تجربه های شخصی با نثری شاعرانه گاه متظاهرانه اما پرشور
از لحاظ فرم ژانرمشخصی نداره و ترکیبی از مناجات فلسفی نامه های خطاب به ناتانائیل(شخصیت خیالی نمادین)قطعات شاعرانه و اندرزهای اخلاقی
 برای کسی که دنبال لایه های فلسفی دقیق و ساختارمند مثل نیچه یا داستایوفسکی باشه این حرفها ممکنه سطحی یا تکراری بنظربیان.
و نویسنده بیشتر درگیر هیجان بیانه تا استدلال فلسفی(انگار ۸۰درصد کتاب مقدمه بوده باشه)
یکی از محورهای کتاب ازادی از قیدوبند و ارزش میل ها و هوس های انسان که راهی طبیعی برای تجربه ی هستی هست

ژید جاهایی از کتاب رو صرفا به توصیف صحنه ها وچیزهایی اختصاص میده که برای خودش معناداشتن(خاطره،حس نوستالژی یا تحریک عرفانی)ولی برای خواننده ای که دراون فضاوتجربه نبوده تقریبا بی ربط و بی مفهومه
شاید چون ژید این کتابو بیشتر برای خودش و یک فرد خیالی نوشته نه برای مخاطب عام انگار داره رازهای یه دفترچه شخصی رو بلندمیخونه(زیاده گویی در توصیفات)و اغلب رنگ و لعاب درمتن موجوده که به عمق مفاهیم اضافه نمی‌کنند و بیشتر سفرنامه ای پراحساس بوده تا اثری با بن مایه ی فلسفی یا ادبی عمیق چون توصیفات نه ملموسن نه جهانی و نه به پیشبرد مفهوم کمک میکنن درنتیجه مخاطب خیلی جاها از متن جدامی مونه
کتاب بیشترحس وحاله تا فکروساختار و مفاهیم درحدشعار باقی میمونن..
      

        خب خلاصه بگم بیشتر درد و دل های یک عاشق شکست خورده بود و من نیز چون یک عاشق و شکست خورده نیستم ارتباط چندانی نگرفتم:)
فقط فصل اولشو دوست داشتم.
      

        پیکرفرهاد...از عنوان شروع کنم به گفتن.
از هوش مصنوعی سوال کردم از ارتباط "پیکرفرهاد"با متن و بطن داستان:
[ما با پیکرفرهاد روبه روایم نه خود او. این یعنی ما با باقی مانده ای از یک انسان،یک رویا یا یک تاریخ مواجه ایم. 'پیکر'می تواند نمادی باشد از چیزی که دیگر زنده نیست ولی هنوز حضور سنگینی دارد..]
از عنوان میپرم به یادداشت معروفی جان در پایان کتاب، که گفته این کتاب به نوعی ادای دِین به بوف کورِ صادق هدایت بوده..
پس میشه گفت مطالعه ی بوف کور یک پیش نیازه برای  این کتاب.
روایت تکه تکه و غیرخطیه. پر از پرش های زمانی و ذهنی..
توصیفات عمیق و ظریف..
به حتم و قطع ارزش خوندن داره..♡
《نصفه شب۸تیرِ۰۴》

      

        موضوع تاحدودی کلیشه ای اما روند داستان جذاب و گیرا بود.
قلمِ کوئیلو رو دوست دارم  و باهاش ارتباط میگیرم.
لُب کلام راجب تقابل(خیروشر)بوده.

برتا خطاب به شانتال:
"زندگی میتونه هم خیلی بلند و هم خیلی کوتاه به نظر بیاد،بسته به اینکه چطور زندگی اش کنی‌."

+ارزش مطالعه داره.
      

        خیلی یهویی گوشه ی کتابخونه م دیدمش و تحریک شدم به خوندنش...
کتابی که مصادف شدن مطالعه ش با این روزهای ایران خانوم برام مث شوک بود از اینکه نکنه ما هم...
کتاب راجب آلان پسرکرد سوریه که درطی مهاجرت اجباری شون به کشورهای اروپایی توی دریا  غرق میشه و جسدش توی ساحل ترکیه پیدا و پس از اون بازخوردهای فراوون از دنیا...
کتاب بسیار کوتاه و مجله گونه به همراه نقاشی های مرتبط و غم انگیزه.. راوی پدر آلانِ و از کودکی ش و شب حادثه مختصر میگه. 
درقسمتی از  کتاب اومده:
به تو گفتم:《دستم را بگیر. هیچ اتفاق شومی رخ نخواهد داد.》اما این ها واژگانی تهی بیش نبودند.فریبی پدرانه. پدرت را می کشد... ایمان تو به او...
چقدرصریح چنگ میزنه قلب آدمو..
●امید که این روزای ایران خانوم ما هم به خیر بگذره..●🤍🌱
      

        حقیقتا از اون کتابهایی بود که فقط میخاستم تمومش کنم..
(سلیقه م نبود و خب اگر هدیه نبود از اون دسته کتابهایی نبود که بخام بخرمش..)
شاید سخت میگیرم شایدم یه سبک سلیقه باشه که توقع داشتم درنهایت بفهمم هدفش از این حرفها چی بوده چی میخاسته بگه  و...
      

        حقیقتا انتظار بیشتری از این کتاب داشتم(البته هیچ آشنایی پیشینی از کتاب و نویسنده نداشتم )
اما گمان میکردم این کتاب چیزهای بیشتری برای ارائه داره و شاید من چیزهای زیادی دریافت نکردم..
درهرحال کافکادرکرانه برای من از جمله کتابهایی ست که لازم به پی نوشت دارد و آن پی نوشت هم گفتگو با کسانی ست که آن را مطالعه کرده اند..
اگر خوانده اید،مسرورم که بشنوم ...
•نیمه شب شهریور03•
      

        اگه به من بگن تا اینجا که مطالعه داشتی چندتا کتاب قدر و قوی رو نام ببر، بار هستی یکی از اون هاست..‌
کتاب های این چنینی که هر پاراگراف و صفحه سرشار از مفاهیم جدید و چالش برانگیزه برام جذاب بوده و هست.
مفاهیم کلی کتاب از دیدگاه من دررابطه با سیاست،تعهد،مسئولیت اجتماعی، نقادی اجتماع و کور سویی از عشق و وفاداری...
درنهایت خلاصه بیان کنم که ارزش خوندن داره و ارزش دو مرتبه خوندن هم داره...
      

        بوف کور اثری ست تیره وکدر درعین حال پراز شگفتی..
شایداز جزء های عنوان کتاب هم مطلبی دست گیرمان شود..
مهارت درآینده سخن گفتن وبازگشت نامحسوس آن برای من جالب توجه بوده است.
مهم ترین شاخصه ی هدایت از دیدگاه من تسلیم بودن مطلقِ اوست. گویی از ازل تسلیم وخسته زاده شده است. 
بیچاره بودن هدایت ترحم آمیزاست درحالیکه تردیدندارم از این ترحم بیزاربوده است. 
جنون،توحش درافکار، دورویی و رذالت افرادِمحیط پیرامونش،
وحتی تیره بختی که از پدرومادر  به ارث رسیده از او بوف(جغدی)ساخته ست که معلق است..درهرحال بوف کور از آن جهت که جزئی وزیبا اگرچه غم انگیز توصیف کرده است پیشنهادمیشود..