ه«همه‌ی ما بی‌تابانه در انتظار طلوع خورشیدیم.»ه

یک نامه‌ی شعر گونه برای کودکی که در میان مهاجرت اجباری طعمه‌ی دریا شد. متن و ترجمه نه چندان جالب، نقاشی‌ها بسیار جالب
        

          به نام او...

برای آلان کردی سه ساله کودک سوری آواره که در دریا همراه با تمام رویاها و آرزوهایش، معصومانه غرق شد...
        

          ... 😔
        

          سلام 
مختصر و زیبا 
کلمات رو انگار دستچین کرده و گذاشته کنار هم
 غزه و فلسطین،سوریه، همچنان خبر  کودکان بی دفاع   و جانهای از دست داده در صدر اخبار غم انگیز دنیای بی رحمه
        

          کتاب رو دوست داشتم، بعد از خوندن بادبادک باز با اختلاف تبدیل به محبوب ترین نویسنده شد برام.
حالا بعد از حدود چهار سال سراغ این کتاب اومدم.
بعد از خوندن چند تا مرور به مرور یکی از دوستان برخوردم و اون نقدی بود به آقای حسینی. حرفشون هم این بود، چرا ایشون که انقدر زیبا از درد و رنج و آثار مخربی که به سر قربانیان که در این کتاب پناهنده ها هستند اومده، از اینکه چه کسی این بلا رو سر اونها آورده حرفی زده نشده؟ 
حالا حرف من هم همینه. آقای نویسنده که این کتاب رو برای تمام سنین نوشتند و حتما تعداد زیادی از کودکان هم اون رو میخونند، چرا از سکوت جهانیان نگفته؟ چرا نگفته که سازمان ملل چقدر بی خاصیت ومزخرفه، و چه کسی در واقع پشت این جنایت هاست. درسته تونسته منظوری که داشته رو با قلم قوی و تصاویر چشم انگیزش برسونه، اما این کافیه؟ آیا نباید همانطور که روضه‌خوانی میکنه و از رنج میگه، همونطور هم خشمش رو نسبت به دشمن که اینجا چیزیست فرضی نشون بده؟ پس تاریخ به چه درد میخوره؟
خواننده باید بدونه چه چیزی و چه کسانی باعث رنج این انسان های بی پناه شدند تا همونطور که براشون دل میسوزونه نسبت به دشمنانش هم آگاه باشه تا نتونن با فریبکاری چهره خوبی از خودشون نشون بدن
        

          خیلی یهویی گوشه ی کتابخونه م دیدمش و تحریک شدم به خوندنش...
کتابی که مصادف شدن مطالعه ش با این روزهای ایران خانوم برام مث شوک بود از اینکه نکنه ما هم...
کتاب راجب آلان پسرکرد سوریه که درطی مهاجرت اجباری شون به کشورهای اروپایی توی دریا  غرق میشه و جسدش توی ساحل ترکیه پیدا و پس از اون بازخوردهای فراوون از دنیا...
کتاب بسیار کوتاه و مجله گونه به همراه نقاشی های مرتبط و غم انگیزه.. راوی پدر آلانِ و از کودکی ش و شب حادثه مختصر میگه. 
درقسمتی از  کتاب اومده:
به تو گفتم:《دستم را بگیر. هیچ اتفاق شومی رخ نخواهد داد.》اما این ها واژگانی تهی بیش نبودند.فریبی پدرانه. پدرت را می کشد... ایمان تو به او...
چقدرصریح چنگ میزنه قلب آدمو..
●امید که این روزای ایران خانوم ما هم به خیر بگذره..●🤍🌱
        

          همون‌طور که از چکیده‌ای که راجع به کتاب نوشته‌شده معلومه، داستان غم داره و الهام‌بخش پسربچه سه‌ساله‌ی مهاجر سوری‌ه که موقع تلاشش برای رسیدن به اروپا در دریای مدیترانه غرق شده‌.
مختصره، نوشته‌هاش نسبت به تصاویرش کم هستن و غالب کتاب رو تصویرهاش تشکیل داده که سبک خاصی دارن و جالبن.
ولی از نظر داستانی، ناراحت‌کننده‌ست و با این‌که کم‌حجم و سبکه در ظاهر، حقیقت دردناکی رو پشت خودش داره. ولی درکل جدای از داستانِ پشتش، معمولی و کوتاه بود.
        

          اگه خالد حسینی باشی، 24 صفحه هم برای نوشتن از تلخی و آوارگی جنگ کافیه...
        

          یک نامه از یک پدر به پسرش
خانواده ای که آواره شده اند در اثر ظلم
شاید تنها ضعف کتاب این باشد که میشد چند نامه به همین شکل کنار هم جمع شوند و از زوایای گوناگون سخن برانند
        

          آخرین کتاب خالد حسینی (در حال حاضر) اولین کتابیه که ازین نویسنده میخونم و به نظرم خیلی معمولی بود!
کتاب بیشتر تصویره تا متن، تصاویر هم سبک خاص خودش رو داره که جالبه.
متن اما کوتاهه و به نظرم می‌تونست خیلی احساسی‌تر باشه! شاید هم به خاطر ترجمه‌اس!
به نظرم بیشتر شبیه یه دل‌نوشته بود تا کتاب.
        

          غمگین بود
        

          خیلی قشنگ بود😭🇯🇴
        

          فوق العاده بود