از بیرون صدای شکیک گلوله شنیدم و فهمیدم اوضاع همه چیز در جهان رو به راه است.

من بااستعداد بودم. یعنی هستم. بعضی وقت‌ها به دست‌هایم نگاه می‌کنم و فکر می‌کنم که می‌توانستم پیانیست بزرگی بشوم. یا یک چیز دیگر. ولی دست هام چه کار کرده‌اند؟ یک جایم را خارانده‌اند، چک‌ نوشته‌اند، بند کفش بسته‌اند، سیفون کشیده‌اند و غیره. دست‌هایم را حرام کرده‌ام. همین‌طور ذهنم را.

آدم به دنیا آمده که بمیرد. که چی؟ ولگردی و انتظار، انتظار برای یک قطار، انتظار برای یک خدمتکار در هتلی در لاس‌وگاس در یک شب ماه آگوست. انتظار برای موشی که بزند زیر آوار. انتظار برای ماری که بال دربیاورد.

هر آدمی به کسی احتیاج دارد. وقتی کسی دور و بر نباشد باید خود کسی را بسازی، و او را شبیه کسی کنی که باید باشد. این کار مسخره بازی و خود را گول زدن نبود.مسخره بازی و خود را گول زدن این است که آدم به زندگی‌اش ادامه دهد درحالی که کسی مثل بارون دور و برش نیست.