به نام او...
دوسش نداشتم 
):
        

          اگه دلتون میخواد درحالی که تو خونه نشستین، لندن رو بگردین و یه ماجراجویی حسابی پشت سر بزارین نشانه چهار گزینه خوبی میتونه باشه.
چهارمین کتاب شرلوک هلمز بود که خوندم و دیگه به قلم کانن دویل که اوایل بنظرم زیادی ادبی بود عادت کردم. موقع خوندن کتاب خیلی بهم خوش گذشت و تجربه به‌شدت لذت‌ بخشی بود. اینکه معما قوی بود هم چیزیه که از کتابای شرلوک انتظار میره و جای گفتن نداره.
فقط اینکه اگه تصمیم گرفتین بخونین با چشم باز بخونین هرچی میگه رو باور نکنین. منظورم قضیه استعمار انگلیس به هند هست که کانن دویل یجوری نوشته بود که اگه همینجوری بشینی بخونی فکر میکنی دولت انگلیس خیلی آزادی‌خواه بودن و کلا داشتن به هند کمک میکردن تا اینکه هند یهو زد زیر پیمان دوستی و هندی‌ها خیلی بی‌رحمانه و بدون دلیل انگلیسی هارو کشتن!! 
در پایان اینکه قطعا توصیه میکنم بخونین و لذت ببرین فقط اینکه بنظرم برای بیشتر لذت بردن ازش بهتره اول اتود در قرمز لاکی رو بخونین گرچه داستان‌ها به هم مربوط نیست و اجباری هم وجود نداره. موفق باشین🤝💘
        

          ترجمه ی خیلی خوبی داشت.
و از یه طرفی عاشقققق شرلوک هلمزم پس لیاقت ۵ امتیاز رو داره.
فوق العاده بود . شوکه کننده ، همونطور که انتظار داشتم:]
        

          به نام خدا 
نیمه اول کتاب که مربوط به حل پرونده بود رو دوست داشتم اما نیمه دوم که مربوط به تاریخچه گنج بود دوست نداشتم چون راستش درمورد گنج کنجکاو نبودم برای همین تمایلی نداشتم بدونم از کجا اومده چطوری اومده و اینا 😅 
با این حال نمیشه از مراحل حل پرونده توسط شرلوک لذت نبرد. 
        

          داستانی معمایی در مورد یک گنج قدیمی و افرادی که به دنبال آنند و قتلی که این بین رخ داده
        

          در مورد جلد اول این مجموعه نوشته بودم که قلم ادبی ترجمه برام خسته‌کننده بود اما توی این جلد دیگه خیلی آشکار نبود و با وجود معمای پیچیده‌تر، راحت‌تر می‌شد داستان رو دنبال کرد.. بخشی از تعقیب و گریزها نفس‌گیر بودن و دیدن این‌که شرلوک هلمز توی حل پرونده‌ای به مشکل برخورده، جالب بود. گرچه که با خیلی از صحبت‌هاش حول محور خستگی و کار موافق نبودم.
        

          ترجمه ی کتاب خیلی خوب بود و نثر روانی هم داشت.چون فیلمش رو دیده بودم کامل میتونستم با رفتار و نوع حرف زدن شرلوک وبقیه ی شخصیت ها تطبیق بدم.
تنها مشکلی که داشت این بود که برای عکس روی جلد از یک تصویر معاصر استفاده شده اما داستان برای دهه ی ۱۸ میلادیه.
        

          داستانی جذاب و پر کشش داشت،من از این سبک خوشم می آید.
        

          خواندیم و مثل همیشه لذت بردیم. دست سِر آرتور کانن دویل برای آفرینش چنین شخصیت‌ها و ماجراهایی درد نکنه.
دست مسئولین باشگاه هم درد نکنه که این عناوین جذاب رو معرفی می‌کنن. مخصوصا که تو این مورد داستان‌های هولمز هم به ترتیب نوشته‌های کانن دویل کتاب تعیین کردن.
        

          فهمیدن اینکه شرلوک هلمز کوکائین مصرف می کرد برام خیلی غیر منتظره بود...