«خداحافظ سالار» خاطرات پروانه چراغ‌نوروزی؛ همسر سرلشکر شهید حاج حسین همدانی به قلم حمید حسام است.

شروع داستان از سال ۱۳۹۰ است که شهید همدانی خانواده خود را در اوج بحران سوریه و سقوط دمشق، آگاهانه به آن شهر می‌برد. بعد از بازگشت به ایران زمانی که سوریه امن و بحران سقوط دمشق کم می‌شود، خانم چراغ‌نوروزی شروع به نوشتن خاطرات کودکی خود می‌کند و داستان به دهه ۴۰ برمی‌گردد.

زندگی شهید همدانی پر بود از حادثه، مجروحیت، گمنامی و کارهای بزرگی که ناشناخته مانده‌است. بخشی از کتاب به خاطرات و نقش شهید همدانی در تاسیس سه لشکر سپاه در سال‌های دفاع مقدس و ماموریت‌های متعدد از جمله حضور وی در آفریقا و در نهایت دفاع از حرم اهل‌ بیت(ع) در سوریه می‌پردازد. همه این‌ها در کنار شنیدنی‌های قصه‌ی حرم و مقابله با تکفیری‌ها در این کتاب جمع شده‌است.
        

          از عزیز ترین کتاب هایی که خوندم.
خیلی دوست داشتنی بود و همچنین خیلی خیلی غمگین
بار ها وقتی به اطرافیانم معرفیش می کردم می گفتم از اول کتاب بین هر واژه یک غم خیلی عمیق رو احساس می کردم.
نثر هم نه اونقدر پیچیده و بی سر و ته هست نه خیلی بیش از حد سطحی؛ معمولی و قابل قبوله.
اگر تا حالا نخوندید حتما پیشنهاد می کنم که با سالار همراه بشید :)
        

          با خداحافظ سالار ، همچون پروانه ای ، بر فراز آسمان ها پرواز کردم . راهی سفری پر ماجرا شدم . از آسمان آبی ، همه چیز را می دیدم ، از سوریه گذشتم و به لبنان رسیدم و ایستگاه آخرم ایران بود . به محض ورود به دمشق ، ساختمان 3 طبقه ای ، توجهم را جلب کرد . 3 زن در خانه نشسته بودند و گوش هایشان را از شدت صدای مهیب انفجارهای اطراف ، گرفته بودند . آغاز آشنایی من با آنها ، همین جا بود ... . گوش سپردم به روایت زیبای زندگی پروانه چراغ نوروزی و همسرش ، سردار همدانی . در اصل نقطه ی آغاز تهران بود ، فرودگاه امام . سپس دمشق و ماجراهای گوناگونش ، بیروت که درست است 2:30 با دمشق فاصله داشت اما تفاوتشان زمین تا آسمان بود .
 شروع راه جذاب بود ، به هم خوردن سفرشان به سوریه ، چند لحظه ، نفس را در سینه ام حبس کرد و مشتاق تر شدم که در ادامه ببینم بالاخره این سفر انجام می شود یا نه ! نویسنده هم با پرداختن به جزییات و معرفی درست شخصیت ها ، تجسم کردن فضای داستان را راحت تر کرده بود . در میانه ی راه ، اتفاقاتی در آن سفر برایشان افتاد . برای ما  جوان ها یی که دفاع مقدس خودمان هم ندیدیم ، تجسم فضای جنگ ، خیلی سخت است .  
اما در این کتاب ، با مهارت نویسنده در تصویرسازی ذهنی برای خواننده ، به خوبی فضای داستان در ذهنم شکل گرفت . صدای انفجار ها را می شنیدم ، فضای معنوی و ملکوتی حرم حضرت زینب (س) را حس می کردم و.... . 
علاوه بر تصویر سازی ها ، نویسنده در شخصیت پردازی هم تقریبا خوب عمل کرده است . 
درست است جز خود سردار همدانی ، در مورد ظاهر شخصیت ها ، اطلاعات خوب و کافی داده نشده بود ؛ اما  خصوصیات رفتاری آنها به خوبی گفته شده بود . شجاعت دخترها ، دین داری مادر ، اخلاص پدر . درست است که نویسنده توانسته بود با پرداختن به جزییات ، در تصویر سازی و شخصیت پردازی ، موفق عمل کند ؛ اما این کار در بسیاری از بخش های کتاب ، سبب لطمه به کار شده بود .
 این کتاب 448 صفحه ای ، می شد که در 300 صفحه هم به اتمام برسد ؛ با حذف کردن بخش های اضافه و کسل کننده . به عنوان مثال ، به جای اینکه اتفاقات هر روز را ، از لحظه ی بیدار شدن و صبحانه خوردن تا پایان روز ، ریز به ریز بیان کند ؛ بهتر بود فقط گزیده ای از اتفاقات خاص روز ، نوشته شود . قطعا در این حالت جذابیت بیشتری برای مخاطب ایجاد می شد . 
با همین روند پیش رفتم تا تقریبا به انتهای سفرم رسیدم . انتهای سفر به معنی به پایان رسیدن سفر سوریه نیست ! نه ! منظورم پایان راه حاج حسین همدانی است . در فضایی سراسر غم و اندوه برای خانواده شهید همدانی  ، من هم اشک هایم سرازیر شد و از اعماق وجود اندوهگین شدم . اما از طرفی هم سردار به آرزویشان رسیدند . این پایان غم انگیز و بسیار تأثیرگذار هم ، از موفقیت های نویسنده به شمار می آید که توانسته به این خوبی مخاطب را تحت تأثیر قرار دهد . همچنین تصاویری که از شهید و خانواده شان ، در پایان کتاب قرار دارد ؛ از نکات مثبتی است که باعث شناخت بیشتر ما از لحاظ ظاهری با شخصیت ها می شود . 
من شنیدم سر عشاق به زانوی شماست / و از آن روز سَرَم میل بریدن دارد
        

          متن روان و چهارچوب داستانیِ دلنشین و جذاب
        

          نمی‌دونم امتیازم به کتاب بود یا زندگی شهید اما جزو معدود کتاب‌های شهدایی بود که بسیار به دلم نشست و بخش‌هایی از اون کاملا تو ذهنم حک شده
        

          چه می شود که آدم این قدر آخر داستان زندگی یک شهید،  غافل گیر و ناراحت می شود؟
        

          سیر روایتش رو دوست داشتم 
بنظرم هم خوندنیه هم دلنشین 
ومیشد بهتر و بیشتر به این کتاب توجه کرد.
#پیشنهاد_میشه
        

          بخش‌هایی که مربوط به خاطرات گذشته‌ی راوی می‌شه و بستر رشد و نمو شهید، واقعا خواندنی و دل‌نشین بود. خاطرات خواندنی‌ای از شهید بزرگ‌وار، سردار پرافتخار، حاج حسین همدانی در خودش جای داده.
        

          برای من واقعا خواندن این کتاب شیرین و دلنشین بود ، هم حد و حدود شهدا حفظ شده بود و خیلی وارد روابط عاطفی بین شهید و همسرشون نشده بود و به نظر من شان شهید حفظ شده بود و هم خیلی خوب بیان شده بود من واقعا عاشق این کتابم🥰
        

          کتاب اتفاقی به دستم رسید. مدتها بود توی این سبک کتاب نخونده بودم و خوندن این کتاب از این لحاظ که حاج حسین همدانی همین سه سال پیش شهید شدن و بخش اصلی روایت تو زمان زندگی خود من اتفاق می‌افتاد جالب‌تر هم بود.
اوایل و اواخر کتاب کشش بیشتری داشت و سریع‌تر پیش می‌رفتم نسبت به وسطاش.

یکی دو جا تناقض‌های کوچیکی در روایت خاطرات به چشمم خورد که به نظرم عجیب اومد چرا نویسنده/ویراستار متوجهشون نشده. البته هیچ‌کدوم اونقدر مهم نبودن که بخوان داستانو تحت تاثیر قرار بدن.
ضمن اینکه برای کتابی که حداقل به چاپ چهلم رسیده، قشنگ نیست که این میزان غلط‌های املایی و نگارشی داشته باشه :) (متاسفانه تازگی این قضیه تو کتاب‌ها داره زیاد میشه)
این دو نکته‌ی آخر رو از این جهت گفتم چون برام مهمه کتابی که مخاطبش زیاده به بهترین شکل ممکن به دست خواننده برسه.
        

          من  از اونایی هستم که کتاب های عاشقانه شهدایی رو تا حالا نپسندیدم ولی این کتاب، خیلی قشنگ بود، به جوانان جهادی_ازدواجی سرزمینم، توصیه می کنم بخوانند.
        

          زندگـے حاج حسین آکنده از عطر کربلا بوده . . همسرشون این عطر رو با ظرافت لاۍ صفحات کتاب گذاشتن تا ما و شما هم بےنصیب نباشیم از این ؏شق پربرکت ♥️.

تیکھ کتاب .
- میدونید اینا کے اَن ؟! منتظر بودیم که بگوید تک تیراندازهاۍ جیش‌الُحر یا یک گروه مسلح دیگر هستند اما به جاۍ این اسم ها گفت : اینا باقی مونده هاۍ لشکر عمر سعد و شمرن ، امروز قناصه دستشون گرفتن و میخوان خودشون رو برسونن به حرم  حتے اسم گردان تک تیراندازشون رو هم گذاشتن گردان حرمله ! 
- این تکفیری هارو دشمنای اسلام و انقلاب براۍ این درست کردن تا دوتا کار اساسے رو انجان بدن و یه هدف خیلی مهم براۍ خودشون برسن ، اولین کار این بود که چھره اسلام رو توۍ دنیا زشت و خشن نشون بدن و کار بعدیشون هم هدر دادن نیرو و توان جھان اسلام توۍ یه درگیری داخلے بود تا بتونن امنیت خودشون علی الخصوص صھیونسیت هارو تامین کنن .

-نویسندھ ❲ حمید حسام  ❳!
        

          ماجراش رو دوست دارم.
 دارم هم‌زمان نسخهٔ عربیش رو با فارسی پیش میرم؛ ولی ایرادات نگراشی و ویرایشی متن فارسیش خیلی توی ذوق می‌زنه :(
ان‌شاءالله همهٔ شهدا مأجور باشند.
        

          یه آدم چقدر می‌تونه عمیق باشه آخه .. 
عمیق و صبور 
سالیان سال برای رسیدن به معشوق صبر کرد ، 
سالیان سال جلو چشمش همه به آنچه که اون میخواست رسیدن و دم نزد ،
سالیان سال حسرت خورد تا به تنها آرزوی قلبش برسه .. 
یه آدم چقدر می‌تونه عمیق باشه :)))
        

          بسم الله 

این جنس از روایت‌ در خاطره نویسی حقیقتاً دلچسبی کتاب را چندین برابر می‌کند. نقطه گذاری ابتدای کتاب بسیار دوست‌داشتنی بود. سیر کتاب، لحظه به لحظه دلچسب‌تر و جذاب‌تر می‌شد. تا به جایی که اواخر کتاب به اوج خود رسیده بود.
        

          قصه زندگی شهدای زیادی را شنیده‌ام. سخت‌کوش و مبارز بوده‌اند. با تقوا بوده‌اند. قبل از انقلاب با رژیم طاغوت مبارزه می‌کردند و با شروع جنگ خود را وقف جهاد در راه خدا کرده‌اند. شهدا معمولا در اینجای قصه و در اوج ایثار، خداحافظی می‌کنند.<br><br>شهید همدانی همین گذشته را داشته و زنده مانده. او از آسمان جبهه برمی‌گردد به زمین این دنیا. درجه می‌گیرد، مقام می‌گیرد، بچه‌هایش را بزرگ می‌کند، ازدواج کردنشان را می‌بیند، بیماری و مرگ عزیزانش را می‌بیند، صندوق قرض الحسنه تاسیس می‌کند و حتی مورد تهمت و نفرت قرار می‌گیرد. شهید همدانی در انجام این کارها هم جهاد می‌کند. او مبارزی است که از رفقای شهیدش جا مانده و از دست دادن نعمت‌های شیرین جوانی را تجربه می‌کند.<br><br>به نظر من فرار از راحت‌طلبی و رفاه، تحمل حرف‌های مردم و نفس کشیدن در فضای آلوده سیاسی، سخت‌تر است از یورش بردن به سمت دشمن در کنار بنده‌های برگزیده خدا.<br><br>همسر شهید همدانی هم سال‌ها صبر و مجاهده می‌کند. او چند فرزند را با حداقل امکانات مادی، بزرگ می‌کند. در شهرهایی زندگی می‌کند که گاهی هر روز موشک‌باران می‌شوند و همیشه آماده است که خبر مجروحیت یا شهادت پدر فرزندانش را بشنود. در آخر هم، شهید همدانی خیلی شفاف به او و دیگر عزیزانش می‌گوید که قرار است شهید شود؛ دقیقا چند روز قبل از شهادت.<br><br>دل‌تنگ هستم برای آن روزها. راوی این کتاب یاد می‌کند از یک بازاری متمول در اوایل دوران جنگ تحمیلی که تا مدت‌ها حقوق بچه‌های سپاه را از جیب خودش می‌داده و اینکه بعضی از افراد مجرد، اصلا حقوق نمی‌گرفتند و حتی کمک مالی هم می‌کردند.
        

          بسم الله الرحمن الرحیم 🩵 

کتاب جالبی از خاطرات مستند شهید همدانی بود

من به شخصه این شهید عزیز رو نمی‌شناختم 
و الان خیلی خوشحالم که ایشون رو شناختم 
چیزی که برام بین خاطرات شهدا خیلی جالبه اینکه شهیدانه زندگی کردند و شهید شدند 

        

          ...beautiful
        

          یه کتاب معمولی از حمید حسام. به نظر میرسه کتاب شخصیت بزرگی مانند شهید همدانی میتونست بهتر از اینا نوشته بشه.