هالیوود، دست نوشته ای از بوکوفسکی که احساس میکنم تنها وظیفه ش ادامه بخشیدن به راز نفس کشیدن نویسنده یعنی دوری از دنیای بدون نوشتن بوده، حتی شده برای یه مدت خیلی کوتاه .
بنظر من نسبت به سایر آثار بوکوفسکی ضعیف تر بود و به شخصه اواخر کتاب که ماجرای فیلم و فیلم نامه تقریبا تموم شده بودن و شخصیت چیناسکی یا بوکوفسکی به اصل خودش نزدیکتر شده بود رو بیشتر دوست داشتم.

اما اگه ازین کتاب فقط همین جمله ی کوتاه رو برای همیشه آویزه گوشم کنم، باور دارم که ادامه ی زندگی خیلی راحت تر میشه:

« تا جایی که میتونی کمتر فکر کن ... »
        

          چند سالی است که ترجمه‌های پیمان خاکسار فروش خوبی دارند. شاهدش چاپ‌های چندباره‌ی ترجمه‌های اوست که در بازار کم‌رونق کتاب به چشم می‌آید. خاکسار روی نویسنده‌های مشهور و کتابهای مهم‌شان دست نمی‌گذارد. بااین‌حال، داستان‌هایی انتخاب و ترجمه می‌کند که به مذاق خواننده‌ی ایرانی خوش می‌آیند. از داستان بلند عامه‌پسند، که در زمان انتشارش بوکوفسکی هنوز نویسنده‌ی شناخته‌شده‌ای برای ایرانی‌ها نبود، تا ترجمه‌ی رمان جزء از کل نوشته‌ی استیو تولتز که پیش‌تر کسی از این نویسنده‌ی استرالیایی چیزی به فارسی ترجمه نکرده بود. خاکسار در گفت‌وگویی با مجله‌ی تجربه می‌گوید: «من از نویسنده‌ای که در کارش جنون باشد خوشم می‌آید». اگر شما هم از این نویسنده‌ها خوشتان می‌آید، این کتاب‌ها را بخوانید: 
«سوختن در آب، غرق شدن در آتش»، چارلز بوکوفسکی /
«عامه‌پسند»، چارلز بوکوفسکی /
«هالیوود»، چارلز بوکوفسکی / 
«یکی مثل همه»، فیلیپ راس / 
«باشگاه مشت‌زنی»، چاک پالانیک / 
«سومین پلیس»، فلن اوبراین /
«بالأخره یه روزی قشنگ حرف می‌زنم»، دیوید سداریس /
«مادربزرگت رو از این‌جا ببر»، دیوید سداریس /
«اتحادیه‌ی ابلهان»، جان کندی تول /
«برادران سیسترز» ، پاتریک دوویت / 
«اومون را»، ویکتور پلوین / 
«شاگرد قصاب»،  پاتریک مک‌کیب /
«پسر عیسی»، دنیس جانسون / 
«جزء از کل»، استیو تولتز / 
«توانه‌ی برف خاموش»، هیوبرت سلبی جونیور /


ماه‌نامه‌ی شهر کتاب، شماره‌ی هشتم، سال 1395.
        

          قصه‌ی پرکششی نبود. نقطه‌ی اوج خاصی نیست. می‌تونستی با شخصیت همراه شی ولی وقایع هم کاملا پیش بینی پذیر بود. در نتیجه برای عموم مردم لذت خاصی نخواهد داشت ولی من دوست داشتم. پروسه‌ی فیلم‌سازی خیلی جالبه برام. خوندن کتاب من رو یاد افعی تهران می‌انداخت. برای همین ادامه می‌دادم به خوندن.
فارغ از این قضیه، قلم‌بوکسفسکی واقعا دوست داشتنیه. طنز زیرکانه‌ش من رو واقعا مجذوب می‌کنه.
آخرین دلیلی که سیصد صفحه تاب آوردم، ترجمه‌ی پیمان خاکساره. ترجمه‌ش فوق‌العاده خووووبه. کلا کتاب‌هایی که خاکسار ترجمه می‌کنه، ارزش خوندن داره.
امتیاز هم دقیقا ۲.۵ از ۵☀️
        

          اگر  دسته‌ای کتاب ها حوصله‌سربر باشند این کتاب جزو اون دسته نیست. همین.
        

          ولی فیلمی که درموردش حرف میزنه (barfly) خیلی راحت چهار امتیازو میگیره.
        

          به نقل از خودِ کتاب:
افتضاح! وحشتناک!
        

          وکلا، پزشک‌ها، لوله‌کش‌ها، پول مال این‌ها است. نویسنده‌ها؟ نویسنده‌ها گرسنگی می‌کشند. نویسنده‌ها خودکشی می‌کنند. نویسنده‌ها دیوانه می‌شوند.

- از متن کتاب

اولش کسل کننده بود کمی ولی بعد به خودم اومدم دیدم درگیر این شده‌م که بالاخره فیلمشون چی میشه :)

کتابو از کتاب‌خونه گرفته بودم و هر جاش که فحش داشت یه نفر با مداد خط کشیده بود یا علامت زده بود =))