داستان حول زندگی یک خانواده با فرزند سرطانی بود.
تصویر جلد رو خیلی دوست داشتم و بنظرم زیبا بود. 
جمله اول کتاب آدم رو به فکر فرو می برد.
ایده شیشه تایم جالب و خلاقانه بود.
یکی از پیام هاش این بود که هر موفقیتی با
درد و تلاش و شکست به دست میاد و
اینکه همه آدم ها لزوما اونجوری که ما فکر
می کنیم نیستن. به اهمیت و ارزش دوستی
 اشاره داشت و وفق دادن خودمون 
با شرایط جدید.عشق به خانواده و اینکه این عشق
ممکنه جلو دید مارو بگیره و انقدر زیاد باشه که
تصمیم های نسبتا درستی نگیریم رو هم به تصویر کشیده بود.
و دیگه اینکه ممکنه خواسته قلبیمون اون چیزی که فکر 
می کنیم نباشه و بعضی اوقات بعضی چیز ها از خواسته
های ما مهم تر ارزشمند تر باشن. چند تا از نکته های 
روانشناسیش این بود که نباید بزاریم احساساتمون روی
هم انباشته بشن و به خودمون حق بدیم و در موردش
با دیگران صحبت کنیم و اینکه هر کسی یه روشی برای 
سرگرم کردن ذهن خودش داره.قسمتی که تایم زمان
 هاش رو به برادرش هدیه کرد فوق العاده زیبا بود.
در کل کتاب رو خیلی دوست داشتم و پیشنهادش می کنم.