عامه پسند

عامه پسند

عامه پسند

چارلز بوکوفسکی و 1 نفر دیگر
3.2
131 نفر |
32 یادداشت

با انتخاب ستاره‌ها به این کتاب امتیاز دهید.

در حال خواندن

16

خوانده‌ام

256

خواهم خواند

107

شابک
9786009576050
تعداد صفحات
184
تاریخ انتشار
1397/11/6

توضیحات

        
عامه پسند نوشته چارلز بوکوفسکی (1920-1994) شاعر و نویسنده س سرشناس آمریکایی است. بوکوفسکی اندکی بعد از اتمام این کتاب از دنیا می رود و به اعتقاد عده ی زیادی، او در خلال داستان پذیرش پایان زندگی خود را اعلام کرده است و به استقبال مرگ می رود. بوکوفسکی عامه پسند را به بد نوشتن تقدیم کرده است. کتاب یک داستان عامه پسند با جریان های معمایی و پلیسی است قهرمان داستان کارآگاه خصوصی به نام نیکی بلان است که از بسیاری جهات نویسنده نزدیک است و منتقدان او را بازتاب درونی بوکوفسکی می دانند. نیکی بلان به طور هم زمان در پی یافتن سرنخ چند پرونده است و کتاب در واقع گزارشی پیوسته از حوادث روزمره است. ارادت او به لویی فردینان سلین، نویسنده ی فرانسوی در این کتاب کاملا مشهود است و یکی از شخصیت های داستان به یاد بود او اختصاص دارد.
این کتاب به طرز بی رحمانه ای خود را به خاطر کلیشه ای بودن به سخره می گیرد و با زبان طنز گونه ای شیوه ی رمان نویسی عصر خود را نقد می کند. ساختار داستان در عین فانتزی بودن، مفاهیم تلخی را منتقل می کند. اکثرا این کتاب را به بهترین اثر بوکوفسکی دانسته اند و معتقدنداو در روزهای واپسین حیاتش دین خود را ادا کرده است. «اغلب اوقات بهترین قسمت زندگی ا ون موقع هایی بود که آدم هیچ کاری نمی کرد و همین طوری عمیق به زندگی فکر می کرد. یعنی مثلا فکر کردن به این نتیجه می رسی که همه چیز بی معنیه، بعد دیگه نمی تونه کاملا بی معنی باشه چون تو آگاه شدی به این که بی معنیه و آگاهی تو به بی معنی بودن اون، خودش یه معنی ای بهش می ده. می دونی منظورمو؟ بدبینی خوش بینانه .»

      

بریدۀ کتاب‌های مرتبط به عامه پسند

نمایش همه

لیست‌های مرتبط به عامه پسند

محاکمه با نقد و تفسیر: محاکمه - قصر - گمشدهمسخ و درباره مسخمرشد و مارگاریتا

رئالیسم

21 کتاب

در نیمه‌ی دوم قرن نوزدهم توسعه‌ و ترویج دانش در فرهنگ جوامع اروپایی تغییرات زیادی به وجود آورد و همین موضوع رمان را بین مردم محبوب‌تر کرد. با گسترش و محبوبیت پیدا کردن آثار مکتوب مثل رمان، فرصتی برای سبک رئالیسم پدید آمد و بیشتر در دسترس مردم عادی جامعه قرار گرفت. از طرفی دیگر یکی از بهترین سبک‌ها برای انتقال پیام به طبقات متوسط، کارگر و فرودست جامعه رئالیسم بود که در بافت و ساختار خود هیچ پیچیدگی نداشت و شخصیت‌ها شباهت زیادی به مردم عادی داشتند. بنابراین رئالیسم به بهترین بستر ممکن برای ایجاد حرکت‌های اجتماعی و آگاهی‌بخشی تبدیل شد. شاخه‌های مختلف رئالیسم  رئالیسم در دنیای ادبیات کاملا پویا بود و شش شاخه از آن منشعب شد که هر یک داستان‌های ماندگار زیادی را به گنجینه‌ی ادبیات جهان اضافه کردند: رئالیسم جادویی دنیای واقعی در رئالیسم جادویی یک دنیای پر از جادو و سرزندگی است. در واقع دنیای واقعی در داستان‌های این سبک همان دنیای واقعی است که ما در آن زندگی می‌کنیم (با همان قواعد منطقی و همان انسان‌های معمولی)، اما عنصر جادو در آن به شدت پررنگ است و این عنصر داستان را از مدار منطقی خارج نمی‌کند. گابریل گارسیا مارکز یکی از شاخص‌ترین نویسندگان رئالیسم جادویی است که آثار مشهوری مثل رمان صد سال تنهایی، پاییز پدرسالار، عشق در زمان وبا، ساعت شوم و… را خلق کرده است البته ممکن است که رئالیسم جادویی با سورئالیسم اشتباه گرفته شود. باید این نکته را در نظر داشت که سورئالیسم قواعد و قوانین منطقی جهان ما را ندارد و دنیایی که در آن ساخته می‌شود، دنیایی جدید با قواعد و قوانین منحصر به خودش است. مرشد و مارگاریتا از بولگاکف، مسخ، قصر و محاکمه از کافکا، زن در ریگ روان از کوبو آبه، پرنده‌ی کوکی، شهر گربه‌ها و ۱Q۸۴ از موراکامی از بهترین آثار ادبی سورئال هستند. ((گذری کنیم بر شباهت ، تفاوت و ارتباط رئالیسم و ناتورالیسم سبک رئالیسم با ناتورالیسم شباهت‌های بسیاری دارد و اغلب افراد این دو را با هم اشتباه می‌گیرند که البته حق هم دارند. چرا که ناتورالیسم یکی از سبک‌هایی است که از دل رئالیسم خلق شد و به نوعی رئالیسم مادر ناتورالیسم به شمار می‌رود. ناتورالیسم در اواخر قرن نوزدهم درست پس از جار و جنجالی که نظریات چارلز داروین به پا کرد، سر از ادبیات درآورد. امیل زولا (نویسنده‌ی آثار ارزشمندی مثل ژرمینال، پول و زندگی، سایه‌های شب و شاهکار) و ویلیام فاکنر (خالق آثار پراهمیتی مثل خشم و هیاهو، تابستان طولانی، سرخپوست می‌رود و…) از جمله نویسندگان موجه و مشهور ناتورالیست هستند)) رئالیسم اجتماعی  نویسندگان آثار رئالیسم اجتماعی به زندگی واقعی طبقه‌ی کارگر دقت و توجه ویژه‌ای دارند و در آثارشان این موضوعات را دقیقا مطابق با واقعیت به نمایش می‌گذارند. بینوایان از ویکتور هوگو یکی از بهترین داستان‌های رئال اجتماعی در جهان است. ناتورالیسم یا طبیعت‌گرایی  داستان‌های ناتورالیستی تحت تاثیر نظریات داروینی نوشته شدند. امیل زولا و ویلیام فاکنر از مهم‌ترین نویسندگان طبیعت‌گرا هستند.  رئالیسم روانشناختی آثار ادبی که در دسته‌ی رئالیسم روانشناختی گنجانده می‌شوند به دنیای درونی شخصیت‌های واقعی پا می‌گذارند و روان شخصیت‌های عادی جامعه را بررسی می‌کنند. رمان‌های ابله، شب‌های روشن، جنایت و مکافات، قمارباز و… از فئودور داستایفسکی بهترین و شاخص‌ترین آثار رئالیستی روانشناختی هستند.  رئالیسم سینک ظرفشویی آشپزخانه  رئالیسم سینک ظرفشویی آشپزخانه یک جنبش فرهنگی بود که در انگلستان شکل گرفت و بیشتر از اینکه در ادبیات حضور داشته باشد، از تئاترها و سریال‌های تلویزیونی سردرآورد. در این جنبش فرهنگی به مسائل و زندگی روزمره‌ی طبقات متوسط و پایین‌تر از نظر اقتصادی پرداخته می‌شد و موضوعات زیادی مثل سبک لباس پوشیدن، نوع خانه، تفریحات و روابط را دربرمی‌گرفت. رئالیسم سوسیالیستی  نویسندگان این شاخه از رئالیسم عموما مارکسیست‌‌ها بودند و هدف‌ آنها از نوشتن داستان آگاهی دادن به طبقات کارگر بود. آنها در آثارشان به دنبال بازتاب دادن سختی‌ها و فشارهایی بود که مردم این طبقه از جامعه تحمل می‌کردند و با جدیت برای برابری و آزادی تلاش می‌کردند. غلامحسین ساعدی، صادق چوبک، علی اشرف درویشیان و احمد محمود از بهترین نویسندگان ایرانی این سبک هستند.  ویژگی‌های رئالیسم در ادبیات  رئالیسم هم مثل هر مکتب دیگری قواعد و اصول دارد و برای اینکه یک اثر ادبی رئال شناخته شود، باید این قواعد و اصول را رعایت کرده باشد: داستان تصویری نزدیک، قابل درک و پر از جزئیات از واقعیت ارائه می‌دهد.  داستان به واقعیت شباهت زیادی دارد.  شخصیت‌های زنده و واقعی نسبت به پلات و وقایع اهمیت بیشتری دارند.  شخصیت‌های داستان در عین اینکه پیچیده هستند و هدفی را دنبال می‌کنند، باید واقعی باشند. شخصیت‌های داستان متعلق به طبقه‌ی اجتماعی متوسط و فرودست جامعه با وضعیت اقتصادی معمولی یا فقیر هستند. وقایع داستان باید منطقی باشند و ترتیب وقایع باید با عقل جور دربیایند. وقایع یا چینش آنها ابدا نباید احساسی یا فراواقعی باشد. شخصیت‌ها الگوی زبانی طبیعی دارند و مردم عادی جامعه دیالوگ‌های آن‌ها را به راحتی می‌فهمند. زبان فاخر، شاعرانه یا ادیبانه در داستان رئال جایی ندارد. راوی کاملا خنثی و بدون هیچ دیدگاهی داستان را روایت می‌کند. شقایق ابراهیم زاده دوست عزیز هدف از انتشار این لیست آشنایی کمی با رئالیسیم بود و امیدوارم تونسته باشم کمک کوچکی به شما در انتخاب این رئال های جذاب کرده باشم با تشکر

148

یادداشت ها

          چند سالی است که ترجمه‌های پیمان خاکسار فروش خوبی دارند. شاهدش چاپ‌های چندباره‌ی ترجمه‌های اوست که در بازار کم‌رونق کتاب به چشم می‌آید. خاکسار روی نویسنده‌های مشهور و کتابهای مهم‌شان دست نمی‌گذارد. بااین‌حال، داستان‌هایی انتخاب و ترجمه می‌کند که به مذاق خواننده‌ی ایرانی خوش می‌آیند. از داستان بلند عامه‌پسند، که در زمان انتشارش بوکوفسکی هنوز نویسنده‌ی شناخته‌شده‌ای برای ایرانی‌ها نبود، تا ترجمه‌ی رمان جزء از کل نوشته‌ی استیو تولتز که پیش‌تر کسی از این نویسنده‌ی استرالیایی چیزی به فارسی ترجمه نکرده بود. خاکسار در گفت‌وگویی با مجله‌ی تجربه می‌گوید: «من از نویسنده‌ای که در کارش جنون باشد خوشم می‌آید». اگر شما هم از این نویسنده‌ها خوشتان می‌آید، این کتاب‌ها را بخوانید: 
«سوختن در آب، غرق شدن در آتش»، چارلز بوکوفسکی /
«عامه‌پسند»، چارلز بوکوفسکی /
«هالیوود»، چارلز بوکوفسکی / 
«یکی مثل همه»، فیلیپ راس / 
«باشگاه مشت‌زنی»، چاک پالانیک / 
«سومین پلیس»، فلن اوبراین /
«بالأخره یه روزی قشنگ حرف می‌زنم»، دیوید سداریس /
«مادربزرگت رو از این‌جا ببر»، دیوید سداریس /
«اتحادیه‌ی ابلهان»، جان کندی تول /
«برادران سیسترز» ، پاتریک دوویت / 
«اومون را»، ویکتور پلوین / 
«شاگرد قصاب»،  پاتریک مک‌کیب /
«پسر عیسی»، دنیس جانسون / 
«جزء از کل»، استیو تولتز / 
«توانه‌ی برف خاموش»، هیوبرت سلبی جونیور /


ماه‌نامه‌ی شهر کتاب، شماره‌ی هشتم، سال 1395.
        

5

نیک

1402/12/24

خودسانسوری
          خودسانسوری، مرض خودفروختگان تجاری‌.
مترجم نه زبان می‌داند و نه ساختار نوشتار بوکوفسکی. اشارات فرهنگی و اجتماعی نثر بوکوفسکی را هم عجالتا فاکتور می‌گیریم. آن‌قدر نثر را تکه تکه کرده که اگر بخواهیم تعداد سانسور را بشماریم، از تعداد صفحات کتاب فراتر می‌رود.
یک نقل‌قول معروف از همین کتاب این است که «من با استعداد بودم؛ یعنی هستم! بعضی وقت‌ها به دست‌هام نگاه می‌کنم و فکر می‌کنم که می‌توانستم پیانیست بزرگی بشوم؛ یا یک‌چیز دیگر. ولی دست‌هام چه کار کرده‌اند؟ یک‌جایم را خارانده‌اند.»
یک جایم را خارانده‌اند. کجایت را خارانده‌اند؟ نسخه بازاری نباید کلمه تخم را به کار ببرد؟ اگر نه، مگر مجبور به ترجمه شده‌اید؟
کمی جلوتر، در یک دعوای لفظی، نیکی بلین، به نیابت از بوکوفسکی می‌گوید: 
"she's handled more turkeyneck than the corner butcher"
مترجم دولت اسلامی ترجمه کرده که «مادر پتیاره تو ناموسش کجا بود؟»
یک دیالوگ با بار سنگین فرهنگی و یک استعاره خنده‌دار تبدیل شده به ساده‌ترین چیزی که ممیزی نخورد. طرز تفکر مترجم و سیستم نشر همین است.
آقای بوکوفسکی یک مصاحبه معروفی دارد و در آن از اینکه کتاب‌هایش در دانشگاه تدریس می‌شود، اظهار تنفر می‌کند. چون فکر می‌کرد این یعنی بی‌خطر بودن. سوال این است که وقتی این پیرمرد هرزه دائم‌ الخمر، چارلز بوکوفسکی، متوجه شود که حکومت اسلامی کتاب‌هایش را با سانسور(بخوانید مثله کردن نثر) و با اهداف تجاری چاپ و توزیع می‌کند، چه می‌کند؟ چه می‌گوید؟
یقیناً این‌بار شیر گاز را نمی‌بندد.
همین.
این شما و این بوکوفسکی در حال تفکر.
        

6

          در مقدمه کتاب عامه پسند آمده است ؛جان مارتین مدیر نشر بلک اسپرو(گنجشک سیاه)از بوکوفسکی می خواهد کارش را در اداره‌ی پست رها کند و رمان بنویسد.دو هفته بعد بوکوفسکی با او تماس می گیرد که رمان نوشتم! جان تعجب می کند و می پرسد چطور؟! و او پاسخ می دهد از ترسم!
ترس بوکوفسکی از این بود که جان مارتین مقرری صد دلاری ماهانه اش را قطع کند.
به این ترتیب کتابی که به عقیده عده ای بهترین کتاب منثور اوست، چاپ و روانه باز شد.
در آغاز این جمله کوتاه آمده است:
تقدیم به بد نوشتن.....
رمان عامه پسند چیزی شبیه روزانه نویسی است.من راوی مردی است حدودا پنجاه ساله(سنی که خود نویسنده در زمان نگارش این کتاب داشت )که یک کارگاه خصوصی است  و چند پرونده به او محول می شود. پرونده های که از طرف افرادی عجیب به او پیشنهاد می شود و البته شخصیت کارآگاه،بلان ،نیز رفتاری عادی ندارد.
نمی شود در کتاب  دنبال منطقی بودن،گشت.نحوه سخن کردن آدم ها،دلایل کارهای آنها  ،پیش رفت داستان هیچ کدام  طبیعی نیستند و در عین حال وجه عادی و خارق العاده ندارد.
این رمان یک اثر سورئال است. در خلا یک شهر زندگی می کنیم که ممکن است یک موجود فضایی هم در آنجا باشد.درست کنار شما قدم بزند!
یا ممکن است  قرار دادی بسته شود که سر و ته اش پیدا نیست.آدم ها به هم مربوط باشند و راز هم را بدانند بدون اینکه دلیل موجهی داشته باشد.
یکی از پرونده های کارآگاه بلان  مربوط به مردی به نام جان مارتین است که سفارش یافتن گنجشک قرمزی به بلان می دهد.گنجشکی که در حالت کشف و شهود در پایان داستان یافت می شود.
این ماجرا دقیقا اشاره ای به نکته ای است که در مقدمه گفته شده است.
داستان پر از دیالوگ است.خبری از توصیف ایستا و پویا در کتاب نیست.هر فضایی با اشیایی به شدت محدود  و در حد نیاز تصویر شده اند.در کل کتاب با کاناپه،مبل،میز ،کمد و چند قلم دیگر از اشیا مواجهه هستیم.
با این وجود جای جای داستان به پوچی زندگی،تنهایی و شهوت سیری ناپذیر انسانها اشاره دارد.
دنیایی که هیچ هدف و رنگ و نشانی در آن نیست.تمام ارزش ها در پول خلاصه شده اند.خانواده اصلا وجود ندارد و صرفا لذت جویی فردی معنا دارد. واژه عشق با زبانی طنز که در سراسر دیالوگ ها جاری است،به مسخره گرفته شده است و خشونت تم کار است.
در این اثر پست مدرن گویی هیچ حقیقت اصیلی وجود ندارد که نویسنده و به طبع آن خواننده به آنها چنگ بزند.نویسنده رد پای تلخ و تاثیر گذار از زندگی بلان و آدم هایی که با او سر و کار دارند ،در روح خواننده باقی می گذارد.
فضای داستان دو احساس متناقض را در مخاطب پدید می آورد.
اول اینکه حس  بی ارزشی و پوچی زندگی پر رنگ می شود و می خندد.در عین حال  همه آدم ها افسوس می خورد و از نحوه زندگی شان غمگین می شود.

گفتنی در مورد  این کتاب زیاد است.می توان از زوایای مختلفی به آن نگاه کرد.نحوه نگارش و شخصیت پردازی،فضا سازی،محتوا و مضمون ، شروع و پایان بندی و جهان بینی نویسنده به دنیا، از این دسته اند.
کتاب به بزرگسالان و علاقه مندان گونه های مختلف ادبیات داستانی توصیه می شود.
        

11

          بنظرم نوشته های بوکفسکی را یا اصلا نباید خواند یا اگر قصد مطالعه آثار این نویسنده خاص را داریم باید ترجمه دقیق(بدون سانسور) و یا متن زبان اصلی را تهیه کنیم!
شهرت نوشته های بوکفسکی به استخدام کلمات خاص و بی قیدی نوشته های اوست و قطعا "عامه پسندِ" ترجمه پیمان خاکسار که اتفاقا یدطولایی در دست بردن و تغییر در نوشته های نویسنده بخت برگشته دارد،نمیتواند گزینه مناسبی برای مطالعه آخرین اثر این نویسنده باشد.
برای همین هر طور شده ترجمه آرش یگانه را تهیه کردم که اتفاقا در مقدمه اش نقد خیلی خوبی به ترجمه خاکسار زده.

"پالپ" داستانی است درباره مرگ و بوکفسکی مرگ را به شکل زنی زیبا و فریبنده توصیف کرده که امکان فرار از او غیر ممکن است و "نیک بلان" شخصیت اصلی داستان میباشد که شباهت های واضح و غیر قابل صرف نظری به نویسنده دارد که میتوان گفت بدل پلیسی خود اوست! 

"پالپ" کتاب روان و خوشخوانیست و برای زمانی که از خواندن کتابهای پیچیده و فلسفی خسته شده اید گزینه خوبی میتواند باشد.
اعتراف میکنم چند جای داستان کتاب را بسته و برای دقایقی بلند بلند خندیدم!و هنوز هم وقتی یاد بعضی اتفاقات داستان می افتم خنده ام میگیرد!
بله 
سوگنامه خودنوشت بوکفسکی با موضوع محوری مرگ که بارها شما را به خنده می اندازد!
        

2

          اغلب بهترین قسمت‌های زندگی اوقاتی بوده‌اند که هیچ کار نکرده‌ای و نشسته‌ای و درباره‌ی زندگی فکر کرده‌ای.
منظورم این است که مثلا می‌فهمی که همه چیز بی‌معناست، بعد به این نتیجه می‌رسی که خیلی هم نمی‌تواند بی‌معنا باشد، چون تو می‌دانی که بی‌معناست و همین آگاهی تو از بی‌معنا بودن تقریبا معنایی به آن می‌دهد.
می‌دانی منظورم چیست؟ بدبینی خوش‌بینانه.

حرفهای قلمبه سلمبه زدن درباره این کتاب همانقدر اشتباه است که نخواندنش. اصلا چرا باید پی رگه های فلسفی و اندیشه نویسنده باشیم؟ کافی نیست که فقط نگاه کنیم و با واقعیت تطبیق دهیم!؟ آِیا واقعا همینطور نیست؟


واما:)
در راستای اینکه چطور بود؟

خب من با بوکفسکی چندسال پیش با یه مجموعه شعرش،سوختن در آب و غرق شدن در آتش ، آشنا شدم و از همون موقع طنز مخلوط با کنایه‌اش بدجور منو درگیر خودش کرد و وقتی هم که عامه پسندش رو برای خوندن برداشتم توقع چند ساعت لذت بردن در عین غمگین شدن رو داشتم که با بهترین وجه براورده شد.

اگه بخوام درباره بوکفسکی و نوشته هاش بگم؛

بوکفسکی خودش یه موجود عجیبه، با یه صراحت دیوانه وار، یه آدم ساده که شاید هیچ کدوم از اون فضیلت های بزرگی که ما از یه آدم انتظار داریم رو نداره و شاید بشه گفت یه جاهایی خیلی هم رذل و حال به هم زنه _ استناد میکنم به مصاحبش با شان پن که شاید تو اینترنت باشه_
اما موضوع نوشته های بوکفسکی؛
تا اونجا که من ازش خوندم، بیشتر زندگی روزمره مدرنه، با مخلوط وهم، بیماری های روانی، فقر، روزمرگی و ملال و...
و اگه بخوام مختصر بگم بوکفسکی دقیقا از چی حرف میزنه، باید بگم اون داره زندگیمون رو نقاشی میکنه، البته شاید بهتر این باشه که، داره کاریکاتور زندگیمونو میکشه!
و خب گمونم همین کافی باشه که آدم دوست داشته باشه بخوندش؛)

⏪ اما بازم درباره اینکه چطور بود؛
من زیاد سخت گیر نیستم، بهش ۵ از ۵ میدم:)
        

1