اولین باری بود که سفرنامه خوندنو تجربه میکنم و میون این همه ولاگ و تصویر توی اینستاگرام واقعا دوست داشتنی بود
      

        هر سنی باشید یه جلد ازین کتاب باید داشته باشید برای درک مفهوم زندگی کتابای قطور لازم نیست جمله های ساده ی این کتاب و تصویرسازیاش نزدیک ترین معنا و پر مغزترین مفهومو داره که با هر جمله ش یه خاطره از زندگی شخصیتون براتون زنده میشه 
ساده عمیق و فوق العاده دوست داشتنی🤍
      

        خوب بود ولی فقط همین، خوب بود. برای  کسایی که میخوان از ژانر جنایی بخونن می تونه جز اولین انتخاباشون باشه و فوق العاده به نظر بیاد وگرنه تو این ژانر  خیلی کتاب های دیگه هست که توقعتونو از ازین دسته داستان و رمان ها بالا می بره.
      

        تغییر این مفهوم برام جذاب بود اینکه کتاب خوندن فرار از زندگی نیست راه فرار هست ،ولی دقیقا به طرف زندگی ؛  یه وقتی میشه درد مشترک با اطرافیانمون داشته باشیم ولی نوع نگاه  و نوع سوگواریمون متفاوت باشه که فکر کنیم چقدر تو غم به ظاهر مشترکمون تنهاییم ولی کتاب خوندن یهو یه جا بهت زده ت میکنه که یه نفر با یه زبان دیگه تو یه کشور دیگه دقیقا نوع احساس و نگاه تو رو نسبت به غم داشته حتی اگه اون آدمو هیچ وقت ملاقات نکنی می دونی که تنها نیستی تجربه ی نویسنده که بارها برای منم اتفاق افتاده.
کتاب عزیزی بود ولی جایی که موقع وارد شدن به هر موضوع کتابی جکه خونده میشد یهو کات میخورد  و وارد بحث  جدیدی میشد یکم تموم کردنش برام سخت و طولانی شد.
      

        مفهوم برای کودکان  اینکه هر کس هر چقدر کوچیک وظیفه و رسالتی داره 
      

        وقتی بابا هست
دستم می رسد به ستاره ها
      

        کتابای از ته ته دل  پرتقال.
یه وقتایی "فقط" گوش دادن می تونه بزرگترین حمایت  و ساختن امنیت و همدلی باشه .
      

        بیان ساده  برای کودک ولی پر مفهوم  برای بزرگسال.
*پذیرش غم
*کنار آمدن با غم
*گذشتن از غم

      

        کاش زودتر می خوندم چه رمانیه پر شخصیت همه به اندازه ی هم مهم همه روی هم تاثیر گذار با اینکه ازین ایل به اون ایل جابه جا میشیم موقع خوندن با هر شخصیت همراه میشیم اصلا مسیر کتاب گم نمیشه  واقعا فوق العاده بود این دو جلد اول و دوم
      

        پدر نینا توی دریاچه غرق شده و نینا خیال میکنه پدرش توی دریاچه ماهی شده و هر روز به دریاچه سر میزنه و برای پدرش نامه می نویسه  تا اینکه یه روز جواب  نامه ش داده میشه....
تصورات حالات خیالات نوع سوگواری سنجاب ماهی خیلی قشنگ بیان شده بود رنج زمان انکار نیست زمان پذیرش اتفاق میوفته  و فوق العاده دوست داشتم خط به خط کتابو 
      

        سالن بلیت قطارت سالیه که عزیزتو از دست دادی
کوتاه فانتزی و تخیلی ولی پر معنا
شاید بیشترین باری که تو دلتنگیامون می کشیم رنجیه که بابت نبخشیدن خودمون نسبت به لحظه های  بودن با عزیزمونه که داریم.
علامت سوالا رو خودش حل کرد ولی باباش میخواست تو این مسیر تنها نباشه. 

      

        از اواسطش میخواستم بزارم کنار کتابو گفتم بخونم شاید پایان درستی داشت کتاب تموم شد و هیچی نداد به من مخاطب. میخواست پیامی بده ولی نتونست این همه تعریفم متوجه نشدم نمی دونم چون خیلی کتابای بهتری تو این ژانر خوندم که با تک تک کاراکتراش میشد ارتباط گرفت این به چشمم نیومد یا واقعا چیزی برای گفتن نداشت  واقعا دوستش نداشتم.
      

        بر خلاف جنگل که نمیشد کتابو زمین گذاشت  این کتابو با مکث خوندم   شاید بگن ۱۵۰ صفحه ی آخر اون گیراییه نسبیو پیدا کرد و خودشو تو چند صفحه ی آخر نجات داد وگرنه بابت اطلاعات پراکنده و اسم و آدمای زیادی که پراکنده راجبشون صحبت میشد  از گیرایی داستان کم میکرد 
ولی نتیجه گیریه آخر داستان خوب بود .
و سایمون خیلی باباست  بدون توجه به هیچی فقط دنبال هدفی داشت بود
      

        شگرد نویسندگی باعث شوک اولیه ی داستانه نه صرفا سوژه ی نویسنده زیاد نمیگم که اسپویل نشه آخر داستان یکم جزییات بیشتر کاملتر میکرد  ولی واقعا بخاطر سوژه داستان نه بخاطر نوع نویسندگیه داستان دوستش دارم.  
      

        با اینکه مترجم تو مقدمه گفته بود ابتدای کتاب به صورت پراکنده س ولی آخر همش باهم منسجم میشه ولی دو فصل اولو چون محتوای کتابو می دونستم اصلا باهاش ارتباط نمی گرفتم ولی ادامه تا فصل سوم که  یهو کلا وارد کتاب شدم هر صفحه ایو که خوندم یا عکس گرفتم یا زیر جمله هاش خط کشیدم  و تکرار بعضی جمله ها و یادآوریای فصلای قبل  اون ابهام های اولیه رو رفع کرد و این جالبه که وقتی یه سری احساسات برای تو جدیده  فکر میکنی فقط خودت حسش کردی متوجه میشی  خیلی آدما شبیه تو وجود دارن که یکیش میشه نویسنده ای که این احساسو به تحریر درآورده.......
پارادوکس اندوه:اگر من از آنچه اکنون [شش سال] غیبت اوست جان به در برده ام،برای این است که [شش سال] در درون من زنده است
من خیلی واضح و روشن سوگوار اویم....ص ۸۸