یادداشت میم حیم

        "آدم ها" داستان آدم هایی است که هرروز می‌بینیمشان اما از قصه‌ی آن‌ها خبر نداریم. 
آدم ها انگار می‌خواهد به ما تلنگر بزند که هر انسانی داستان خودش را دارد. به همین دلیل خیلی سطحی از داستان‌ها عبور می‌کند و صدحیف که خیلی عمیق نمی‌شود(اساسا نویسنده این تصمیم را عامدانه و با اختیار گرفته و نه از روی ضعف داستانی.) 
جلد کتاب را دوست داشتم. گویای کل کتاب است. تصاویری محو از چهره‌ی چند شخصیت. دقیقا مثل کتاب که داستان های شخصیت ها را برملا میکند بدون آنکه در آن ها دقیق شود.
سادگی‌ متنش را دوست داشتم درست مثل آدم هایش
(این متن را ساعت سه نصف شب در نوت گوشی نوشته بودم و حالا بدون هیچ ادیتی اینجا منتشرش می‌کنم.)