یادداشت سید امید حسینی

        سلام 
نصف‌النهار خون مثل یه شاهکار موسیقیه که حتی اگر سررشته‌ای از موسیقی نداشته باشیم باز متوجه میشیم که با یه شاهکار رو‌به‌رو هستیم. 
نوشتن از این رمان سخته چون نمی‌دونم چه مقدار از کتاب رو فهمیدم. نصف‌النهار خون بسیار رازآمیز و اساطیری جلوه کرد برام، با اینکه ژانرش وسترنه. لایه‌های مختلفی در داستان و شخصیت‌ها وجود داره که درکشون مشکله. به نظرم کسی که سراغ این کتاب میره از قبل باید مطالعات زیادی در زمینه‌های مختلف داشته باشه. 
رمانی نیست که بخوام به دیگری معرفیش کنم. کسی هم به خودم معرفیش نکرد. خودش به سراغم اومد. 
ترجمه‌ی خیلی خوبی داشت. 
نویسنده جزئیات بسیاری از طبیعت بهمون میده. با اینکه زیاد هستن اما هر بار زیبا و بدیع جلوه می‌کنه و باعث میشه قلم نویسنده رو شاعرانه و زیبا ببینیم. 
اتفاقات زیادی در طی داستان رخ میده که سرعت زیادی هم دارند. 
خشونت زیادی داره. 
پر از قتل و غارت و کشتاره. 
جهان داستان به نظر میرسه از اندیشه‌های گنوسی الهام گرفته شده باشه. با این دید بسیاری از مسائل که اتفاق می‌افتند در ذهن حل میشه. 
نصف‌النهار خون خیلی تاریک و سنگینه. 
این رمانی است برای نخواندن. 
و رمانی که پایانش مثل کابوس تا مدت‌ها در ذهن می‌مونه. 
حتما دوباره خواهم خوندنش تا بهتر بفهممش.