌ی قدرت، دین، طمع، و فریبکاری تمدن حرف‌های زیادی برای گفتن داره. 


      

        سلام 
نوشتن از کار‌های بزرگ و مشهور سخته‌. به نظرم به اندازه‌ی کافی راجع‌به‌شون صحبت و نقد هست، پس نظر شخصی و حسم رو بیان می‌کنم. 
به شدت از خوندن بیگانه لذت بردم. اولین کتابیه که از کامو می‌خونم. این کتاب از پیشنهاد‌های هوش مصنوعی بود بهم برای نوشتن رمانم. 
با شخصیت اصلی احساس نزدیکی می‌کردم، هرچند که چنین کسی در دنیای رمان هم یه بیگانه و آدم عجیب و غریبه. همه‌ی ما در زندگی گاهی احساس بیگانگی می‌کنیم. فکر می‌کنم همین موجب میشه خیلی‌ها از این کتاب خوششون بیاد. 
فلسفه‌ی بیگانه رو دوست داشتم. صداقت شخصیت جالب بود. اون خارج از توقعات جامعه حرکت و زندگی می‌کرد.  وحشت مردم ازش جالب بود.
 راجع‌به این کتاب میشه نشست و ساعت‌ها صحبت کرد. 
شخصیت اصلی تظاهر نمی‌کرد و هنجار‌ها و اخلاقیات و باید‌ها نباید‌ها جامعه براش مهم نبود که همین باعث بیگانه شدن اون می‌شد. و انسان از چی بیشتر می‌ترسه؟ از چیز‌هایی که نمی‌شناسه و درک نمی‌کنه. همین موجب وحشت مردم از شخصیت اصلی می‌شد. 
در نهایت شخصیت رمان جهان رو بدون توهم و فریب می‌بینه و می‌فهمه زندگی معنی خاصی نداره اما این یه شروعه و باید پذیرفته بشه، درک بشه و آزادانه زندگی کرد. اون می‌فهمه که مرگ در نهایت ما انسان‌ها رو برابر می‌کنه پس بدون توهمات دینی و اخلاقی باید پذیرفتش. 
شخصیت با این پذیرش از قید‌ها و بندها و سنت‌های جامعه‌اش آزاد میشه. 
در نهایت باید بگم این رمان باعث شد به کامو جذب بشم. 


      

        سلام 
عصیان عمیقاً احساسات منو درگیر کرد. داستان جانبازی است که تا عمق استخوان به کشور و حکومت و کلیسا اعتقاد داره و هر کسی که با اینها کمی زاویه داشته از نظر این شخصیت یک کافره. 
این رمان تلخ داستان انسان‌های ساده‌دل و سوءاستفاده از این سادگی است. داستان آدم‌هایی که با جان و مال و هرچه دارند از ایده‌های حکومت‌ها دفاع می‌کنند و زیر پای همون حکومت له می‌شن. 
از ته دل با شخصیت اصلی ارتباط گرفتم چرا‌که در زندگی سفری تقریباً مشابه رو تجربه کردم. آندریاس، شخصیت اصلی عصیان در طی بلاهایی که سرش میاد متوجه اشتباه خودش میشه و نگاهش تغییر میکنه. 
ما به عنوان مخاطب از ابتدا می‌دونیم نگاه آندریاس ساده‌اندیشانه است و دور از حقیقت. 
رمان رو با قلبی شکسته و اشک به پایان رسوندم. بیش از چیزی که فکر می‌کردم توجه‌ام رو جلب کرد و فراتر از انتظارم بود. 
این رمان یه شاهکار کلاسیک به حساب میاد. حجم کمی داره و به سرعت میشه خوندش. عصیان بسیار تأمل‌برانگیزه. به همه پیشنهادش می‌کنم. 
      

        سلام 
به خاطر شک‌هایی که دارم کتاب رو شروع به خوندن کردم‌. اگر به دنبال پاسخ برای بود یا نبود خدا هستید مشخصه که این کتاب به شما کمکی نخواهد کرد. تنها سوالات شما رو به شکل یه قصه دوباره مطرح می‌کنه. 
در زندگی انسان سوالات بی‌پاسخ زیادی وجود دارند و این کتاب هم داستان یکی از این سوالاته. کوتاه باید بگم دوستش داشتم. برای کسانی که در وجود خدا شک دارن می‌تونه جالب باشه در غیر این صورت فکر نکنم به خوبی درک بشه. 
روی ماه خداوند را ببوس شرح وضعیت یه انسانه که به خدا شک کرده، همین، نه بیشتر. 
      

        سلام 
نصف‌النهار خون مثل یه شاهکار موسیقیه که حتی اگر سررشته‌ای از موسیقی نداشته باشیم باز متوجه میشیم که با یه شاهکار رو‌به‌رو هستیم. 
نوشتن از این رمان سخته چون نمی‌دونم چه مقدار از کتاب رو فهمیدم. نصف‌النهار خون بسیار رازآمیز و اساطیری جلوه کرد برام، با اینکه ژانرش وسترنه. لایه‌های مختلفی در داستان و شخصیت‌ها وجود داره که درکشون مشکله. به نظرم کسی که سراغ این کتاب میره از قبل باید مطالعات زیادی در زمینه‌های مختلف داشته باشه. 
رمانی نیست که بخوام به دیگری معرفیش کنم. کسی هم به خودم معرفیش نکرد. خودش به سراغم اومد. 
ترجمه‌ی خیلی خوبی داشت. 
نویسنده جزئیات بسیاری از طبیعت بهمون میده. با اینکه زیاد هستن اما هر بار زیبا و بدیع جلوه می‌کنه و باعث میشه قلم نویسنده رو شاعرانه و زیبا ببینیم. 
اتفاقات زیادی در طی داستان رخ میده که سرعت زیادی هم دارند. 
خشونت زیادی داره. 
پر از قتل و غارت و کشتاره. 
جهان داستان به نظر میرسه از اندیشه‌های گنوسی الهام گرفته شده باشه. با این دید بسیاری از مسائل که اتفاق می‌افتند در ذهن حل میشه. 
نصف‌النهار خون خیلی تاریک و سنگینه. 
این رمانی است برای نخواندن. 
و رمانی که پایانش مثل کابوس تا مدت‌ها در ذهن می‌مونه. 
حتما دوباره خواهم خوندنش تا بهتر بفهممش. 
      

        سلام 
این کتاب فوق‌العاده برای هر روز شما یک پیام از فلاسفه‌ی رواقی داره. هر سخن توسط نویسنده تفسیر شده تا بهتر درک بشه. 
کتاب مثل یک دارو به جرعه‌جرعه به شما خورانده میشه تا بتونید از دردها و رنج‌ها و سختی‌های زندگی گذر کنید. 
بعد از استفاده از این کتاب و فلسفه‌ی رواقی‌گری خیلی تغییر کردم. حتی اطرافیان هم بهم گفتن که چه قدر عوض شدی. 
امیدوارم شما هم این کتاب رو بخونید و بهتون کمک کنه. 
      

        سلام 
سایه‌های کطولحو مجموعه‌ای از داستان‌های لاوکرفتیه که به خوبی ایده‌های اچ پی لاوکرفت رو بسط داده. داستان‌ها توسط نویسندگان مختلف نوشته شدن. غیر از یک داستان بقیه رو دوست داشتم. هر کدوم از داستان‌ها حال و هوای خودشون رو داشتند. یکی سفر به جهان‌های دیگه بود، یکی راجع‌به آدم‌خواری و قربانی کردن، یکی از کتاب‌های طلسم شده صحبت می‌کرد و کلی مسائل عجیب و غریب و خوفناک. 
همین حالت عجیب و ناشناخته بودن و رازگونه بودن داستان‌ها موجب میشه آخرشون بگی: این دیگه چه کوفتی بود؟!
و همین نکته برای کسایی که با دنیای لاوکرفت آشنا هستند جذابیت داره. 
در کل ازش لذت بردم. 
سعی می‌کنم کتاب‌های دیگه در همین فضا بخونم و ازشون صحبت کنم. 
      

        سلام 
بعد از احضار کطولحو و پادشاه زردپوش سراغ داستان‌های کوتاه ادگار آلن پو اومدم چون خیلی از نویسندگان دارک نویس مثل اچ پی لاوکرفت تحت تأثیر این استاد داستان‌های کوتاه بودند. 
به خاطر خوندن کتاب‌هایی که بهشون اشاره کردم تصورم این بود که در داستان‌های آلن پو هم عناصر ماوراءالطبیعه زیاد به کار رفتند اما این‌طور نبود. تنها ایرادی که می‌تونم از کتاب بگیرم همینه که اونم مربوط به سلیقه‌ام و پیش‌داوری میشه.
اکثر داستان‌ها رو دوست داشتم و پایان‌های خیره‌کننده‌ای داشتند. داستان کوتاه در کل مورد علاقه‌ام نیست اما این داستان‌ها جذاب بودند، فضاسازی خیلی خوبی داشتند و استادانه نوشته شده بودند. 
      

        سلام 
مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه بود که ارتباط معنایی با هم داشتند. در داستان‌ها کتابی به نام پادشاه زردپوش وجود داره که مردم با خوندنش دیوانه میشن. این کتاب در خیلی از کشورها ممنوع اعلام شده اما باز مردم به سمتش کشیده میشن. 
کتاب مشهوری هست اما خیلی توی ایران شناخته شده نیست. من هم کتاب رو به سختی پیدا کردم. فصل اول سریال کارآگاهان حقیقی از روی این کتاب ساخته شده. 
داستان‌ها پایان‌های تکان‌دهنده‌ای داشتند. 
به کسانی که از داستان‌های ترسناک و عجیب و غریب و رازآلود خوششون میاد پیشنهاد می‌کنم. 
      

        سلام 
قلم جذاب و توصیفات خوبی داشت اما به شدت خسته کننده بود. هدفی در رمان نمی‌دیدم که بخوام پیش ببرمش. بعد از خوندن نصف کتاب رهاش کردم.