جلد چهارم از سری آبنبات. طنز و کشش داستان کم نشده و چون خودم هم توی دوران دانشجویی بودم خیلی درک میکردم فضای داستان رو. بی وقفه تا تمام بشه ادامه دادم و خیلی لذت بردم. تو این جلد شخصیت اصلی دانشجو شده و ماجرا توی خوابگاه و دانشگاه ادامه پیدا میکنه هرچند حضور شخصیت های فرعی که من دوستشون داشتم کمتر بود ولی ارزشش رو داشت. و پایان کتاب هم عالی بود  و داستان طوری تموم شد که منتظر کتاب بعدی باشیم.
        

          این جلد پر از دیالوگ بود، بنظرم جذابیتش ازسه جلد قبلی کمتر بود، البته نه اونقدر که منتظر ادامه داستان و جلد بعدی نباشم😁
        

          دوستانی که کتاب جنایات و مکافات رو خوندن احتمالا قبول دارن که شخصیت پردازی نویسنده عالی بوده، بنظرم شخصیت پردازی آقای مهرداد صادقی در سری کتاب های ``آبنبات`` حتی از اون کتاب هم بهتره به خصوص برای ما ایرانی ها که اسامی و حتی داستان ها بسیار آشناست. 

        

          مجموعه ی آبنبات های آقای صدقی هم فعلا تمام شد.
اولین جلد این مجموعه را که خواندم و برایش یادداشت نوشتم با خودم گفتم شاید نظر دادن در مورد قلم نویسنده بدون خواندن هر ۴ جلد بی‌انصافی باشد، این شد که مجبور شدم هر ۴ جلد را بخوانم و البته دعاگوی آقای میرطاهر مظلومی هم شدم که جلد آخر را هم صوتی کردند تا مجبور نباشم وقت جداگانه‌ای برایش بگذارم و هنگام انجام کارهای خانه به آن گوش دادم.
بعد از خواندن هر چهار جلد متاسفانه باز هم نظرم همان است که در مورد اولین جلد نوشتم.
نکات مثبتی که در خواندن این مجموعه به نظرم آمد و دوست داشتم:
۱. روان بودن داستان
۲. روایت داستان در بستر سنت ها و آداب و رسوم شهر بجنورد
۳. پیش بردن داستان در بستر اتفاقات و شرایط سیاسی اجتماعی فرهنگی در سالهای بعد از انقلاب و معدود تحلیل‌های سیاسی و اجتماعی نویسنده
۴. کنایه‌هایی که به رفتار تیپ‌های مختلف شخصیتی در کتاب مشهود بود.
۵. استفاده از گویش و لهجه بجنوردی برای شخصیت های داستان به جای زبان فارسی معیار
۶‌. توجه به خانواده و در کنار هم بودن در این مجموعه عیان است هر چند که خیلی از شوخی ها، بی ادبی ها و بی احترامی ها هم در همین جمع اتفاق می افتد ولی نمی توان این حس خوب تعامل با خانواده را هم نادیده گرفت.
ولی شوخی‌های جنسی، بی‌ادبی ها، مسخره‌کردن‌ها و سر کار گذاشتن‌ها که متاسفانه زیاد در طول داستان به چشم می‌خورد را دوست نداشتم و نپسندیدم و به کسی هم خواندن این مجموعه را توصیه نمی‌کنم؛ چون فکر می کنم بار اصلی خنده گرفتن نویسنده از مخاطب در این مجموعه همین شوخی‌های جنسی، مسخره‌کردن‌ها، سر کار گذاشتن‌ها و بی‌ادبی‌هاست و معتقدم نباید سطح خندیدنمان این‌قدر پایین باشد...
پ.ن ۱: بعضی به شوخی های این کتاب +18 می گویند، بعضی وقت‌ها با خودم فکر می کنم ۹۹+ هم حیف است خوراک ذهنش این نوشته‌ها باشد.
پ.ن۲: امتیازم به کتاب بابت همان نکات مثبتی است که ذکر کردم.
پ.ن ۳: هنوز به این جمع بندی نرسیدم که نکات مثبتی که در این مجموعه به نظرم آمد بر نکات منفی اش غلبه دارد یا نه...هنوز به این سوالم نتوانستم جواب بدهم که چرا نویسنده محور شوخی و خنده های داستانش را این مسائل قرار داده؟ واقعا سطح خنداندن مخاطب ایرانی همین سطح است یا قرار است به این سطح تنزل پیدا کند؟
        

          هرموقع خواستید حال و هوایتان عوض شود کتاب‌های صوتی آبنبات‌ها را گوش کنید. 
زبان طنز کتاب شدیداً حال‌خوب‌کن هست. 
شخصیت‌پردازی‌ها به حدی عالی هست که  همه را مثل کف دستمان می‌شناسیم.
        

          جلد آخری که چقد واقعیت رو لمس کرده بود و از اون کاراکتر های پاک و ساده رسید به انسان امروزی اما هنوزم شیرینی خانواده رو به درستی به تصویر کشید حتی با وجود ناملایمتی ها
        

          بنظرم کتاب پایان خوبی داشت از خوندنش هم لذت بردم
        

          جزو اولین رمان‌های ایرانی‌ای هست که خوندم و ازش لذت بردم و حتی جاهایی بخاطر طنز داستان قهقهه زدم.
یکی از نکات جالبی که درباره شخصیت‌ها وجود داره این هست که شخصیت‌ها اکثرا خاکستری‌ان. حتی خود شخصیت محسن که راوی داستان هست یه پسر شر و شیطون ولی جاهایی هم مهربونه. اتفاقات خاصی تو داستان نمی‌افته ولی همین ماجراهای ساده‌ای که تو دل زندگی یه خانواده‌ی بجنوردی میگذره برام جداب و خوشمزه یود مثل طعلم آبنبات نارگیلی. :)
        

          از جمله کتاب‌هایی که معمولا هرکی می‌خونه خوشش میاد.
نویسنده توی نگاه متفاوت به اتفاقات واقعا خوبه و این طنز خوبی رو ساخته. 
فقط کاش شوخی جنسی نبود...
        

          "آبنبات نارگیلی" نام چهارمین و فعلا آخرین اثر از مجموعه رمان های طنز آبنبات هست نوشته آقای دکتر مهرداد صدقی. داستان مثل کتاب‌های سلف خودش حول شخصیت "محسن" میگرده و اینبار مجسن که در دانشگاه گرگان قبول شده، شیطنت هاشو در محیط دانشگاه و سربسر گذاشتن با هم اتاقی های خوابگاهش ادامه میده.  پسرهای تازه دانشجو هم که قاعدتا فکر و ذکرشون هم کلاس‌های دخترشونه و همین تفاوت دیدگاه‌ها اتفاقات بامزه ای رو در داستان رقم میزنه که لحظات مفرحی رو برای خواننده بوجود میاره.
خود نویسنده سال ۷۵ در رشته صنایع چوب و کاغذ مقطع لیسانس دانشگاه گرگان پذیرفته میشه و تا مقطع دکتری در همین رشته و همین دانشگاه ادامه تحصیل میده. داستان محسن هم در همین سالها روایت میشه و یحتمل برگرفته از تجربه های خودشون و دوستاشون هم هست.
از متن کتاب:
"صدای اذان از بلندگو های نمازخانه مسجد پخش می شد و کارمندها و بعضی دانشجوها داشتند می رفتند سمت نمازخانه. ابی هم، بعد از وضو، درحالی‌که جورابهایش از جیب هایش بیرون زده بود و کفشش را نصفه پوشیده بود، مثل بالرین ها، روی نوک پنجه هایش راه می رفت.بعضی ها آستین خود را پایین نداده بودند، شاید برای اینکه همه ببینند دارند می روند نماز جماعت." 

" ناگفته نماند ابی، بااین همه خلوص نیت و پرهیز از هرگونه ارتباط با دخترهای دانشگاه، حتی در حد نگاه یا سلام، چیزهایی درباره تصوراتش از بهشت و انگیزه اش برای حضور در آنجا می گفت که اگر حوری ها می شنیدند، از دستش به اتوبوس ما در [جهنم] پناه می آوردند." 

"آقای خلیلی داشت میرفت به پسر و دختری که با هم حرف می زدند تذکر بدهد، پسر و دختر داشتند از هم جدا می‌شدند که آقای خلیلی به سمتشان دوید. کارت دانشجویی هردو را گرفت، اما زود کارت ها را پس داد و به هردو لبخند زد. گفت: خواهر و برادر بودن. اما گفتم توی محوطه زیاد با هم حرف نزنن.آخه بقیه که نمیدونن اینا خواهر برادرن. بعد، تصور میکنن اونهم میتونن راحت باهم حرف بزنن.
نگاهش به مرتضی و ابی افتاد. خواستم بگویم: اینا یم خواهر و برادرن." 

"کلاس که تمام شد، خانم شهریاری مرا صدا زد. همه پسرها جوری به من نگاه کردند که یعنی 'زن تو هم که معلوم شد!' و دخترها هم با اینکه به روی خودشان نمی آوردند معلوم بود توی دلشان به خانم شهریاری می گویند:'بدترین انتخاب جهان مبارکت!' " 

"چشمم افتاد به کتابی که خریده بود: پاسخ به مسائل زناشویی.
همه می آن کتاب کمک درسی بخرن! این چرا خریدی ابی؟
این هم کمک درسی دیگه...از یکی دو سال بعد قراره درس تنظیم خانواده ر برای دانشجو ها بذارن. گفتم کتابش بخرم.
اون که درسش به دوره ما نمرسه که! تازه، وقتش برسه، خودت تنظیمش یاد مگیری." 

۳۸۴ صفحه
#آبنبات_نارگیلی
#مهرداد_صدقی
#انتشارات_سوره_مهر


        

          کتاب‌های آبنبات‌ها و ماجراهای شیرین و تلخش... 
آبنبات هل‌دار اولین کتاب طنزی بود که خواندم. به‌خاطر اینکه دنیای طنز و کمدی‌ها گاهی از چارچوب خارج می‌شوند در انتخاب محتوای طنز سخت‌گیرتر بودم و هستم؛ اما آقای مهرداد صدقی مرا پای چهارجلد کتاب طنز نشاند که گاهی حین خواندن، مجبور شدم دست از خواندن بکشم و فقط بلند بلند بخندم.
ماجراهای محسن کاچه و پدر و مادرش، بی‌بی  و همیشه درخواست آب داشتنش، ملیحه و  تیکه‌های ریز و درشتش، دایی اکبر و چاخان‌هایش، آقای اشرفی و خلافکاری‌هایش، سعید و حمید و ابی و مرتضی و خانم شهریاری و از همه مهمتر دریا!
این سری کتاب‌ها حالم را خوب کردند. مخصوصا اینکه دو جلد را با صدای آقای میرطاهر مظلومی شنیدم و انگار که فیلمی را به وضوح می‌دیدم. کاش دو جلد دیگر هم با صدای آقای مظلومی کتاب صوتی بودند.
در پایان فقط میخواهم بگویم از شما ممنونم آقای مهرداد صدقی!
        

          خیلی باهاش خندیدم. جوری که اشکم در اومد ...بهش فکر میکنم میخندم. بازم دوست دارم جلدای جدیدش بیاد بازم باهاش بخندم. هر وقت حس کردید نیاز به خنده دارید بخونیدش .
        

          خیلی خندیدم...
دختر ٢٢ماهه ام هروقت صدای خندیدنم را وسط کتاب خواندن می شنید، دست از بازی می کشید و می پرسید :
مامان خنده؟!
خیلی در بند افعال نیست، منظورش را با تک کلمه ها می رساند.
منهم با اشتیاقی مادرانه جواب میدادم : بله مامانی، کتابم خنده داره...
اما ناگفته نگذارم، ابنبات هل دار چیز دیگری بود.
        

          کتاب های آبنبات فوق العادن.. حس آشنایی و صمیمیت و طنز خنده دار و جذاب... واقعا هم دوست داشتم فقط بخونم هم دوست نداشتم تموم بشه... چقدر بی بی و دوست داشتم چقدر محسن عالیه... میشه باهاشون تو کوچه سیدی زندگی کرد... عالی عالی عالی... در انتظار جلد بعدی آبنبات
        

          مثل جلدهای دیگه ابنبات ها  کامم رو شیرین کرد.
        

          خوب بود. یک جاهایی که می‌خواست از کذشته‌ها و خاطرات گذشته وام بگیرد به نظرم ضعیف می‌شد اما ماجراهای جدیدش خوب بود. بعضی از فصل‌ها آن‌قدر خوب بود که بلند بلند بخندم و لذت ببرم.
        

          یک دهه 80ای مثل من هستید و می‌خواهید درباره‌ی دهه 60 و 70 بدانید؟ آبنبات‌ها را بخوانید!
این یکی به دهه 70، ایام انتخابات 76 رسیده است. نسخه‌ی صوتی را در یک مسیر یزد تا تهران و کمی بیشتر شنیدم و تمام شد. خیلی خوب بود.

پ.ن: من فقط دو ماه و دو روز تو دهه هشتادم؛ لذا خیلی هم هشتادی فرضم نکنید! 
        

          کتاب بسیار زیبایی بود . بعضی جاها واقعا بلند بلند میخندیدم .‌
        

          این مجموعه اینجوری هست که هرچی جلوتر میریم با بزرگ شدن شخصیت اصلی داستان "محسن" ،طنز داستان بیشتر و بهتر می‌شه.من این جلد رو نسبت به جلدهای قبلی خیلی بیشتر دوست داشتم و به نظرم داستان جای بدی تموم شد و خوب معلومه که آقای صدقی قراره این مجموعه رو ادامه بده