یادداشت سید امید حسینی

        مسئله‌ی اصلی این کتاب پوچی و خودکشی و عصیان پوچه. کامو اول کتاب مهم‌ترین سوال فلسفی از نظر خودش رو بیان می‌کنه: چرا نباید خودکشی کرد وقتی زندگی هیچ معنایی نداره؟ 
در طی کتاب کامو به اشکال مختلف به این سوال پاسخ میده. 
.
زندگی معنایی نداره و انسان در جهان ساکت فریاد می‌زنه تا پاسخی دریافت کنه اما هیچ صدایی وجود نداره جز صدای خودش. در اینجا پوچی شکل می‌گیره؛ هنگام مواجهه‌ی انسان با سکوت جهان‌. از نظر کامو انسانی که نتونه با این پوچی دست‌و‌پنجه نرم کنه رنج می‌کشه. 
.
زندگی پوچ هست اما راه‌حل خودکشی نیست. کامو میگه باید این پوچی رو پذیرفت و با آگاهی از بی‌معنایی زندگی کرد. باید پذیرفت این زندگی دردناکه، پاسخی برامون نداره و نباید در توهم سر کرد. 
.
در نهایت انسان با عصیان پوچ به زندگی ادامه میده؛ با شور، آفرینش، رسیدن به آزادی و بدون توهمات ایدئولوژیک و مذهبی. مثل سیزیف که از نظر کامو باید خوشبخت فرضش کرد. 
.
همزمان با این کتاب کالیگولا و قبلش بیگانه رو خوندم. ترکیب این سه کتاب درک عمیقی از مفهوم پوچی و فلسفه‌ی کامو بهم داد. 
از خوندن این کتاب خیلی لذت بردم.