«خداحافظ سالار» خاطرات پروانه چراغ‌نوروزی؛ همسر سرلشکر شهید حاج حسین همدانی به قلم حمید حسام است.

شروع داستان از سال ۱۳۹۰ است که شهید همدانی خانواده خود را در اوج بحران سوریه و سقوط دمشق، آگاهانه به آن شهر می‌برد. بعد از بازگشت به ایران زمانی که سوریه امن و بحران سقوط دمشق کم می‌شود، خانم چراغ‌نوروزی شروع به نوشتن خاطرات کودکی خود می‌کند و داستان به دهه ۴۰ برمی‌گردد.

زندگی شهید همدانی پر بود از حادثه، مجروحیت، گمنامی و کارهای بزرگی که ناشناخته مانده‌است. بخشی از کتاب به خاطرات و نقش شهید همدانی در تاسیس سه لشکر سپاه در سال‌های دفاع مقدس و ماموریت‌های متعدد از جمله حضور وی در آفریقا و در نهایت دفاع از حرم اهل‌ بیت(ع) در سوریه می‌پردازد. همه این‌ها در کنار شنیدنی‌های قصه‌ی حرم و مقابله با تکفیری‌ها در این کتاب جمع شده‌است.
        

          با خداحافظ سالار ، همچون پروانه ای ، بر فراز آسمان ها پرواز کردم . راهی سفری پر ماجرا شدم . از آسمان آبی ، همه چیز را می دیدم ، از سوریه گذشتم و به لبنان رسیدم و ایستگاه آخرم ایران بود . به محض ورود به دمشق ، ساختمان 3 طبقه ای ، توجهم را جلب کرد . 3 زن در خانه نشسته بودند و گوش هایشان را از شدت صدای مهیب انفجارهای اطراف ، گرفته بودند . آغاز آشنایی من با آنها ، همین جا بود ... . گوش سپردم به روایت زیبای زندگی پروانه چراغ نوروزی و همسرش ، سردار همدانی . در اصل نقطه ی آغاز تهران بود ، فرودگاه امام . سپس دمشق و ماجراهای گوناگونش ، بیروت که درست است 2:30 با دمشق فاصله داشت اما تفاوتشان زمین تا آسمان بود .
 شروع راه جذاب بود ، به هم خوردن سفرشان به سوریه ، چند لحظه ، نفس را در سینه ام حبس کرد و مشتاق تر شدم که در ادامه ببینم بالاخره این سفر انجام می شود یا نه ! نویسنده هم با پرداختن به جزییات و معرفی درست شخصیت ها ، تجسم کردن فضای داستان را راحت تر کرده بود . در میانه ی راه ، اتفاقاتی در آن سفر برایشان افتاد . برای ما  جوان ها یی که دفاع مقدس خودمان هم ندیدیم ، تجسم فضای جنگ ، خیلی سخت است .  
اما در این کتاب ، با مهارت نویسنده در تصویرسازی ذهنی برای خواننده ، به خوبی فضای داستان در ذهنم شکل گرفت . صدای انفجار ها را می شنیدم ، فضای معنوی و ملکوتی حرم حضرت زینب (س) را حس می کردم و.... . 
علاوه بر تصویر سازی ها ، نویسنده در شخصیت پردازی هم تقریبا خوب عمل کرده است . 
درست است جز خود سردار همدانی ، در مورد ظاهر شخصیت ها ، اطلاعات خوب و کافی داده نشده بود ؛ اما  خصوصیات رفتاری آنها به خوبی گفته شده بود . شجاعت دخترها ، دین داری مادر ، اخلاص پدر . درست است که نویسنده توانسته بود با پرداختن به جزییات ، در تصویر سازی و شخصیت پردازی ، موفق عمل کند ؛ اما این کار در بسیاری از بخش های کتاب ، سبب لطمه به کار شده بود .
 این کتاب 448 صفحه ای ، می شد که در 300 صفحه هم به اتمام برسد ؛ با حذف کردن بخش های اضافه و کسل کننده . به عنوان مثال ، به جای اینکه اتفاقات هر روز را ، از لحظه ی بیدار شدن و صبحانه خوردن تا پایان روز ، ریز به ریز بیان کند ؛ بهتر بود فقط گزیده ای از اتفاقات خاص روز ، نوشته شود . قطعا در این حالت جذابیت بیشتری برای مخاطب ایجاد می شد . 
با همین روند پیش رفتم تا تقریبا به انتهای سفرم رسیدم . انتهای سفر به معنی به پایان رسیدن سفر سوریه نیست ! نه ! منظورم پایان راه حاج حسین همدانی است . در فضایی سراسر غم و اندوه برای خانواده شهید همدانی  ، من هم اشک هایم سرازیر شد و از اعماق وجود اندوهگین شدم . اما از طرفی هم سردار به آرزویشان رسیدند . این پایان غم انگیز و بسیار تأثیرگذار هم ، از موفقیت های نویسنده به شمار می آید که توانسته به این خوبی مخاطب را تحت تأثیر قرار دهد . همچنین تصاویری که از شهید و خانواده شان ، در پایان کتاب قرار دارد ؛ از نکات مثبتی است که باعث شناخت بیشتر ما از لحاظ ظاهری با شخصیت ها می شود . 
من شنیدم سر عشاق به زانوی شماست / و از آن روز سَرَم میل بریدن دارد
        

          از عزیز ترین کتاب هایی که خوندم.
خیلی دوست داشتنی بود و همچنین خیلی خیلی غمگین
بار ها وقتی به اطرافیانم معرفیش می کردم می گفتم از اول کتاب بین هر واژه یک غم خیلی عمیق رو احساس می کردم.
نثر هم نه اونقدر پیچیده و بی سر و ته هست نه خیلی بیش از حد سطحی؛ معمولی و قابل قبوله.
اگر تا حالا نخوندید حتما پیشنهاد می کنم که با سالار همراه بشید :)
        

          نمی‌دونم امتیازم به کتاب بود یا زندگی شهید اما جزو معدود کتاب‌های شهدایی بود که بسیار به دلم نشست و بخش‌هایی از اون کاملا تو ذهنم حک شده
        

          چه می شود که آدم این قدر آخر داستان زندگی یک شهید،  غافل گیر و ناراحت می شود؟
        

          متن روان و چهارچوب داستانیِ دلنشین و جذاب
        

          برای من واقعا خواندن این کتاب شیرین و دلنشین بود ، هم حد و حدود شهدا حفظ شده بود و خیلی وارد روابط عاطفی بین شهید و همسرشون نشده بود و به نظر من شان شهید حفظ شده بود و هم خیلی خوب بیان شده بود من واقعا عاشق این کتابم🥰
        

          سیر روایتش رو دوست داشتم 
بنظرم هم خوندنیه هم دلنشین 
ومیشد بهتر و بیشتر به این کتاب توجه کرد.
#پیشنهاد_میشه
        

          بخش‌هایی که مربوط به خاطرات گذشته‌ی راوی می‌شه و بستر رشد و نمو شهید، واقعا خواندنی و دل‌نشین بود. خاطرات خواندنی‌ای از شهید بزرگ‌وار، سردار پرافتخار، حاج حسین همدانی در خودش جای داده.
        

          کتاب اتفاقی به دستم رسید. مدتها بود توی این سبک کتاب نخونده بودم و خوندن این کتاب از این لحاظ که حاج حسین همدانی همین سه سال پیش شهید شدن و بخش اصلی روایت تو زمان زندگی خود من اتفاق می‌افتاد جالب‌تر هم بود.
اوایل و اواخر کتاب کشش بیشتری داشت و سریع‌تر پیش می‌رفتم نسبت به وسطاش.

یکی دو جا تناقض‌های کوچیکی در روایت خاطرات به چشمم خورد که به نظرم عجیب اومد چرا نویسنده/ویراستار متوجهشون نشده. البته هیچ‌کدوم اونقدر مهم نبودن که بخوان داستانو تحت تاثیر قرار بدن.
ضمن اینکه برای کتابی که حداقل به چاپ چهلم رسیده، قشنگ نیست که این میزان غلط‌های املایی و نگارشی داشته باشه :) (متاسفانه تازگی این قضیه تو کتاب‌ها داره زیاد میشه)
این دو نکته‌ی آخر رو از این جهت گفتم چون برام مهمه کتابی که مخاطبش زیاده به بهترین شکل ممکن به دست خواننده برسه.
        

          زندگـے حاج حسین آکنده از عطر کربلا بوده . . همسرشون این عطر رو با ظرافت لاۍ صفحات کتاب گذاشتن تا ما و شما هم بےنصیب نباشیم از این ؏شق پربرکت ♥️.

تیکھ کتاب .
- میدونید اینا کے اَن ؟! منتظر بودیم که بگوید تک تیراندازهاۍ جیش‌الُحر یا یک گروه مسلح دیگر هستند اما به جاۍ این اسم ها گفت : اینا باقی مونده هاۍ لشکر عمر سعد و شمرن ، امروز قناصه دستشون گرفتن و میخوان خودشون رو برسونن به حرم  حتے اسم گردان تک تیراندازشون رو هم گذاشتن گردان حرمله ! 
- این تکفیری هارو دشمنای اسلام و انقلاب براۍ این درست کردن تا دوتا کار اساسے رو انجان بدن و یه هدف خیلی مهم براۍ خودشون برسن ، اولین کار این بود که چھره اسلام رو توۍ دنیا زشت و خشن نشون بدن و کار بعدیشون هم هدر دادن نیرو و توان جھان اسلام توۍ یه درگیری داخلے بود تا بتونن امنیت خودشون علی الخصوص صھیونسیت هارو تامین کنن .

-نویسندھ ❲ حمید حسام  ❳!
        

          من  از اونایی هستم که کتاب های عاشقانه شهدایی رو تا حالا نپسندیدم ولی این کتاب، خیلی قشنگ بود، به جوانان جهادی_ازدواجی سرزمینم، توصیه می کنم بخوانند.
        

          برای اولین بار  خاطرات یک شهید را خواندم که از اول تا آخر تعریف از او بود و دافعه پیدا نکردم. شاید به دلیل علاقه بیش از حدم به حاج حسین همدانی بود که واقعا هیچکس جز خوبی از او به یاد ندارد، شاید هم لحن صادقانه اثر‌. از بخت خوب راوی، همسر شهید، او را از کودکی می‌شناخته است!
        

          کتاب زندگی نامه شهید همدانی از زبان خانم شان بسیار شیرین نقل شده بود ... 
        

          من شنیدم سر عشاق به زانوی شماست 
و از آن روز سرم میل بریدن دارد 
رحمت و رضوان خدا بر سرلشکر شهید حاج حسین همدانی 
انشاالله شفیع ما باشن هم در این دنیا هم در آن دنیا 
        

          چقدر ما مدیون بزرگ مردانی هستیم که بدون ادعا خودشون رو فدای این سرزمین و مردمش و ارزش هاش کردن:) 
دلم میخواد این کتاب رو با نگارش زیبایی که داشت دوباره بخونم! 
        

          اعتراف میکنم تا یه بخش عظیمی از کتاب، شهید همدانی رو با شهید تهرانی مقدم اشتباه گرفته بودم و تعجب میکردم که چرا حرفی از موشکا به میون نمیاد!! 🫠😂🤦🏻‍♀
اما در کل، روایت پر از درس اما تلخی بود؛ روح شهید عزیز، در آرامش 🩶
        

          واقعا  زیبا و فووووووق العاده احساسی که منو به دنیای یک شهید برد
        

          بسم الله 

این جنس از روایت‌ در خاطره نویسی حقیقتاً دلچسبی کتاب را چندین برابر می‌کند. نقطه گذاری ابتدای کتاب بسیار دوست‌داشتنی بود. سیر کتاب، لحظه به لحظه دلچسب‌تر و جذاب‌تر می‌شد. تا به جایی که اواخر کتاب به اوج خود رسیده بود.
        

          همدان سرد بود اما گرمای ایمان و عشق زندگی رو حسابی دلچسب کرده بود براشون
فراز و نشیب های زیاد هم حتی نتونست اندکی از دلدادگی این خانواده کم کنه