بریده‌ای از کتاب هنر رنجاندن اثر آرتور شوپنهاور

هر بی‌سروپای رقت‌انگیزی که زیر آسمان خدا، هیچ چیز ندارد تا بتواند به آن مفتخر باشد، به آخرین وسیله چنگ می‌زند: به غرور ملی و نازیدن به ملتی که به آن تعلق دارد. در اینجاست که وی نفس راحتی می‌کشد و شکرگزار، آماده می‌شود تا از تمام کاستی‌ها و دیوانگی‌هایی که مخصوص خودش است، دودستی، با چنگ و دندان دفاع کند.