با خوندنش متوجه میشی که نماز بهتر خوندن این قدر سخت نیست، فقط کافیه بخوای و یکم مقاومت کنی!
        

          خیلی کتاب محشری بود. دلم می خواد دوباره و ده باره بخونمش. انقدر بخونمش که بتونم به همه ی حرفاش عمل کنم
        

          من خیلی با آقای پناهیان راحت نیستم، اما این کتاب انصافا عالیه. بخونیدش.
        

          یک کتاب خوب و کاربردی مثل اکثر سخنرانی های ایشون
        

          من فکر می‌کنم ضروری است که این کتاب بخشی از آموزش عمومی مدارس باشد. حرف تازه و متقنی که بسیاری از مومنین نمی‌دانند، در حالی که برای شروع ایمان ضروری‌ترین چیزی است که باید بدانند.

حتما بخوانید و بخوانید، خصوصا به نوجوانان که دل‌هاشان مزرعه‌ای آماده کشت است‌.
        

          《هو الحق》
کتاب جالب و آموزنده‌ای بود.
حاج آقا پناهیان توی صحبت‌هاشون زیاد از لفظ "نماز مؤدبانه" استفاده میکنند، این کتاب راجع به همین موضوعه.
        

          «بـه‌بـه؛ چـه کتـابـی! عجـب کتـاب نـابـی!...»

نثر کتاب خوب، روان و خوشخوان است و تنها اشکالی که شاید به نظر بیاید، این است که زبان گفتاری سخنرانی‌ها به زبان نوشتاری برگردان نشده است.

عناوین بخش‌های مختلف کتاب عبارتند از:
*ـ یادداشت ناشر

*ـ نقش نماز در زندگی          
|| ـ رابطۀ عبادت با سرزندگی و نشاطِ روح     || ـ نماز محور تمامی عبادت‌ها     || ـ نماز؛ استادِ رساندن انسان به خدا     || ـ برخی از آثار نماز خوب

*ـ نماز خوب چه نمازی است؟          
|| ـ نگاه خود را به نماز اصلاح کنیم     || ـ ضرورت توجه به عظمت خدا     || ـ راه ورود عظمت خدا در دل

*ـ مرحلۀ اول؛ نماز مؤدبانه          
|| ـ اولین قدم؛ رعایت ادب     || ـ لازمۀ رفتار خوب، ادب است نه محبت     || ـ ادب آموزی؛ از اسرار وجوب نماز

*ـ آثار و فواید نماز مؤدبانه          
|| ـ از بین رفتن تکبر     || ـ عظمت یافتن خدا و تحقیرشدن دنیا در دل     || ـ ساختن شخصیت انسان     || ـ اصلاح نفس با نماز اول وقت     || ـ تقویت خوبی‌ها در روح انسان

*ـ مرحلۀ دوم؛ نماز متفکرانه          
|| ـ رعایت ادب باطنی نماز     || ـ معرفی مرحلۀ سوم؛ نماز با احساس قلبی

*ـ فهرست منابع
*ـ یادداشت‌ها


نخستین بار نام این کتاب را در یادداشت‌های یک از دوستان بهخوانی دیدم و کنجکاو و مشتاق شدم بدانم که دلیل این نام‌گذاری و نیز تعریف و تمجید دوستان از این کتاب در یادداشت‌ها چیست؟

البته آن زمان به کتاب دسترسی پیدا نکردم، ولی توفیق یافتم که چند سخنرانی نویسنده را پیدا کنم و گوش بدهم.

هرگز تصور نمی‌کردم که آن سخنرانی‌ها و این کتاب، چنین تاثیری در من و نماز خواندنم داشته باشد. 

البته من نمازخوان بودم و تلاشم برای نماز اول وقت در جریان بود؛ اما تازه فهمیدم که خدا از ما چه می‌خواهد و کوشیدم آن شرایطی را که لازم است، در نمازهایم پیاده کنم و به راستی که نمازهایم تغییر کردند.

بعد به جستجوی کتاب پرداختم و در طاقچۀ بی‌نهایت کتاب را یافتم و خواندم. همان مطالب بود با نظمی بیشتر و بهتر. اکنون خدای را بابت خواندن این کتاب سپاس می‌گزارم و از شما دوستان گرامی درخواست می‌کنم که هم خودتان کتاب را بخوانید و هم آن را به دیگران بدهید که بخوانند.

نویسنده علیرضا پناهیان آدم معروفی است و شناخته شده و من به این کار ندارم که ممکن است با برخی سخنان و مطالبش موافق نباشیم یا برخی روش‌های ایشان را نپسندیم؛ اما این کتاب چیز دیگری است که خداوند توفیق نوشتنش را به ایشان داده است.

نکتۀ مهم: ممکن است شما تصور کنید که این کتاب معجزه می‌کند و می‌آید دستتان را می‌گیرد و با خود به اوج عرفان و خداشناسی و نماز و مناجات و پرواز روح می‌برد!

نمی‌دانم، شاید برای برخی چنین کند؛ اما برای من چنین نبود و این کار را نکرد! 

بلکه تغییراتی را ایجاد کرد که بدانم، خداوند به اندازۀ ظرفیت آدم‌ها از آنان توقع دارد و بار اضافی بر دوش کسی نمی‌نهد.

«لا یکلف الله نفسا الا وسعها : خداوند هر کس را فقط به اندازۀ توانش مسئول می‌داند.»     (سورۀ بقره؛ آیۀ 286)

خدا دوست دارد که همۀ ما نماز عاشقانه بخوانیم، اما در ابتدای کار، از هیچ کسی چنین توقعی ندارد! 

وقتی منِ تازه کار دست از برخی کارهای نادرست و نامناسب برداشتم و آمدم که نماز را شروع می‌کنم و می‌بینم که حالات عرفا و بزرگان، در نمازی که این همه روی آن تاکید شده و می‌شود؛ به من دست نداد و حتی حواسم هم پرت شد و بعضی قسمت‌ها را ندانستم که چه گفتم و چگونه خواندم، کنجکاو می‌شوم که بدانم ایراد از کجا است؟

اینجا منِ بی تجربه، ایراد را از نماز می‌دانم که عاشقانه نبود و یا این تصور که خدا بعضی‌ها را انتخاب می‌کند و مرا انتخاب نکرد و از این به بعد، کمتر به نماز اهمیت بدهم و چه بسا با خدا قهر کنم و دیگر نماز نخوانم!!

اما نکته اینجا است که از هر تازه‌وارد و تازه‌کاری انتظار کامل و اجرای بهینه و پیشرفتۀ کارها نمی‌رود و در نماز و راز و نیاز هم همین‌طور است.

منِ تازه کار، باید تمام تلاشم را بکنم که نمازی مؤدبانه بخوانم و اگر موفق شدم، قطعا در این مسیر پیشرفتی عالی داشته‌ام و بعد به مراحل دیگر یعنی نماز متفکرانه و نماز با حضور قلب هم خواهم رسید و در آن مراحل، نماز آن قدر به من لذت خواهد داد و خواهد چسبید که از آن دست نخواهم کشید!

در این کتاب به همین نکات اشاره شده است و برای انسان راه را روشن می‌کند و آدم می‌فهمد که کجا ایستاده است و چه باید بکند و از کجا شروع کند؟

در این صورت، نه ناامید از خواندن نماز عاشقانه با پروردگار می‌شود و نه توقع بالا و غیرمنطقی از خودش و نمازش خواهد داشت و از همان نماز مؤدبانه‌اش هم، به قدر کافی استفاده خواهد کرد و هر چه جلوتر برود، لذت بیشتری از نماز خواهد برد.

پس کمترین توقع منطقی این است که ما جایگاه خود را در برابر پروردگار بشناسیم و برای راز و نیاز با او، آن هم به همان شکل و صورتی که او دستور داده، بکوشیم و نمازی درخور و شایستۀ خداوند مهربان و بخشنده بخوانیم که این همه نعمت در اختیار ما گذارده و تنها توقعش گفتگو و مناجات با او است.

«و ما خلقت الجن والانس الا لیعبدون : جن و اِنس را آفریدم، فقط برای اینکه مرا بندگی کنند.»     (سورۀ ذاریات؛ آیۀ 56)

برای بار دوم از شما عزیزانِ جان، درخواست می‌کنم که به این کتاب نگاهی بیندازید و در صورت امکان آن را به دیگران، به ویژه نوجوانان و جوانانی که می‌شناسید؛ معرفی کنید. امید که خدا یارتان و بهشت بازارتان باشد.

«خوشا آنـان که الله یارشان بی
به حمد و قل هوالله کارشان بی
خوشا آنـان که دایـم در نمازنـد
بهشت جـاودان بازارشـان بی!»     (باباطاهر عریان)
        

          اگر بخوام یک کتاب معرفی کنم که دوستش دارم در رابطه با نماز این کتاب هست!
کتابی که سعی نمیکنه با ترساندن از عواقب بی نمازی ، آدم رو به سمت نماز بکشونه!
حس میکنی درک میشی اگر اون جوری ک باید به نماز علاقه‌ای نداری!
حرف های جدیدی برام داشت و خیلی ازش یادگرفتم🥰
        

          به نظرم باید هر دو ماه یه بار خوند. عالی ترینه
        

          آدم خوندن کتاب های تکراری نیستم...
اما میدونم تا وقتی درون قدرتمندی ندارم و به یه باد بندم برای پرت شدن از مسیرم، باید به خوندنش عادت کنم.
این کتاب رو با وجود اینکه بار سوم بود خوندم، باز هم تازگی و تفاوت داشت برام. 
با خوندنش، ذهنیتت رو به نماز نو میکنی.
        

          این کتاب بهترین دیدگاه رو نسبت به نماز داره،برخلاف خیلی از دیدگاها که میگه نماز عشق بازی با خداست و نماز لذت بخشه،این کتاب میگه که در ابتدا اصلا هم اینطوری نیست،در واقع هدف نماز سختی دادن به ماست،ما قبل از اینکه بتونیم یک نماز عاشقانه بخوانیم،باید نماز متفکرانه و نماز با ادب،بخوانیم.

توصیه میکنم این کتاب رو چندین و چندین بار بخوانید✨️🌱

(این کتاب هم مانند آثار دیگر استاد پناهیان بی نظیره)
        

          کتابی بی نظیر
یادگیری درست و جامع نماز خواندن 
آنقدر ساده و روون توضیح میده که کیف می‌کنی
خیلی جذاب و خواندنی 
✅پیشنهاد می کنم 👍🏻 به شدت
        

          واقعا متوجه میشه آدم اینکه نماز خوب باید چطور باشه و چیزهای غیر واقعی برای ویژگی های نماز خوب خواندن از ذهن کنار زده میشه
        

          کتاب خوبیه ، یه خورده نماز ها حس و حال بهتری پیدا می کنه به شرط رعایت 
        

          برای ماه رمضان کتابی عالی
        

          کتاب خوبی بود؛ دید جدیدی میده به آدم تا بتونه نمازهای بهتری بهتری بخونه...
        

          مخصوص آدم‌های معمولی با نمازهای معمولی
خیلی رو نمازتون اثرگذاره

پیشنهادم اینه یکی دو ماه بعد اینکه خوندید دوباره بخونید.
        

          خوب بود خیلی راضی بود. اگر سوالی رو هم مطرح کرد، جواب هم داشت و راه حل عملی و کاربردی ارائه کرد
        

          ادب!

مباحث جناب پناهیان نیاز به معرفی ندارد؛ اگر پای سخنرانی ایشان نشسته باشید یا یکی از آثار را مطالعه کرده باشید، به خوبی از بدیع بودن مباحث آگاه می‌شوید. وجه مثبت سخن‌وری ایشان در این است که معمولا مباحث و معارف قدیمی و اصیل را در قالبی تازه و با بیانی شیوا به مخاطب خود ارائه می‌کند. همین ویژگی نیز سبب می‌شود تا کسانی که کمتر با متون دینی و اخلاقی ارتباط برقرار می‌کنند، راحت‌تر مطالب ایشان را دنبال کنند. نکته مثبت دیگر این که این سبک بیان، باعث نشده تا سطح معارف تنزل پیدا کند.

عنوان کتاب تقریبا بر محتوای کتاب منطبق است؛ البته منطق حاکم بر کتاب، که ارائه دهنده نوعی ارتباط با خداوند است، در سایر آثار نویسنده نیز دیده می‌شود. از این رو به این کتاب می‌توان به عنوان قطعه‌ای از یک منظومه فکری نگاه کرد.

[از نماز نترس! در نرو! دنبال شیرینی‌اش نباش! اگر دنبال شیرینی‌اش باشی، می‌گویی هر موقع شیرین شد می‌خوانم، تلخی نماز را بپذیر. شرط این‌که نماز به آدم ادب بدهد، این است که سختی را بپذیرد.]