اولین داستان کوتاهی که از صادق هدایت می‌خوانم. پی دی اف با فونت ریز و ۸صفحه.
داش آکل، لوطی و بامرامی که مسئولیت سنگینی بهش داده می‌شه. عشقی که خودش روانه‌ی خانه‌ی بخت می‌کندش و کاکا رستمی که دشمنی دیرینه‌ای باهاش داره.
عجیب بود. غم‌انگیز بود و فکر نمی‌کردم با کم بودنش، بتونه متاثّرم کنه.
کاش از این داش آکل‌ها زیاد بود.
        

          بی نظیر. 
به شخصه کسی بودم که نسبت به هدایت جبهه داشتم ولی با خواندن این متن نظرم به کل عوض شد 
        

          داش آکل یه لوتی اهل شیراز بود که کسی جرات شاخ به شاخ شدن باهاش نداشت آنچنان و آزاد برای خودش بود تا اینکه حاجی صمد اون رو وصی خودش کرد و این اتفاق که خودش مقدمه‌ی یک اتفاق بزرگتر بود، زندگی داش آکل رو تغییر داد...
داستان معروفی که احتمالاً فیلمی که قبل از انقلاب ازش ساخته شده رو دیدید (شایدم ندیدید!)
        

          شیوه نگارش داستان و پایان داستان بسیار زیباست
        

          خیلی خوب بود فضاسازی معرکه ای کرده بود صادق هدایت که انگار در حال تماشای یک فیلم عاشقانه خیلی شاهکار بودی و پلان به پلان رو برات می‌چید.
        

          ای جانم به این پایان. اخر داستان به قلبم تیر زد😍
        

          وقتی این کتاب رو خوندم فهمیدم آدمای سیبیلوی قد بلندی که رو صورتشون جای چاقو هستش و به عنوان لوطی شناخته شده هستن چقدر می‌تونن عاطفی باشن و چقدر می‌تونه دلشون نازک باشه
و نمیدونم چرا کل زمانی که این کتاب رو می‌خوندم 
مرحوم ناصر ملک مطیعی جلوی چشمم بود تو نقش داش آکل
        

          این کتاب واقعا بی نظیر بود
به خاطر همین یه داستان هم که باشه باید گفت هدایت نویسنده بزرگیه.
چقدر شخصیت داش اکل رو دوست داشتم. و چقدر باهاش احساس همزاد پنداری کردم وقتی میخواست ازدواج کنه اما میترسید. میترسید که نکنه نتونه از پس مسئولیت ازدواج بر بیاد، میترسید که نکنه مرد بهتری برای مرجان پیدا بشه و اون بهترین گزینه برای مرجان نباشه. میترسید که ازدواج مانع مردی و آزادگیش بشه.
        

          کتاب جالبی بود 
باهاش تونستم ارتباط برقرار کنم و من رو یاد کتاب شب های روشن داستا یوفسکی انداخت
در کل کتاب جذابی بود  و حقیقتا باهاش حال کردم 
اون نصفه ستاره ای هم که ندادم بخاطر اینه که با شخصیت نویسنده حال نمیکنم و گرنه لیاقت کتاب ۵ ستاره بود 
یا حق 
        

          هدایت زهر تلخ را طوری هنرمندانه  در دهانت می ریزد که در آخر ایستاده تشویقش می کنی !
        

          بسم الله 

داستان زیبا و شخصیت پردازی دقیق...
داستانی دوست‌داشتنی از یک لوتی...
بر خلاف خیلی از داستان‌های هدایت، این یکی حقیقتاً جذاب بود.
        

          عی... بد نبود...  اجمالا جالب بود.
        

          "داش آکل" جذاب‌ترین داستانی است که از هدایت خوانده‌ام. شخصیت‌پردازی عالی است و مَنِش یک لوطیِ بامرام به‌خوبی نشان داده شده است 🤌🏻👌🏻
داستان، فضای عاشقانه‌ای دارد و شخصیت با کشمکشِ روانی دست‌وپنجه نرم می‌کند. پایان‌بندی هم فوق‌العاده قشنگ و لطیف است 🫠🥹🩵 





🔴 در ادامه خلاصه داستان را آورده‌ام (خطر لو رفتن):
داش آکل لوطی مشهور شیرازی است که خصلت‌های جوانمردانه‌اش او را محبوب مردم ضعیف و بی‌پناه شهر کرده‌است اما کاکارستم که گردن‌کلفتی ناجوانمرد است و به همین سبب، بارها ضرب شست داش آکل را چشیده، به شدت از او نفرت دارد و در پی فرصتی است تا زهرش را به داش آکل بریزد و از او انتقام بگیرد. در همین حین، حاجی صمد_ از مالکان شیراز_ می‌میرد، و داش آکل را وصی خود قرار می‌دهد. داش آکل، با اینکه آزادی خود را از همه چیز بیشتر دوست دارد، به ناچار این وظیفه دشوار را به گردن می‌گیرد. او با دیدن مرجان، دختر چهارده ساله حاجی صمد، به وی دل می‌بازد. اما اظهار عشق به مرجان را خلاف رویهٔ جوانمردی و عمل به وظیفهٔ خود می‌داند. در نتیجه، این راز را در دل نگه می‌دارد. در عوض، طوطی‌ای می‌خرد، و درد دلش را به او می‌گوید. از آن پس، داش آکل، قرق کردن سرِ گذر و درگیری با سایر لوطی‌ها و اوباش را ترک می‌کند و اوقات خود را صرف رسیدگی به اموال حاجی و خانوادهٔ او می‌کند. بر این منوال، هفت سال می‌گذرد تا این‌که برای مرجان، خواستگاری پیدا می‌شود. داش آکل به عنوان آخرین وظیفهٔ خود، وسایل ازدواج مرجان را فراهم می‌کند و او را به خانهٔ بخت می‌فرستد. همان شب، در حال نشستن داش آکل در میدان‌گاهی محله_ در حالی که مست است_ کاکارستم سر می‌رسد. با داش آکل یکی به دو می‌کند و در نهایت با او گلاویز می‌شود؛ و سرانجام، با قمه، زخمی‌اش می‌کند. فردای آن روز، وقتی پسر بزرگ حاجی صمد بر بالین داش آکل می‌آید، او طوطی‌اش را به وی می سپارد و کمی بعد، می‌میرد. عصر همان روز، مرجان قفس طوطی را جلوش گذاشته است و به آن نگاه می‌کند، که ناگهان طوطی با لحن داشی «خراشیده‌ای» می‌گوید: «مرجان... تو مرا کشتی... به کی بگویم... مرجان... عشق تو... مرا کشت.»
        

          داستان جالب و تاثیرگذار بود. هرچند از فضای کلیش خوشم نیومد. اصرار داشت بگه داش آکل به شدت عرق خور بوده. یه تیکه ریزی هم به آخوند ها و رسوم مذهبی اجتماعی میندازه.

«داش آکل» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/audiobook/126677
        

          یک تحلیل طولانی برای یک داستان کوتاه :)))
داستان داش آکل نوشته صادق هدایت، یکی از آثار مهم و تاثیرگذار ادبیات معاصر فارسی است که به‌طور عمیق به بررسی ابعاد مختلف شخصیت انسان و دنیای اجتماعی می‌پردازد. داش آکل، به‌عنوان شخصیت اصلی داستان، نمادی از انسان‌هایی است که در دنیای خشن و پر از فساد اجتماعی زندگی می‌کنند، اما همچنان در جست‌وجوی ارزش‌هایی همچون شرافت و وفاداری هستند.

داش آکل، مردی است که در جامعه‌ای تحت سلطه زور و قدرت، سعی در حفظ کرامت خود دارد و در عین حال دچار تضاد درونی است. او از یک طرف درگیر مسائل اجتماعی و فردی است و از طرف دیگر با هنجارهای اخلاقی و انسانی‌اش در برابر شرایط دنیای بیرون مقاومت می‌کند. درواقع، داش آکل به نوعی بازتاب وضعیت انسان در دنیای مدرن و پیچیده‌ای است که در آن، مرز میان اخلاق و فساد به‌طور مداوم در حال تغییر است.

یک نکته جالب در داستان این است که شخصیت داش آکل به‌نوعی برخلاف جریان اجتماعی قرار دارد. او می‌خواهد در دنیای پر از دروغ و فساد، اصالت خود را حفظ کند، اما در نهایت تحت فشارهای اجتماعی و موقعیت‌های مختلف مجبور می‌شود تا برای حفظ بقای خود، به نوعی خشونت متوسل شود. این تحول در شخصیت او، به‌ویژه در مواجهه با شخصیت‌های دیگر داستان، نشان‌دهنده تضادهای درونی و ناتوانی انسان‌ها در حفظ اصولشان در دنیای پرآشوب است.

از سوی دیگر، داستان داش آکل به‌طور خاص به نقد اجتماعی و بازتاب فرهنگ و وضعیت ایران در دوره‌ی زمانی خودش می‌پردازد. هدایت با استفاده از این شخصیت، ناتوانی جامعه در مقابله با بحران‌های اخلاقی و اجتماعی را به تصویر می‌کشد. در این داستان، نگاه به انسان و اجتماع به‌شکل تلخ و گزنده‌ای است که از دغدغه‌های هدایت در آثارش نمایان است.

در نهایت، داش آکل نه تنها یک داستان از مردی است که در جست‌وجوی هویت و ارزش‌های خود است، بلکه بازتاب‌دهنده تضادهای بزرگ‌تری است که انسان‌ها در مواجهه با مشکلات اجتماعی و اخلاقی به آن دچار می‌شوند. داستان با ترکیب طنز تلخ، درام و نقد اجتماعی، مخاطب را به تفکر در مورد جایگاه انسان در جامعه و چالش‌های درونی‌اش دعوت می‌کند.
        

          داستان های هدایت هیچکدوم رنگ و لعاب ندارن و همه‌ش خاکستری و تیره ست، حالت رو خوب نمیکنن و بهت روحیه نمیدن و حتی اشکتم در میارن ولی باز نمیدونی چرا دوست داری باز هم ازش بخونی و باز هم اشک بریزی ...
این روزها تایم‌های پرت زیادی دارم که با کتاب‌ها دارم پرشون میکنم و به شدت این تایم های پرت لذت بخش شدن.
        

          من این کتاب را خیلی دوست دارم جوانمردی از نوع ایرانی پهلوان پهلوان