با خوندن این کتاب دیدم به کتاب خوندن عوض شد
        

          این کتاب یکی از بهترین کتاب هایی بود که خوندم و قطعا هیچ وقتم فراموشش نمیکنم 🫠✨️❤️
        

          میتونم بگم واقعااااا عالی بود.متنش خیلی خوب بیان شده بود و منو مجذور خودش کرد.
        

          خیلی قشنگگگ🥹🎀
        

          اولین کتابی بود که خوندم و منو تبدیل به یه کتابخون کرد . چهار سال پیش خوندم اما هنوز هم داستان فوق العاده قشنگش رو به یاد دارم.
        

          وقتی این کتاب رو شروع کردم، حس کردم دوباره وارد دنیای جادویی و شگفت‌انگیز کریس کالفر شدم.🔮
 امّا این‌بار، چیزی متفاوت بود...
 شخصیت‌ها بزرگ‌تر، چالش‌ها خطرناک‌تر و جادوها ناشناخته‌تر از همیشه بودن. هر صفحه‌اش مثل یه معما بود که باید حلش می‌کردم، و با هر کشف تازه، هیجانم بیشتر می‌شد. انگار قصه‌های همیشگی هنوز رازهای زیادی برای گفتن داشتن!🪄
        

          کتابی که منو وارد دنیا کتابا کرد:)
        

          به نام خدا💖
سلام
مدت ها پیش این کتاب رو خوندم و به نظرم قشنگ بود.✨
        

          مجموعه‌ی جادوهای همیشگی در اصطلاح "اسپین‌ آف" مجموعه‌ی "قصه‌های همیشگی" است و داستان کودکی مادربزرگ شخصیت‌های اصلیِ قصه‌های همیشگی را روایت می‌کند. 

از مجموعه‌ی قصه‌های همیشگی فقط جلد اول آن "طلسم آرزو" را خوانده بودم و آن‌قدر ها دوستش نداشتم که ادامه بدهم اما شنیده بودم که جادو ممنوع از اثر قبلی قوی‌تر است (شروع داستان هم تا حدی همین را گواهی می‌داد.) و سعی کردم به کریس‌ کالفر شانسی دوباره بدهم. کالفر در جادو ممنوع به نسبت طلسم آرزو به وضوح پیشرفت کرده اما هنوز هم کتابش در نگاه من یک اثر فوق‌العاده نیست.‌

به نظرم چند دلیل وجود دارد خواننده‌ها که کتاب‌های کالفر را دوست دارند. 
۱. لحن کتاب صمیمی و روان است. احتمالاً ترجمه نشر پرتقال هم به روانی قصه کمک کرده. شما وقتی کتاب را باز می‌کنید به راحتی می‌توانید تا چند ده صفحه جلو بروید و خسته نشوید‌. 
۲. شخصیت‌های داستان، خصوصاً شخصیت اصلی در شروع داستان خوب توصیف می‌شوند (گرچه در ادامه آن‌قدر‌ها هم عمیق نمی‌شوند و سطحی می‌مانند.) اما همین توصیف خوب ابتدایی خواننده را جذب می‌کند و پای داستان نگه می‌دارد.
۳‌. کالفر در قصه‌های همیشگی وامدار داستان‌های پرنسسی دیزنی است و دیدن شخصیت‌های آشنایی مثل سفیدبرفی و سیندرلا در کتاب برای خواننده دلچسب است و در جادوهای همیشگی وامدار مجموعه قبلی خود است. یعنی مخاطب از خواندن ماجراهای کودکی شخصیت‌هایی که در قصه‌های همیشگی بزرگسال هستند لذت می‌برد.
۴. هر قدر هم در طول داستان قصه را دوست نداشته باشید، پایان‌بندی غافلگیرانه و متفاوت (هم در جادو ممنوع هم در طلسم آرزو که من خوانده‌ام.) شما را هیجان‌زده می‌کند. آن‌قدر که همه‌ی نقص‌های کتاب را به خاطر این‌پایان‌بندی می‌بخشید و تا همیشه در ذهنتان به عنوان یک کتاب خوب باقی می‌ماند.

در بین یادداشت‌های کسانی که کتاب را دوست نداشتند زیاد به این جمله برخوردم که می‌گفتند چون کتاب "برای بچه‌ها" است از آن لذت نبردند. ولی برای بچه‌ها بودن به خودی خود یه نقص نیست. چه بسا اگر به عنوان یک بزرگسال یک کتاب کودک خوب و قوی (مثلا حسنی نگو یک‌ دسته گل) را بخوانید لذت می‌برید. یا مجموعه‌ای مثل هری پاتر خصوصاً در جلدهای اول یک اثر کودکانه است، پس چرا آدم بزرگ‌هایی در سرتاسر دنیا آن را می‌خوانند و لذت می‌برند؟ با همه‌ی این حرف‌ها به نظرم مشکل جادو ممنوع این نیست که کودکانه است و ماجرا ریشه در نقص داستان‌نویسی کالفر دارد.
۱. همان‌طور که در قسمت قبل گفتم شخصیت‌های داستان کالفر شروع خوبی دارند اما عمیق نمی‌شوند. بریستال در ابتدای کتاب یک شخصیت دوست‌داشتنی و باورپذیر بود اما در بخش پایانی وقتی تبدیل به یک قهرمان شد، دیگر افکار و احساساتش شبیه یک دختر چهارده ساله نبود و نمی‌شد با او همزادپنداری کرد از طرفی از نیمه‌ی داستان مهم‌ترین ویژگی‌ او، یعنی کتابخوان بودن، فراموش شد و در نهایت بریستال جسور و کتابخوان تبدیل به یک شخصیت دلسوز و مهربان شد به نظرم خود کالفر هم حداقل در این جلد، نمی‌دانست بریستال دقیقا چطور آدمی است و آزمون و خطا می کرد. این مشکل در مورد شخصیت‌های فرعی هم وجود داشت، نویسنده هیچ شخصیتی را به طور کامل شخصیت‌پردازی نکرده بود و به ارائه یک ویژگی برای هر کدام اکتفا می‌کرد. مثلا اینکه زانتوس علایق دخترانه دارد یا اینکه دخترک نوازنده دایره زنگی همیشه دنبال دردسر است. 
۲‌. کالفر علاقه‌ی شدیدی به سخنرانی کردن دارد. حجم اشاره به مسائل اجتماعی، مثلا نادیده گرفتن زنان در جامعه، این‌قدر زیاد است که از یک جایی به بعد آزاردهنده می‌شود‌. آزاردهنده‌تر از آن سخنرانی کردن بی‌پایان شخصیت‌هاست. بریستال این‌قدر در مورد عشق و باور داشتن خود و اعتماد کردن به توانایی‌ها سخنرانی می‌کند که کتاب عملاً تبدیل به یک کتاب انگیزشی می‌شود! از طرفی کالفر کاملا فراموش می‌کند که بریستال یک دختر چهارده ساله است و شنیدن این حجم سخنان حکمت‌آمیز عجیب است. چرا بریستال دچار شک و تردید و اضطراب نمی‌شود؟ چرا مثل یک دختر چهارده ساله رفتار نمی‌کند و از همان ابتدا در پوسته‌ی پری مهربون فرو می‌رود؟ دامبلدور به عنوان قدرتمندترین شخصیت کتاب هری پاتر در طول کل مجموعه فقط چند جمله خیلی محدود در مورد عشق و خودباوری می‌گوید. اما کالفر حتی به گفتن سخنان حکمت‌آمیز بی‌پایان از زبان مادام ودربی راضی نمی‌شود و بریستال را هم وارد این بازی می‌کند. از آن عجیب‌تر که در پایان قصه دوستان بریستال از او می‌خواهند در حضور همه جادوگران "سخنرانی انگیزشی" کند و این جلد با دو صفحه سخنرانی تمام می‌شود! که من با احترام رهایش کردم و نخوانده کتاب را بستم.
۳. نمی‌دانم این بخش از احساسم را چطور توصیف کنم ولی حس می‌کنم کتاب‌های کالفر خام و ناقص اند. انگار یک نقاشی آبرنگ را ببینید ولی قبل از اینکه کامل شده باشد و فقط خطوط مدادی اثر روی صفحه است. خط داستان و شخصیت‌ها انگار پخته نشدند و همه چیز خام کنار هم ریختند. این در صحنه‌های قصه، خط داستانی خام و پایان‌بندی شتاب‌زده دیده می‌شود. (مثلا دقیقا مشخص نمی‌شود که شخصیت شرور داستان چطور می‌توانسته اعمال شرارت‌آمیزش را انجام دهد در حالی که در زمان‌هایی از نظر فیزیکی حضور نداشته) با این حال کالفر تلاش نمی‌کند که دست به قلم‌مو ببرد و تابلوی آبرنگ زد کامل کند و همان نسخه‌ی اولیه را می‌فروشد.

در کنار همه‌ی این نکاتی که شاید باعث دلزدگی خواننده شود، نکات دیگری هم آزاردهنده است. چرا زانتوس پدرش را کشته؟ فقط برای اینکه کتکش زده؟ چرا همه به او حق می‌دهند؟ چرا چنین واقعه‌ی هولناکی، یعنی پدرکشی، که در سرتاسر ادبیات از ضحاک و مرداس تا امروز به عنوان یک حادثه‌ی عظیم تصویر می‌شده در یک کتاب نوجوان این‌قدر ساده و دم‌دستی و معمولی است؟ در ادامه، چرا بریستال با پدرش این‌طور می‌کند؟ پدر او پدر بدی است، اما در حد این نیست که دخترش زیر گلویش سلاح بگذارد و بگوید "من دختر تو نیستم." پدر بریستال بیشتر قربانی دوره‌ای است که در آن زندگی می‌کند و شاید افکارش با تغییر دنیا عوض شود، پس چرا نویسنده به او این فرصت را نمی‌دهد؟ علاوه بر آن، چرا بریستال سراغ مادرش نمی‌رود؟ مگر مادرش هم یک انسان مورد ظلم واقع شده نیست؟ پس چرا بی‌خیالش می‌شود و خوشحال و خندان پی کارهای به ظاهر مهم و سخنرانی‌های انگیزشی‌اش می‌رود؟ فقط منم که از چنین قهرمانی خوشم‌ نمی‌آید؟

شاید خیلی از اشکالاتی که مطرح کردم در ادامه‌ی مجموعه برطرف شود،گرچه من فعلاً علاقه‌ای به خواندن ادامه‌اش ندارم. شاید یک روز دیگر...
        

          خیلییییی قشنگ بودش...
        

          چندتا از دوستام این کتاب رو بهم معرفی کردن . بعضی ها هم خیلی از این کتاب خوششون نیومده بود . بعد از این دودل شدم بخونمش یا نه . اما آخرش خوندم و اصلا از این کارم پشیمون نیستم. بعضی از آدما به خیلی چیزا فکر می کنن مثلا  از نظر املا یا تکرار  اما من به یه چیز فکر می کنم موضوع  .هرچی می خوندمش دلم می خواست بیشتر بخونم اما همیشه کتابا پایانی هم دارن . عالیییی
        

          من فقط جلد اول این کتاب رو خوندم؛ولی اصلا،اصلا خوشم نیومد. اولاش جالب پیش میرفت اما خیلی خیلی کلیشه ای بود و دائما پایان خوش!حقیقتا خیلی بچگونه بود و چون مجموعه ی قصه های همیشگی رو از کریس کالفر خونده بودم یعنی نویسنده ی همین کتاب،باورم نمیشد انقدر بد باشه.البته برای علاقه مندان ژانر فانتزی که سن کمتری دارن شاید کتاب جالبی باشه ولی من با وجود علاقه ی شدیدم به این ژانر اصلا این کتاب رو دوست نداشتم و لوس بود.غافلگیری های خوبی داشت،ولی از لحاظ داستانی خوشم نیومد.محتوای جالبی نداشت.یه سری بچه به خاطر قدرت هاشون با هرچیزی برخورد میکردن شکست میدادنش و این خیلی مسخره ست!داستان باید واقعا نبرد بین شخصیتهای خوب و منفی رو نشون بده نه اینکه انقدر لوس و مسخره همه ی شخصیت های منفی یهویی بمیرن .خلاصه که فقط و فقط غافلگیری های خوبی داشت همین .فضاپردازی نسبتا خوبی داشت ولی کلیتش اصلا دوستش نداشتم،اصلا!و به خاطر قیمت گرونش به نظرم ارزش خرید نداره.از کتابخونه یا دوست و آشناها قرض بگیرید!
        

          ذهن این نویسندرو باید طلا گرفت انقدددر که قشنگ فضا رو توی ذهن اماده میکنه و مثل یه فیلم بهت نشونش میده فوق العااااده 
        

          فوق العاده بود!
        

          من اصلا تا قبل از خوندن این کتاب نمیدونستم این ژانر رو هم دوست دارم . اولش گفتم که خیلی بچه گونه و لوسه ولی وقتی شروع کردم به خوندنش دیدم که خیلی هم جذابه
حتما بخونیدش شاید جلدش بچه گانه باشه ولی محتوا داستان که خیلی خوبه‌...
یه چیز دیگه:
امروز  داشتم فکر میکردم چقدر خوبه که ما کتاب داریم، یعنی دنیایی داریم که میتونیم هروقت خواستیم توش سفر کنیم و لذت ببریم یاد بریستال افتادم(کتاب لو میره از اینجا به بعد یکمش) اینکه بریستال اصلا حق کتاب خوندن نداشت رو به یاد اوردم و دلم براش سوخت
آخه گناه داره طفلکی! ممنوعه که کتاب بخونه! دقیقا همون چیزی که آدم بعداز یه روز سخت احتیاج داره رو براش ممنوع کردن!
آره دیگه...خلاصه گفتم بیچاره‌...خداروشکر کسی برا ما کتاب خوندنو ممنوع نکرده!
        

          کتابیه که به نظرم باید مثل کتاب های دیگه ترند میشد چون واقعاااا لیاقتش رو داره ، به شدت کتاب خفنیه ، از کاراکتر سازی ، تا فضای کتاب ، واقعا حس رو متنقل میکنه ،
جوری که ثابت میکنه زن ها قدرتشون بیشتر از هر چیزی در دنیاس .. 
خودم خیلی خیلی عاشق این کتاب شدم واقعا فوق‌العاده بود 
کتاب خیلی شناخته شده ای نیست ، ولی واقعا. واقعا واقعا واقعا حقشه که جزو شناخته شده ها باشه
من خودم با هر سه جلد واقعا لذت بردم ، یعنی یه چیزی فراتر از انتظارم بود این کتاب :)) 
من خیلی دوسش داشتم و حتما پیشنهاد میکنم ، هم خیلی طرز دیدتونو عوض میکنه ، هم خیلی حس خوبی بهتون میده ، هم جوربه که نمیتونید حتی یه لحظه زمین بذاریدش
واقعا کریس کالفر یه معجزه خلق کرده 
خیلی پیشنهاد میشه 
خیلی قشنگه ~~
        

          این مجموعه یه جورایی به مجموعه قصه های همیشگی که جلد اولش طلسم آرزو نام داره مربوط میشه.مجموعه جادو های همیشگی داستان مادربزرگ کانر و الکسه.هرچند گاهی تناقضاتی هم داره اما شباهت های اون بیشتر از تفاوت هاشه.سرزمین جنوبی که در آخر به سرزمین چارمینگ تبدیل میشه.ژنرال وایت که پادشاه سرزمین شمالی میشه و در قصه های همیشگی به عنوان جد سفیدبرفی ازش یاد شده بود.زانتوس و تنجرینا و اسکایلین و امرالدا.و حتی یک فکت خیلی قوی تر،زمانی که پری مهربون در جلد دوم این مجموعه یک بار میمیره و زنده میشه اونجا هر درخت درخت زندگی یک نفره و بعضی هایشان که کاشته نشدند و اسامی مثل الکس،کانر،جان،لوید و غیره دارن که شخصیت های قصه های همیشگی هستن.من وقتی این کتاب رو گرفتم درحال خوندن جلد سوم قصه های همیشگی بودم.وقتی گرفتمش نمی‌دونستم که به هم ربط دارن و وقتی فهمیدم خیلی ذوق کردم
        

          عاشق این کتابم ، خیلی کتاب قشنگیه ، نویسنده این کتاب کریس کالفره که نویسنده مجموعه قصه های همیشگی هم هست. موضوع کتاب درباره ی یه دختر به اسم بریستالِ که عاشق کتاب خوندنه اما توی سرزمینی که زندگی میکنه کتاب خوندن برای زن ها ممنوعه . یروز یه آگهی استخدام تو کتابخونه شهر میبینه و با اسم مستعار و دور از چشم خانوادش اونجا کار میکنه تا بتونه مخفیانه کتاب بخونه ، یه روز کنجکاویش اون رو به اتاق مخفی میرسونه که کتاب هایی با برچسب ممنوعه نگهداری میشن و با خوندن یکی از کتاب ها که درمورد جادو هست متوجه میشه خودش هم یک پری هست اما در اون سرزمین جادو جرم بزرگی هست و... این کتاب سه جلد داره و عاشقانه اش هم خیلی کمه و من فانتزیش رو خیلی دوست دارم بنظرم بخونیدش.
        

          یه رمان فوق العاده عالی بود و نویسنده واقعااا محیط رو همه جا به خوبی وصف کرده