بعد از خوندن عامه پسند انتظار چنین کتاب روان و سیالی رو از بوکوفسکی نداشتم و همین موضوع باعث شد بیشتر ازش لذت ببرم. فضایی که بوکوفسکی توصیف می‌کنه همون جور که خودش هم تاکید میکنه فضای تاریک و سردیه که اگه بخواین با حقیقت روبرو بشین باید انتظارش رو داشته باشید، بدون هیچ رنگ و لعاب اضافی و زیبایی های مجازی...
این کتاب خیلی خیلی زیاد منو یاد مرگ قسطی سلین انداخت که در واقع اتوبیوگرافیه سلین بود. ازونجایی که یکی از شخصیت های عامه پسنده بوکوفسکی هم سلینه و با توجه به درون مایه این کتاب احساس میکنم سلین اثر قابل توجهی رو بوکوفسکی گذاشته و این واقعا برای من جالبه... دو اندیشه تاریک ، حقیقی، بدون سانسور و دوست داشتنی ...
        

          دیالوگ های خوبی داره اما در کل کتابی نیست که همه در موردش میگن.داستان و وقایع کتاب خیلی معمولی بود در حد روزمرگی های یک شخص.
مخاطب رو درگیر و جذب نمیکنه.

        

          راوی صریح و بی پرده ی احوال و افکار انسان آمریکایی...
        

          یه داستان ساده، جذاب،زشت،بی نظم و دوست داشتنی☻
داستان از بچگی هنری شروع میشه و به دوران مدرسه که بخش اصلی و بیشتر کتاب اونجا اتفاق میفته از زبون هنری روایت میشه.
در اصل یک زندگی خودنوشت از خود بوکوفسکی اما به دلیل قلم خوب و توانایی نویسنده در داستان سرایی تونسته یک رمان خوندنی رو بنویسه
کتاب به دلیل جذاب بودن و نثر ساده و روانی که داره خسته کننده نیست و کشش خوبی داره.
ترجمه هم سانسور داره ولی مترجم تلاشش رو کرده که منظورو برسونه و به داستان صدمه ای نزنه
اگه از بوکوفسکی چیزی نخوندین بنظرم برا شروع بهترین کتاب
گویندگی هم خیلی خیلی خوب بود
موسیقی هم اوایل اذیت کننده بود اما جلوتر که میرین بهش عادت میکنین و خیلی زیباست و مناسب