*- آدم‌ها، احمد غلامی، چاپ دوازدهم. ۱۴۰۰، نشر ثالث. آدم‌ها، داستان زندگی‌ست، همین نزدیکی‌ها. محله‌های قدیم، در و همسایه‌ی خودمان. دهه ۶۰‌تی‌ها. کنار خانه‌ها و کوچه‌ها و دل‌های بهم گره‌خورده و بهم وابسته. قصه‌هایی از دل جنگ و جبهه با بچه‌های محل، داستان زندگی خودمان و فامیل‌های پایین شهر، بالا شهر و متوسط نشین‌ها با اسم‌های مستعاری که یدک می‌کشند، اقدس باجی، حسن چهچه، اصغر سیاست... سادگی و کوتاهی قصه‌ها و تم واقع‌گرایی آنها حس منحصر بفردی‌ست که در حال خواند به تو دست می‌دهد و خودت را در قصه‌ها می‌بینی... چند روزی با آدم‌ها حال خوبی داشتم. خوانده شده، جمعه ۱۴۰۱/۴/۲۴ ساعت ۱۱/۴۵ شب.
          

            سالها پیش که احمد غلامی سردبیر روزنامهٔ شرق بود و یادداشت‌های خواندنی‌اش را آنجا کار می‌کرد، با این کتاب آشنا شدم اما همین چند وقت پیش موفق شدم آن را بخوانم.
داستان‌های «آدم‌ها» محشرند. در پایان هر داستان خواننده باید دلش مچاله شود. روان بودن، داشتن متنی استاندارد و خالی از دست‌انداز، از نظر من بزرگترین امتیاز این کتاب است. جمله‌های کوتاه آن هر خواننده‌ای را به وجد می‌آورند و کاری می‌کنند که تا پایان، کتاب را رها نکند. آدم‌ها بدون تردید یکی از بهترین‌ کتاب‌هایی است که در این ۲۰ سال اخیر تولید شده‌اند.
          

            این کتاب به خوبی ثابت می‌کند که هر آدمی، مؤکدا هر آدمی، دارای حداقل یک قصه جذاب است. گویا نویسنده برای مدت طولانی چشم‌هایش را بسته و به هر آدمی که در زندگیش فگر کرده و داستان او را آورده. آنقدر این قصه‌ها دارای کشش بودند که چشم‌هایم از خواب داشتند کور می‌شدند اما بهشان فشار می‌آوردم که باز هم بخوانند تا من با داستان آدم دیگری آشنا شوم. 

از جانب دیگر که به کتاب نگاه کنیم، قلم نویسنده واقعا محشر است و کاملا فرم در خدمت محتواست. ضربه‌ها و شوک‌هایی که داستان معمولا در اواخر متن وارد می‌کند بی‌نظیر است.

داستان‌ها در عین اختصار و جامعیت نوشته شدند به طوریکه هر داستان با اینکه خیلی کوتاه است ولی همه مطالب را با جزئات و تصویر در ذهنتان مینشاند. از طرفی هم هر داستان به تنهایی می‌تواند سوژه‌ای باشد که از دلش یک رمان بیرون کشید.

به همه و همه و به ویژه نوقلمان، خواندن این کتاب را توصیه میکنم
          

            آدم‌ها
در این کتاب یک عالم آدم جالب می‌بینید که اصلا شبیه یکدیگر نیستند. این آدم ها وسط داستان ها قرار گرفته و برای مخاطب تعریف میشوند.
توی این کتاب همه جور آدمی وجود دارد، از پسر بچه بگیر تا کارتون‌خواب و زن بیوه.
 متفاوت تریت آدم‌های کتاب مربوط به قسمت‌هایی است که به جبهه ربط دارد و آدم‌هایش سرباز و رزمنده و فرمانده گروهان هستند. هرکدام  هم خصوصیات و سرگذشت خودشان را دارند.
 به کتاب هایی که مجموعه‌ای از داستان یا قصه های کوتاه و بی‌ربط هستند چندان علاقه‌ ندارم، اما آدم‌ها واقعا خوب بود. از خواندش لذت می‌برید.
          

            قصه‌دونم حقیقتا ترکید. هرچند خیلی وقت‌ها نرفتن به عمق آزاردهنده می‌شد اما این تعداد داستان، آنهم داستان انسان ایرانی روی دور تند، قلب آدم را زیر و رو می‌کرد.
به عشاق دهه شصت شدیدا پیشنهاد می‌شود. 

پ.ن
از انجا که نویسنده روزنامه‌نگار بوده، حدس زدم گاهی دستی به سر و روی صفحه حوادث زده و داستانش کرده.
          

            آدم‌های احمد غلامی بیش از اینکه مجموعه داستان باشد، مجموعه شخصیت است. شخصیت‌هایی که بعضی عمیق اند و بعضی در سطح می‌مانند اما همگی قصه‌ای برای درگیر کردنت در دلشان دارند.
آدم‌هایی که شاید توی خیابان از کنارت رد شده‌ باشند، توی مترو و اتوبوس کنارت نشسته باشند، توی محله‌تان سوپرمارکت داشته باشند و حتی خودت باشند اما مجالی برای شنیدن قصه‌شان نبوده باشد.
آدم‌های احمد غلامی ثابت می‌کند آدمیزاد پیچیده‌ترین موجود هستی است و این پیچیده‌ترین، مگر می‌شود قصه‌ای برای گفتن، شنیدن و کشف کردن نداشته باشد؟
          

            اینکه نویسنده توانسته با وجود کوتاهی داستانها ۶۳ شخصیت واقعی و باورپذیر خلق کند از نقاط قوت کتاب میباشد.
پرداخت ضعیف داستانها و عدم تصویرسازی از نقاط ضعف داستانهای کتاب است.
ای کاش اسم همه داستانها به نام شخصیت داستان بود تعجب میکنم با توجه به نگاه شخصیت‌محور نویسنده به داستانها چطور از چنین مسئله ای غافل شده!
داستان پری ترکمان و مامان ملی را از بقیه داستانها بیشتر دوست داشتم
          

            #یادداشت_کتاب 

#آدم‌ها
#احمد_غلامی

کتاب آدم‌ها ظاهرا مجموعه داستان کوتاه است. اما در واقع مجموعه‌ای از شخصیت‌هاست. می‌توان آن‌ را دایرة‌المعارف شخصیت نام داد. مجموعه‌ای از شخصیت‌های عجیب و داستان زندگی‌شان که منبع خوبی برای خلق شخصیت نویسندگان خواهد بود. 
با خواندن این کتاب ممکن است به فکر بیفتیم شخصیت‌های اطرافمان در زندگی را ثبت کنیم. زیرا به تعداد آدم‌های دنیا، می‌توان داستان زندگی تعریف کرد. کاری که احمد غلامی در این کتاب کرده است.
شخصیت‌های داستان‌ها هم زن اند هم مرد. برخی ماجراها در جبهه روایت می‌شود، برخی در شهر. انگار نویسنده دارد شخصیت هم محله‌ای هایش را روایت می‌کند. از مدل شخصیتشان شروع می‌کند، اتفاق خاص زندگی‌شان را می‌گوید و عاقبت کارشان را هم تعریف می‌کند. برخی ماجراها تعلیق خوبی دارند و آخرش آدم را شگفت‌زده می‌کنند. برخی دیگر آخرشان همان اول ذکر می‌شود و آدم را دنبال خودشان می‌کشند تا ببینی چرا این اتفاق برای آن شخص افتاده است. در مجموع کتاب جالبی است. هر داستان را با آرامش بخوانید و مزه مزه کنید و سعی نکنید زود تمامش کنید.

          

            #آدم ها


چند ماه پیش که برای شروع نوشتن گفتند باید شخصیت بسازید برای داستانهایتان و توجه کنید به اخلاق و سبک زندگی اطرافیانتان، جرقه ای در ذهنم درخشید.با خودم گفتم چه خوب است اگر متن های کوتاهی در رابطه با هر کس که دیده ام و چیزی از او در در یادم مانده بنویسم.نمیدانستم جرقه اش زودتر در ذهن احمد غلامی درخشیده بود و نوشته بود و کتابش کرده بود و دارد میفروشدش.از بچگی سرنوشت من همینطور بوده است.هر بار فکر اختراعی به مغزم خطور کرد با مغز قبلا مورد خطور قرار گرفته ای مواجه شدم که اختراع مرا زودتر به ثبت رسانده و دارد از قِبَلَش نان هم میخورد.البته این مانع نمیشود که من در مورد آدم های زندگی ام ننویسم و کتابشان را چاپ نکنم.مینویسم و اسمش را می‌گذارم آدما تا متفاوت باشد با کتاب آقای غلامی و آدمای من با آدمهای احمد غلامی قاطی نشوند یکهو.


در آدمها ما با تعداد زیادی شخصیت و تیپ شخصیتی روبرو هستیم که شاید در اطراف خودمان هم باشند اما روی آنها دقیق نمی شویم.با هر داستان که برشی از زندگی افراد است فردی در ذهنمان می آید.هر شخصیت توان بالقوه برای تبدیل شدن به کاراکتری در یک رمان یا داستان بلند را دارد.کتابی خواندنی با قلمی روان و صمیمی که ما را به دنیای مردم جنوب شهر میبرد با همه سادگی شان.روایت های جبهه با نگاهی متفاوت بیان شده بودند.نگاهی که شاید در جاهایی برای ما اینطور روایت ها گونه ملایمی از تقدس زدایی از دفاع مقدس به نظر بیاید.


کتاب طوری بود که آدم حس میکرد در گورستان افراد آشنا،دوست و فامیل و همسایه ی خودش هست.سر هر مزار که می ایستد خلقیات و خاطرات کوتاهی از فرد در گور خوابیده جلوی چشمهایش می آید.آقای غلامی هم که علاقه زیادی به مردن یا گم و گور شدن آدم های کتابش دارد.به طرز غریبی هم اینکه اینها بیشتر متاثر از تجربه زیسته خود آقای غلامی هست هویداست.مخصوصا اینکه سربازی ایشان در دوران جنگ بوده است.


فکر میکنم تا مدت ها پری ترکمان،حسن چهچه ،مامان ملی،امیر عشقی، ننه دلشوره و بقیه این آدم ها در ذهنم جا خوش کنند.آدم ها کتابی خوب برای آموزش شخصیت پردازیست.



#آدم‌ها

#احمد‌غلامی




🌸سایه🌸

@sayeh_sayeh