بعد از خوندن رمان بادبادک باز تصمیم گرفتم کتابهای خالد حسینی رو دنبال کنم و هزار خورشید تابان دومین اون بود.
        

          این کتاب را ناتمام رها کردم. با خاطره خوش کتاب بادبادک باز سراغ این کتاب رفتم اما روایت داستان جذابیت نداشت که بخواهی بشینی و تمامش کنی و شخصیت ها هم خیلی قوی نبودند
        

          داستان غم انگیز از اوضاع کشور دوست و همسایه افغانستان.
اولش زیاد جذبم نکرد اما جلو که رفتم دلم میخواست زودتر به پایان برسم ببینم سرنوشت شخصیت های داستان چی میشه.
برعکس بادبادک باز خالد حسینی این داستان روایتگر زنان افغانستان هست و فوق العاده دردآوره بعضی قسمت هاش ...
آنچه بر سر افغانستان و مردمش اومده  از ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۳. 
واقعا واقعا ارزش خوندن داره.
        

          جایی از قول خالد حسینی خواندم که بادبادک باز را در ستایش پدران و پسران سرزمینش نوشته و هزار خورشید تابان ادای دینی است به زنان سرزمینش، هزاران خورشیدِ افغان.

روایتی ساده و گیرا از درد و رنج لیلا و مریم...سلطه طالبان این وحوشِ انسان نما... و امید
        

          بعد از خوندن جانستان کابلستان این کتاب یه بار دیگه به من یادآوری کرد که ما چه قدر با افغان ها نزدیکی فرهنگی و رسم و رسوم و البته درد و رنج داریم. کتابیه که نمیشه گذاشتش زمین و داستان خیلی جذاب و البته تلخ و شیرینی داره
        

          رمان هزاران خورشید تابان بر محور زندگی زنان افغان استوار است. این داستان بطور نمادین داستان مریم و لیلا(دو زن افغان) را توصیف می کند که علارغم اختلاف، دست روزگار  آن ها را درکنار یکدیگر  قرار می دهد. این داستان و اتفاقات قابل تعمیم به بسیاری از زنان افغان است و بازگوکننده رنج عظیمی بر دوش آن هاست.
        

          هیچ پایانی برای اندوه وجود ندارد ...
هزار خورشید تابان از نویسنده "بادبادک باز" خالد حسینی ، روایت زندگی شیرینی و تلخی دختران و زنان کابل قبل و بعد از اشغال افغانستان
قصه ای آشنا که اگر زن باشی و در خاور میانه , تلخی آن را با تمام قلبت لمس خواهی کرد ...
        

          تلخ نفس گیر سخت ، عین بادبادک باز ، با این تفاوت که از زن بودن خودم وحشت کردم خالد حسینی کارش رو خوب بلده
        

          هزار خورشید تابان؟ واقعا؟ عجیبه... داستان در سه بخش تعریف شده. قسمت اول داستان زندگی دختری به اسم مریم که ناخواسته به دنیا اومده از مردی ثروتمند و خدمتکارش. مریم و مادرش در دهاتی اطراف هرات زندگی میکنند و مریم هر هفته لحظه شماری می‌کنه تا پنجشنبه بشه و پدرش به دیدنش بیاد اما زندگی روی خوشی بهش نشون نمیده. قسمت دوم داستان لیلاست، لیلا دختر همسایه‌ی مریم در بزرگسالیه. دو برادر لیلا مجاهد شدن و در خدمت احمد شاه مسعود هستند. مادر لیلا همیشه در فکر پسراشه و خیلی توجهی به لیلا نداره، فکر و ذکر لیلا، طارق هم بازی و همسایه‌شونه. اما زندگی روی خوشی به لیلا هم نشون نمیده (به کی نشون میده؟) و قسمت سوم به جایی میرسیم که زندگی لیلا و مریم به هم پیوند میخوره. داستان در ذکر مصیبت و سختی مردم افغانستان و به ویژه زنان افغان هست و یک تم تاریخی هم داره که اطلاعات جالبی میده. دیگه چی به شما میده؟ غ‍ـــم.ه
        

          کتاب بسیار خوبی درمورد رنج زنان افغانستانی بود
تصویرسازی های بسیار زیبایی داشت و پیوستگی داستان بسیار قابل توجه بود 
        

          وای وای ! روز اولی که کتاب رو دستم گرفتم دو دل بودم اما وقتی شروع کردم به مطالعه نمیتونستم زمینش بذارم یک نفس ۱۲۰ صفحه رو خوندم . یک دستم روی سرم بود ،تعجب توی چهره ام و بغض سنگینی تو گلوم . به معنای واقعی این کتاب میتونه شما رو عصبی و ناراحت کنه و حتی اشکتونم در بیاره . اما در کنار این که یه تجربه تلخ رو سپری‌ میکنید چیز های فوق العاده راجع به افغانستان یاد میگیرید. نحوه نگاه مرد ها به زن ها ، زندگی زن ها ، حکومت هایی که روی کار میامدن تا قوانین و حاکمیت طالب ها .
بعضی از دوستان میگفتن : این کتاب کِسل کننده است اما اصلا اینطور نیست ، و بنظرم این کتاب رو نباید زمانی مطالعه کنید که خیلی سر خوشید یا میل به مطالعه یک کتاب آرامش بخش دارید ، چون قراره بار حقایق و درد کلمات این کتاب بدجور شما رو اذیت کنه . . . 🖤
        

          جز کتابهای محبوبم هست 
درباره‌ی مشکلات زنان افغان در بحبوبه‌ی روی کار آمدن طالبان که طبیعتا داستان دردناک و غم انگیزی است در عین حال احساس همزادپنداری شدیدی رو ایجاد میکنه
        

          • داستانی دردناک از دل افغانستان
کتاب، درمورد مریم و لیلا دو تن از زنان مظلوم افغانستان که سرنوشت، آنها را کنار هم قرار می‌دهد.
" هزار خورشید تابان" تنها به بخش کوچکی از مشقت‌های زنان، به‌ویژه زنان مسلمان اشاره کرده بود.
کتابی که اشک‌هایم را به انتها و بدنم را از عصبانیت به لرزه انداخت؛ کاش میشد تمام نامردانی همچون رشید را زنده زنده به آتش کشید و عذابشان داد تا بفهمند زنان، عروسک‌هایی برای ارضای خواسته‌هایشان نیستند!
ابتدای کتاب برای من زیاد جذاب نبود با اینکه از همان اول، با حرام‌زاده خواندنِ مریمِ عزیزم به گریه افتادم ولی از آنجایی که عادت ندارم کتابی را نصفه‌ و‌ نیمه رها کنم تا انتها خواندم و چقدر خوب که از آن غافل نشدم.
قلم خارق‌العاده‌ی آقای حسینی باعث شد به فکر خرید کتاب " بادبادک باز " بیافتم؛ البته که از ترجمه‌ی بی‌نقص آقای مهدی غبرائی هم نباید غافل شد.
تلخیِ کتاب، روحم را پر از درد و روزم را زهرمار کرد اما هرگز از خواندنش پشیمان نخواهم شد.
من با مریم و لیلا زندگی کردم، همراهشان اشک ریختم و درد کشیدم. داستان این دو زن هرگز از یادم نخواهد رفت و قطعا دوباره به سراغشان خواهم آمد ولی آن را به هیچ‌وجه به افرادی با روحیه‌ی به‌شدت حساس پیشنهاد نمی‌کنم.
        

          یکی از بزرگترین اشتباهاتم در عرصه ی کتاب، انتخاب این کتاب به بهانه ی علاقه ام به بادبادک باز بود. به هیچ عنوان با اثر معروف و محبوب نویسنده به نام بادبادک باز قابل مقایسه نبود و فقط توانست برایم خاطره ی شیرین خواندن آن را از بین ببرد!
        

          این کتاب به قوت بادبادک باز نیست، اما خواندنش خالی از لطف نیست.
این کتاب قصه رنج  یک زن افغان است.  پر از رنج است. قطعا نماینده‌‌ی جامعه‌ی زنان افغانستان نیست و نباید با چنین رویکردی به این کتاب نگاه کرد.
داستان گیراست و شما را یه دنبال خود می‌کشد. اگر بادبادک باز را دوست داشتید، احتمالا این کتاب را هم دوست خواهید داشت.
        

          افغانستان و دردهای ناتمامش ، و دستهایی که به سرکوب‌  زنان و فرهنگ  بلند شده ،روایت ملتی غنی اما آواره ،حکایت در به دری و مرگ تدریجی، جنایت و صبر ،قصه ی جهان تماشاچی😞
        

          از کتاب هایی که با واقعیت ها سروکار دارن خوشم نمیاد
دوست دارم کتاب بخونم که از واقعیت ها دور باشم
        

          خوب بود
        

          بعضی کتاب ها غم بزرگی بر دوش خود می‌کشند... بغض این کتاب ناخوداگاه مرا به یاد زخم داود انداخت و اندوه مریم‌‌ها و لیلاهای بی گناه این دنیای بی رحم اشک از چشمانم سرایز نمود...‌
        

          کاش می‌تونستم ده‌تا ستاره بدم.
این کتاب رو چند روز پیش تموم کردم، ولی اون موقع خیلی منقلبم کرده بود؛ برای همین گذاشتم یه‌مقدار بگذره تا بتونم قضاوت درستی درموردش داشته باشم.
فکر نمی‌کنم تا حالا کتاب یا حتی فیلمی تونسته باشه این‌قدر قلبم رو لمس کنه. شخصیت‌پردازی‌ اون‌قدر زنده و کامل بود که حس می‌کردم این‌ آدم‌ها رو خیلی وقته می‌شناسم و جزئیات اخلاقی و حتی ظاهری‌شون رو می‌دونم. تا حدود یک‌سوم اول کتاب، مطلقا حسی بهش نداشتم، و فکر می‌کردم اینم از اون کتاب‌های اورریتده. ولی بعدش شروع شد، حادثه‌ها پشت هم قلبم رو تیکه‌‌پاره می‌کردن. یه‌جاهایی از ترس و خشم نفسم تو سینه حبس می‌شد. اواسط داستان که به‌وضوح موقع باز کردن کتاب مضطرب می‌شدم. چه‌قدر این دردی که شاید هرروزه گریبان زن‌های افغانستانی و خاورمیانه‌ای رو می‌گیره بزرگه، و چه‌قدر این زن‌ها مقاوم و قدرتمندن، و‌چه‌قدر‌ وطن با همه‌ی سختی‌ها و رنجی که بهمون تحمیل می‌کنه عزیزه.

حساب مه‌جبينان لب بامش که می‌داند؟
دو صد خورشيد رو افتاده در هر پای ديوارش