شاید اولین مواجهه‌م با ادبیات گوتیک
حجم احساساتش برام زیاد بود اون موقع که خوندمش! دوست دارم دوباره بخونم بعد از گذشت این سال‌ها و ببینم الآن نظرم راجع بهش چیه. 
        

          می خواهم کتابی را به شما دوستان عزیزم معرفی کنم که به معنای واقعی کلمه ارزش خواندن و وقت صرف کردن دارد. کتابی با موضوع و درون مایه عالی. رمانی که با احساسات آدم خوب بازی می کند. 
wathierng heights که  به سه نام در ایران ترجمه شده،بلندی های بادخیز ،عشق هرگز نمی میرد،و نام سومی که بیشتر به این نام مشهور است یعنی بلندی های بادخیز اثر هنرمندانه امیلی بروتنه.
رمانی که نگاه من را نسبت به نویسنده های زن عوض کرد. 
رمان ،داستان زندگی پسری بی سرپرست است به نام هیث کلیف که  ورودش به یک خانواده ثروتمند و نوع برخورد اعضای خانوادهبا او و عشقش به کاترین دختر خانواده  از او مردی شیطان صفت می سازد که در خیل داستان این خصوصیت ماجراهایی را برای اعضای خانواده در رابطه با هیث کلیف پیش می آورد.
حتما این کتاب را بخوانید.من که از خواندنش پشیمان نیستم.
نسخه ای که من از این کتاب دارم  توسط انتشارات دبیر منتشر شده  و سالومه مهوشان به خوبی ترجمه اش کرده است .
        

          داستان این کتاب از اون داستان هاییه که هم زمان هم از دست شخصیت ها عصبانی و کلافه میشی و هم بهشون حق میدی و براشون دلسوزی میکنی.
فضاسازی ها و توصیف شخصیت ها به خوبی انجام شده و داستان کشش خودش رو تا آخر حفظ کرده. البته باید توجه داشت که این اثر یه رمان عاشقانه ی لطیف نیست و فضای تیره و غمگینی داره. 

یه نکته در مورد آثار کلاسیک اینه که نوع ترجمه خیلی مهمه. کتابی که من خوندم ترجمه ی خانم نوشین ابراهیمی بود که نشر افق چاپ کرده و ترجمه ی روان و خوبی داشت.

من واقعا از خوندنش لذت بردم و توی کمتر از دو روز تمومش کردم. به همه ی کسانی که سبک کلاسیک رو دوست دارن توصیه اش میکنم.
        

          بار اول اصلا جذبم نکرد ، بعد ده سال دوباره خوندمش ، شاید باید یه ترجمه دیگه رو امتحان می کردم ، انتظارم رو از یه اثر ادبی برآورده نکرد اونم با این همه سر و صدا در دنیای ادبیات ، عین صد سال تنهایی مارکز که هرگز نمی فهمم چرا انقد محبوبه واقعا ؟!!!
        

          روایتی از عشق و انتقام...
        

          من این کتاب رو در ۲ روز خوندم. به خاطر اینکه داستانش برام پر کشش بود و مدام می خواستم بزنم صفحه ی بعد تا ببینم چه اتفاقی می افته. هرچند باید صادقانه اعتراف کنم که میزان تاریکی اتفاقهای کتاب و ناملایم بودن شخصیت ها فراتر از این بود که آدم بتونه توی دو روز هضمشون کنه بنابراین الان کمی پشیمونم که انقدر سریع خوندمش. 

امیلی برونته از نظر میزان خلاقیت و تواناییش در خلق شخصیت هایی به چنین پیچیدگی امتیاز کاملو می گیره. 
اما
من امتیاز  کامل ندادم و یک ستاره ای که کم کردم به این دلیله که درک نمیکنم چرا تصمیم گرفته داستان رو به این شکل روایت کنه. (اگه کتاب رو خوندید حتما متوجه میشید که منظورم چیه)
ما داستان رو از زبون کسی می خونیم که خودش داره داستان رو از زبون شخص دیگه ای می شنوه که اون خودش یک بیننده بوده
و به نظر من امیلی برونته می تونست انتخاب بهتری در نوع روایت داشته باشه

روی هم رفته دوستش داشتم چون فکرمو مشغول کرده و دلم می خواد دربارش حرف بزنم. چون عمیقه و شبیه کتابهای دیگه نیست
        

          از اون کتاب هایی که تا مدت ها شیرینی خوندنش زیر دندون آدم  میشینه . 
        

          جدا از قصه ی گیرا و دل نشین و روان که کتاب داشت، به تصویر کشیدن لحظه ها واقعا عالی بود...
یه جوری تصویر سازی شده بود که ادم میتونست همینجور که داره کتابو تندتند میخونه که از بعد ماجرا خبردار بشه، جلوی چشمش صحنه هارو بازسازی کنه
        

          انتظاراتم رو از یه داستان کلاسیک برآورده کرد.
ولی عاشقانه؟ نه. با روایت هاش درباره ی عشق، ارتباط نگرفتم و لذت نبردم.
ولی در کل، فضای کتاب رو دوست داشتم. من رو برد به زمان قدیم، و برام تصویر جالبی رو رسم کرد.
        

          رمانی که تا مدت‌ها بعد از خوندنش، احساس خوبی توی قلب و ذهنت به جا میذاره....
        

          بلندی های بادگیر
مردی که در ابتدا ورودش به یک شهر متوجه عجیب بودن اهالی میشود. سپس برای آشنایی بیشتر با صاحب خانه اش به منزل او می‌رود. صاحب خانه بد عنق، خانه ای عجیب با اهالی عجیب تر. و بعد طی ماجرایی با خدمتکار سابق آن خانه آشنا می‌شود و کم کم با تعریف های او با اهالی و خانه و علت این رفتار عجیب آشنا می‌شود.
نسبت به دیگر آثار کلاسیک بهتر بود. همین که عاشقانه نبود نقطه‌ی قوتش بود.
ولی یادم باشد دیگر سمت ادبیات کلاسیک نروم 😊
        

          یک کتاب فوق العاده مسخره نه از لحاظ ادبی نه از لحاظ شخصیت پردازی و داستان خوب بود و نه اصلا نکته قابل توجه و آموزنده نداشت و در کل خوندنش وقت تلف کردن بود حیف وقت مترجم و مخاطب و گوینده هایی که این کتاب رو به صورت صوتی عرضه کردن
        

          فکر کردم چطور می‌شود تصور کرد خفته های این خاک آرام ، خواب زده هایی بی قرار باشند
        

          داستان جذاب و پرکششه، اما من اونقدر دوستش نداشتم و براش هم دلیل دارم! 


اول از همه روش روایت رمان به نظرم جذاب نبود. هر چند ایده‌ی تعریف کردن توسط چند راوی در زمان خودش تا حدی بدیع و خلاقانه بوده، اما انتخاب روایتگری مثل نلی که خدمتکار خونه است، خیلی جاها به روایت ضربه می‌زنه و من خیلی وقت‌ها نمی‌فهمیدم نلی، به جز اینکه بخواد مشاهده‌گر داستان باشه و راوی،  برای چی توی بعضی صحنه‌ها باید حضور داشته باشه... هر چند خانه‌زاد بودن نلی و بزرگ شدن با هیت‌کلیف و کاترین و بعدش بزرگ کردن میس کاتی می‌تونست بهونه‌های خوبی برای حضورش ایجاد کنه، اما بعضی اوقات حضورش غیرضروری و تنها از روی ضرورت داستان بود. 

دوم، شخصیت‌پردازی شخصیت‌ها! شخصیت‌ها تقریباً تک‌بعدی و فاقد ابعاد روانی خاصی هستند... به رمان‌های روسی هم‌عصر این رمان نگاه کنید که چقدر دقیق و موشکافانه است. تنها نکته‌ای که یه مقدار به شخصیت‌ها بعد می‌داد، عشق کاترین و هیت‌کلیف و نحوه‌ی ابراز هیت‌کلیف بود.

سوم، نویسنده خدایی می‌کرد توی داستان و هر وقت دلش می‌خواست و می‌دید شخصیت‌ها به دردش نمی‌خورن، حذفشون می‌کرد، اون هم به دلایل واهی ، مثل مرگ بر اثر عصبانیت... مرگ‌های این داستان من رو به شدت یاد سریال‌های آمریکایی‌ای می‌انداخت که سال‌های سال ادامه دارند و برای ادامه داشتن مجبورن بازیگرهای پا به سن گذاشته یا پردستمزد و... رو حذف کنند و داستان رو به دلخواه خودشون، و نه منطق داستان پیش می‌برند، تا هدفشون به دست بیاد.
        

          خیلی خوب
        

          کتاب بلندی های بادگیر «وادرینگ هایتس» اثر امیلی برونته کتابی بود که این روزها مهمان لحظاتم بود. 
یکی از عاشقانه مطرح کلاسیک. ولی راستش رو بخواید من جین ایر اثر شارلوت برونته رو بیشتر دوست داشتم. 
جالبه بدونید که شارلوت برونته خواهر امیلی برونته است.
کتاب بلندی‌های بادگیر در کنار کتاب جین ایر از قله‌های داستان‌نویسی است. بیش از ۱۵۰ سال است که خوانندگان بیشماری در نقاط مختلف دنیا آن را می‌خوانند، انواع نقدها درباره‌اش نوشته‌اند و آثار مختلف سینمایی و تلویزیونی بر اساس آن ساخته‌اند.

#معرفی_کتاب 
#معرفی_نویسنده
        

          شبیه داستان های هزار و یک شب بود تا حدی سرگرم کننده 
        

          خیلی وقت بود که دیگر علاقه‌ای به رمان خواندن نداشتم. دوست صمیمیم این کتاب رو بهم پیشنهاد کرد. قرار بود خودش نسخه چاپی کتاب را برایم بیاورد. اما قسمت نبود. از فیدیبو خریدمش و شروع کردم به خواندن. توی دو سه روز تمامش کردم. امروز که کتاب رو تمام کردم حس بسیار خوبی که مدت‌ها به سراغم نیامده بود، پیدا کردم. این کتاب باعث شد علاقه‌ی شدیدی به کتاب خوندن پیدا کنم.
        

          دیوانه بازی های هیدکلیف را نمی‌توانستم تحمل کنم و کتاب را رها کردم ... 
        

          علی رغم چیزی که انتظار داشتم، خیلی کسل‌کننده بود. داستانش برای من اصلا جذاب نبود و خیلی کند پیش می‌رفت.