بریده‌ای از کتاب بلندی های بادگیر اثر امیلی برونته
1403/9/26
3.8
153
صفحۀ 434
زیر آن آسمان دلپذیر کمی ماندم و آن جا پرسه زدم. نگاه کردم به پروانه‌ها که لا به لای بوته‌ها و سنبله‌ها بال می‌زدند. گوش سپردم به صدای ملایم باد که لا به لای سبزه و علف می‌وزید. و فکر کردم چه طور می‌شود تصور کرد که خفته‌های این خاکِ آرام خواب‌زده‌هایی بی‌قرار باشند...
زیر آن آسمان دلپذیر کمی ماندم و آن جا پرسه زدم. نگاه کردم به پروانه‌ها که لا به لای بوته‌ها و سنبله‌ها بال می‌زدند. گوش سپردم به صدای ملایم باد که لا به لای سبزه و علف می‌وزید. و فکر کردم چه طور می‌شود تصور کرد که خفته‌های این خاکِ آرام خواب‌زده‌هایی بی‌قرار باشند...
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.