من از عهد آدم تو را دوست دارم
از آغاز عالم تو را دوست دارم

چه شب‌ها من و آسمان تا دم صبح
سرودیم نم نم: تو را دوست دارم


نه خطی، نه خالی، نه خواب و خیالی
من ای حس مبهم تو را دوست دارم


سلامی صمیمی‌تر از غم ندیدم
به اندازه‌ی غم تو را دوست دارم

 
بیا تا صدا از دل سنگ خیزد
بگوییم با هم: تو را دوست دارم


جهان یک دهان شد هم‌آواز با ما
تو را دوست دارم، تو را دوست دارم
      

        با خوندن کتاب همون‌طور که توقع داشتم دید تازه‌ای به این گروهک تروریستی و اعضای اون و زندگی و افکار و اعمالشون پیدا کردم. 
اگر به داستان افراد توجه کنیم همه یک نوع تشابه برای جذب شدن به داعش وجود داره که من فکر میکنم زیربنای فکری این افراد باشه. 
به هرحال روایت‌های خوبی داشت و دید تازه‌ رو بهم افزود.
      

        روایت پیوستن چند زن جوان از ملیت‌های مختلف به داعش  و بیان چگونگی شکل گیری داعش از ابتدا.
کتاب به کندی روایت شده بود جوری که بعد خوندن چند صفحه خستگی  به آدم چیره میشد. توضیح چگونگی پیوستن به داعش و حتی پیداعش داعش اطلاعات مفیدی بود که بیان شده بود اما میتونست جذاب تر نوشته بشه. نویسنده قلم گیرایی نداشت. بیشتر روزنامه‌وار نوشته بودن تا رمان. ولی خوندنش خالی از لطف نیست.
      

        اگه بخوام مختصر و مفید چند کلمه از این کتاب حرف بزنم، سادگی و روانی داستان و همچنین صداقتی که از متن  پیدا بود، کناب رو برام بسی جذاب و دلنشین کرده بود. 
      

        موضوع داستان خوب و پرکشش بود اما تقریبا تا دو سوم کتاب، به بعد از نظر من افت شدیدی کرد. 
میشد اینقدر کتاب رو کش نداد و تو همون اوج داستان  به پایان رسوند ولی یه سری چیزا اضافی و البته سطحی بود. مخصوصا بعد از اومدن دانیال. یکم شبیه رمان‌های اینرنتی شد.
دیالوگ‌هاهم به فرهنگ یه خانواده آلمانی نمیخورد. منظور بهتر یا بدتر بودن فرهنگ مکالمه‌های ایرانی یا خارجی نیست بلکه نوع دیالوگ‌‌ها مدنظرمه.
سارا خیلی پرخاشگر بود و حسام خیلی ماورایی خوب و صبور. نمی‌تونستم درک کنم حسام به چه علت جذب سارا شده بود.
اما در بیان  گوشه‌ای جنایات و لجن زار داعش و سازمان مجاهدین خوب پیش رفت. اقتدار ایران رو به نحو خوبی به تصویر کشیده بود. این پررنگ‌ترین نکته‌ی مثبت کتاب بود و با توجه به داستان که درباره این موضوع بود، خیلی خوب روی این قضیه مانور داده بود.
ولی درکل تا همون دو سوم کتاب برام جالب بود و باعث شد دو روزه کتاب رو تموم کنم.
      

        پایانش برام گنگ یود البته نه فقط پایان بلکه اواخر داستان. شخصیت‌عارفه و مسعود منظورمه. 
توضیح مختصری در سفر به گذشته بود و روایت کوتاه و کلی از زمان امیرالمومنین تا واقعه‌ی کربلا خوب بود. اما خب تازگی نداشت برام. 

      

        راستش اونقدر که باید هیجان انگیز نبود برام. پیجیدگی خودش رو داشت ولی خب از اونجایی که با سیر داستانای آگاتا کریستی آشنام، از همون اول قاتل رو حدس زده بودم. اما اون ریز جزئیاتی نسبتا بی‌اهمیتی که پوآرو روشون کلید میکرد و بعد به یه کشف راز جالب میرسید رو دوست داشتم.
      

        "نماز مودبانه این است که رابطه‌ی تو را با خودت تنظیم میکند، نماز مودبانه آدم را با اراده و مستقل میسازد."
توقعی که قبل خوندن کتاب با توجه به شنیده‌ها و تعریف‌ها از کتاب داشتم با خوندنش برآورده شد حتی بیشتر. هم ساده و روان بود هم نکات قشنگ و کاربردی داشت. رک بودن آقای پناهیان درباره مسئله نماز و بیان کم و کاستی‌هایی که ممکن هست هر مسلمونی برای خوندن نماز داشته باشه، حتی احساسات آدم رو نه تنها نکوهش نکرد بلکه درک کرده بودن. من لذت بردم از خوندنش و به همه‌ کسانی که دغدغه‌ی کم و کیف نمازشون رو دارن توصیه به خوندش میکنم.
      

        با توجه به این اولین سری مجموعه‌ی آبنبات‌ها" آبنبات هل‌دار"هست، من ولی این جلد رو بعد از چند کتاب دیگه‌ش خوندم.
دوستش داشتم و بامزه بود. اون قسمت‌هایی که محسن آدم میشد و میخواست صواب کنه ولی کباب میشد، حسابی دلم بحالش می‌سوخت.😅
در کل قشنگ و بامزه بود. :)
      

        جزو اولین رمان‌های ایرانی‌ای هست که خوندم و ازش لذت بردم و حتی جاهایی بخاطر طنز داستان قهقهه زدم.
یکی از نکات جالبی که درباره شخصیت‌ها وجود داره این هست که شخصیت‌ها اکثرا خاکستری‌ان. حتی خود شخصیت محسن که راوی داستان هست یه پسر شر و شیطون ولی جاهایی هم مهربونه. اتفاقات خاصی تو داستان نمی‌افته ولی همین ماجراهای ساده‌ای که تو دل زندگی یه خانواده‌ی بجنوردی میگذره برام جداب و خوشمزه یود مثل طعلم آبنبات نارگیلی. :)
      

        علتی که باعث شد این کتاب رو بخونم، اسم نویسنده بود. چون از اسم کتاب توقع داشتم یک رمانِ درام یا چنین چیزی باشه! اما با خوندن خلاصه‌ی کتاب و دیدن اسم نویسنده، فکر کردم که برخلاف اسمش رمان معمولی نیست. 
عطش محمد نسبت به قرآن برام خیلی قشنگ بود. تحولی یک شبه. حتی از بین کلمات اون آرامش و دگرگونی همراه با آشوبی که محمد با خوندن اولین کلمات قرآن داشت رو قشنگ حس کردم.
ماجرای جالبی بود هرچند یه جاهایی چنین برداشت کردم که شعاری پیش میره ولی در کل خوب بود.
[...امیرالمومنین(ع) در نهج البلاغه دنیا را جوری به تصویر می‌کشد که انگار این دنیا مثل یک زمین پُر از خار است. لباس‌هایتان را به خودتان بچسبانید، از لای این خارزار طوری رد شوید که بتوانید بروید، وگرنه لباس‌هایتان گیر می‌کند و مشکل ایجاد می‌کند.]
      

        یک داستان آرام و بی‌دردسر! این برداشت من از این کتاب بود. روایت معمولی و روونی داشت. شاید با خوندنش تو ذوق بزنه و انتطاری که داشتی رو برآورده نکنه ولی نکته‌ی جالبش همین ساده بودن داستان هست. به هرحال نباید با توقع زیادی سراغش رفت اما میشه خوند و ازش لذت برد. :)
      

        "بانو! ویرانه ای است این جهان. عمر کفاف نمی دهد که آباد کنیم، غیرت رخصت نمی دهد که رها کنیم."
کتاب قشنگی بود. پر فراز و نشیب نبود. انتظار یک رمان جذاب و میخکوب کننده هم نباید ازش داشت چون این بیشتر شرح زندگی صدرالمتالهین هست ولی داستان جوری نیست که کسل کننده باشه یا فراز و فرود داشته باشه. نه! کتابی در شرح اونچه که بر این عارف و فیلسوف نامدار و بزرگ ایرانی گذشته هست. تا قبل از این فکر نمی‌کردم شخصیت بزرگی چون ملاصدرای شیرازی اینقدر بخاطر راهی که درونش قدم گذاشته سختی کشیده باشه ولی بعد متوجه شدم، کسی که به دنبال حقیقت و طالب اون هست، خواه ناخواه گرفتار حسد و بخل جاهلان زمان خودشه. مثل خیلی های دیگه. آشنایی نسبیم با ایشون قبلا از طریق فلسفه دبیرستان بود. حتی از عکسی که توی کتاب بود هم میشد جذبه و شگفت انگیز بودن این مرد رو تشخیص داد. من مشتاقانه این کتاب رو خوندم. کتاب درباره ابعاد مختلف زندگی ملاصدرا حرف زده، سیر تحول و پختگی فکری ایشون رو به تصویر کشیده. بعضا مجادله و بحث هایی از ایشون با رقبا رو هم درون کتاب آورده. بدعت و دشمنی زاهدان ریاکار نسبت به بزرگی چون ملا صدرا رو بیان کرده.
      

        دغدغه های این دختر گرچه با ملیتی متفاوت بود اما به سبب شریک بودن در یک دین واحد خیلی ملموس و مشترک بود برام.و به همین سبب خیلی با شخصیت شلینا همذات پینداری کردم و کتاب رو دوست داشتم.
      

        این کتاب با اینکه داستان آنچنان جذاب و گیرایی به نسبت تبلیغ گستره و پرهیاهویی که داشت، نبود! ولی به خاطر حضور شخصیت والای ولی عصر(عج) این کتاب رو دوست داشتم و خوندنش برام شیرین بود.