این سومین کتابی از بکمن بود که خوندم. مثل همیشه بکمن اوج زیبایی‌ها، احساسات و معانی رو تو ماجراهای کوتاهی گنجونده. 
یه تیکه‌ای از کتاب تونست اشکم رو در بیاره و همین قسمت باعث شد، این کتاب یکی از قشنگ‌ترین کتابایی باشه که خوندم. 🤧 این قسمت رو تو بریده‌ها نمیذارم چون خوندنش در بطن ماجرا است که قشنگه.
داستان از زبان پدری روایت میشه که داره با پسرش صحبت می‌کنه.  شبیه نامه‌ای که برای فرزندش نوشته و ما در حال خوندنشیم. اول کتاب، این پدر که در تمام طول داستان اسمش رو نمی‌دونیم به پسرش میگه که یه نفرو کشته و بعد روایت می‌کنه که چه اتفاقی افتاده. در این بین به گذشته‌ها میره و از عقایدش، زندگیش و رابطه‌ی پدر و پسریشون میگه.
از اون کتابا است که معماهایی درباره آدما برات طرح میکنه و وقتی تا آخرش خوندی و راز قصه برات فاش شد، باید دوباره برگردی و از نو اتفاقا رو مرور کنی.
خیلی قشنگ بود ولی به عنوان اولین کتابی که از بکمن میخواید بخونید، توصیش نمی‌کنم.
        

          و من دوستت دارم یک داستان کوتاه از فردریک بکمن است.
موضوع متفاوت، پرداخت جالب و سبک نوشتاری نویسنده و تعابیری که استفاده کرده باعث شد از خوندن این کتاب واقعا لذت ببرم. قطعا در یک داستان کوتاه به اندازه‌ی رمان نباید دنبال شخصیت پردازی گشت اما با این حال به نظرم در شخصیت پردازی هم خیلی موفق عمل شده بود.
من این کتاب رو به خصوص برای جملات کوتاهی که در روند روایت نوشته شده بود و وادارت میکرد بهشون فکر کنی دوست داشتم و فکر میکنم تجربه‌ی خوندنش میتونه جالب باشه.
فکر کردن به ردپاها میتونه اندازه‌ی فکر کردن به آینده و مرگ مهم باشه!
        

          یکی از لطیف ترین کتاب‌ها درباره مرگ ، انسانیت و خانواده  ، شما با صرف زمان ۲ ساعت این کتاب را تمام می کنید اما صحنه دوست داشتن  ، دو دلی و غم شخصیت ها به این زودی  رهایتان  نمی‌کند. 
        

          این همه احساس ، تصویرپردازی، شخصیت پردازی ، درس توی داستان به این کوتاهی؟ قلم بکمن همیشه محبوب من میمونه.
        

          راحت خوان با حجم کم که یک نفس می توان تمامش کرد. تم تکراری اما با زاویه دید خاص بکمن
        

          شخصیت اصلی داستان زندگیش رو بخشید، زندگیش رو برای زندگی فرد دیگری که نمی‌شناخت داد.
کسی که حاضر نبود از سفر رفتن و پول درآوردن بگذره تا بتونه به بزرگ کردن فرزندش برسه. کسی که پول درآوردن و رشد مالی بیشتر از بودن در زندگی فرزندش اهمیت داشت، زندگیش رو به کودکی بخشید که هرگز نشناخت.
شاید معنی بخشش رو هیچوقت درست و کامل درک نکنم. اما میدونم وقتی میبخشی و انتظاری نداری یعنی تو رهایی.
        

          خیلی کوتاه و دوست داشتنی. چرا اینقدر کتابهای زمستانی کمه؟ ولی برام جالب بود. نوشتن این کتاب برای نویسنده یه شب طول کشیده بود و خواندنش برای من هم همینطور. نمیتونم بگم درکش میکردم ولی میتونم بگم خواندنش حس خوبی داشت. نمیدونم. شاید مثل این باشه که یه تیکه خالی از وجودت رو پیدا کردی. عجیبه حتی برای خودم. اما حقیقت اینکه همیشه به این موضوع فکر میکنم که کدام بهتره شاد بودن با بستن چشمانت یا غمگین بودن با باز کردن چشمانت به روی دنیا... شاید جواب این باشه که' همینکه خودت بدونی توی جای درستی هستی کافیه! یا شاید باید جای درست رو پیدا کنی.'اگه من بودم همونکار و میکردم؟ حاضری جانت رو برای زندگی چه کسی بدهی؟... حاضری هیچ ردپایی از خودت به جای نگذاری؟ حاضری محو بشی؟ برای چه کسی؟ 
        

          بعد از خوندن سه تا رمان بلند از فردریک بکمن، این اولین داستان کوتاهی بود که ازش خوندم. قشنگ بود، برام جالبه مغز یه نویسنده چطور میتونه این قدر کتاب های بی ربط به هم تولید کنه، هر کدوم با ویژگی های ارزشمند و متفاوت از هم👌🏻
        

          《هو النور》
داستانی عاشقانه درباره‌ی رابطه‌ای که کمتر بهش پرداخته شده
        

          نامه ی یه پدر به پسرشو می خونید مثله کتاب هر روز صبح راه خانه دورتر و دورتر می شود کتاب با قطر کم ولی  پیام  مهم و عمیق.

        

          از اون کتاب های نامه ای کوتاه بود.شاید نمیشه بهش عنوانِ نامه ای رو نسبت داد چون بیشتر شبیه داستان بود ولی کلاََ روایتِ نامه  هایی بود که بنظرم کوتاه و میشه گفت قشنگ بود.
        

          قبلا «مردی به نام اوه» رو از این نویسنده خونده بودم و دوستش داشتم! نه اینکه فوق العاده باشه اما دلنشین بود. اسم این کتاب:«و من دوستت دارم»! و نویسنده اش:«فردریک بکمن» و همینطور تعداد صفحات کتاب:«۸۰ صفحه»:))) ترغیبم کرد به خوندنش! خوب بود. علت دلنشین بودنش شاید این باشه که مثل نویسنده زمان هایی داشتیم که فکر کردیم به داشته ها، چیز هایی که ارزشمند هستن برامون و زمان! ولی فرق ما اینه که این احساسات و تفکرات رو شاید نتونیم به خوبی رو کاغذ بیاریم ولی نویسنده به خوبی تونسته و همین هم علت دلنشین بودن این کتاب شده. 
آیا بقیه کتاب های نویسنده رو خواهم خوند؟ نه الان ولی بعداً  احتمالش هست:)
        

          بعد از مدت زیادی دوباره از بکمن خوندم. دلم براش تنگ شده بود. نیم ساعت لذتبخشی بود.
        

          یک داستان کوتاه دوست داشتنی .
برای تازه کتاب خون ها توصیه میکنم*
داستان پردازی و جملات قشنگی داخل کتاب بود و می‌تونستی تو کمتر از یک ساعت کتاب رو بخونی و لذت ببری.
        

          دوباره آقای بکمن  منو با حس عجیب بعد از تموم کردن کتابش تنها گذاشت. چه باید بگم؟ چی دارم بگم؟ نمی‌دونم. مگه میشه درباره‌ی کتابای ایشون سخن گفت؟ مگه میشه توصیفشون کرد؟ فقط کتاباشونو بخونید. تا می‌تونید بخونید. همین، نمی‌دونم :)
        

          دومین کتابیه از فردیک بکمن میخونم .
دوست داشتنی بود و داشت برامون داستانی رو میگفت که باید به عنوان نصیحت گوشه ذهنت بزاریش :)
        

          داستانی کوتاه از فردریک بکمن که احساسات شما رو درگیر خودش میکنه.
شب کریسمسه و ما با مردی آشنا میشیم که درگذشته همیشه نگاهش به زندگی جدی تر و بلندپروازانه تر از دیگران بوده. کسیکه همیشه زندگی شلوغی داشته و اصطلاحا به کم قانع نبوده؛ چیزهای مهم در زندگی اون با دیگران فرق داشتن و همین باعث اختلافش با بقیه هست.
در این شب، در یک شرایط خاص، اون باید تصمیم بزرگی بگیره. تصمیمی که میتونه همه چیز رو تغییر بده؛ نه فقط برای اون بلکه برای دیگران. شاید یک خودخواهی رخ بده و شاید یک ازخودگذشتگی.
من کتاب صوتی رو گوش کردم و تاثیرگذاری خوبی داشت. اگر دلتون یه کتاب میخواد که کمی فانتزی داشته باشه، شما رو غمگین و همچنین امیدوار کنه و درنهایت کمی به فکر فرو ببره که اگر شما بودید چه میکردید، پیشنهاد میکنم "و من دوستت دارم" رو بخونید.

لینک کتاب صوتی در طاقچه:
https://taaghche.com/audiobook/40943
        

          خیلی کتاب قشنگیه حتما پیشنهاد میکنم
        

          خیلی وقت‌ها دوست ندارم درمورد کتاب‌هایی که می‌خوانم چیزکی بنویسم ولی تجربه‌ی سال‌ها کتاب‌خواندن ثابت کرده نوشتن یادداشت کوتاهی گوشه‌ی کتاب، بعدها کمک می‌کند بهتر حال و هوایش و حال و هوایم وقت خواندن کتاب را به یاد بیاورم.
داستان‌های چندلایه را خیلی دوست دارم، قصه‌هایی که امکانی برای سپیدخوانی دارند یا صاحب زیرمتن‌های تحسین‌برانگیزی هستند.
اما بیش‌تر از همه‌ی این‌ها، عاشق داستان‌هایی هستم که سراغ تصاویر بدیع رفته‌اند و به موضوعاتی که از فرط مورد توجه بودن نخ‌نما شده‌اند، از زاویه‌ای متفاوت، با حسی نو و بسیار شخصی نگاه کرده اند. مرگ، سرطان، فرشته‌ی مرگ، پدر بودن، مسئولیت‌پذیر نبودن، کودکان و فضای بیمارستان، همه تکراری‌اند اما داستانی که خلق شده، بی هیچ تلاشی برای ژانگولربازی، خواندنی است.
این داستان را یک قصه‌ی شخصی جان‌دار دیدم. بکمن شخصی‌نویس جالبی است!
        

          اولین کتابی بود که از آقای بکمن می خونم.غم انگیز و  در عین حال زیبا بود.کوتاه،مختصر و مفید.واقعا به قلم ایشون علاقه مند شدم.پیشنهاد می کنم این کتاب رو بخونید و لذت ببرید.👌🏻