ایرانی-اسلامی ترین ورژن کتاب انگیزشی و راه نشان بده! فرمول پیچیده نشده الگوریتم گفته نشده تلقین نشده بزرگنمایی و کوچک نمایی دیده نمی شود و سعی ندارد اوضاع واقف بر کشور را خوب/بدتر از وضع موجود نشان دهد. همینی که هست به معنای واقعی کلمه و در واقعی ترین حالت خودش. مسیر را واضح بیان کرده و به چرایی و چگونگی پا شدن. توکل. تلاش. کار جهادی و مقاومت را صمیمانه گفته است. ای کاش نوابغ ما ای کاش مسئولین ما بخوانند و به باور مهندس نجات بخش برسند. ای کاش همه ما به این باور ها برسیم تا ایران گلستان شود...
فقط یک کلام ما مامور به عمل به وظیفه ایم نه مامور به نتیجه!
        

          کاش میشد همه اونایی که ایده هایی دارن و حتی همه مسئولین و روسای کشور این کتاب رو بخونن. 
با سرچ کردن اسم بهیار صنعت شاید متوجه بزرگی کار ایشون نشویم. باید این کتاب رو بخونیم. 
        

          کتاب پر از انرژی و انگیزه برای حرکته....با یه نگاه مدیریتی متفاوت هم توی کتاب آشنا میشیم
        

          چند روز پیش از پارک علم و فناوری مشهد بازدید کردیم و نکات جالبی را تجربه کردیم .
از ویژگی هایی که باید شرکت های دانش بنیان داشته باشند ، نوآوری ، روحیه‌ و باور «ما میتوانیم» ، اتّکاء به توانایی داخلی است که این ویژگی ها جز با یک دغدغه مندی و هدفمندی حاصل نمیشود اگر آن هدف والا که قطعاً پول و مقام و... نیست مد نظر نباشد و برکت الهی نباشد ما توان مواجهه و مقابله با علم های‌تک را نخواهیم داشت. "ایرانِ پیش ‌از انقلاب، در تولید علم و فنّاوری صفر بود، در صنعت به‌جز مونتاژ و در علم به‌جز ترجمه هنری نداشت." 
خب حالا ما در این پارک آیا این باور را دیدیم ؟ خیر ؛ بحث آنجا نیاز بازار بود بحث مدیریت منابع مالی بود بحث مشاوره در بازار بود . ممکن است از من بپرسید مگر اینها بد هستن میگویم خیر اما اگر اینها هدف بشوند برای ما پیشرفت حاصل نمیشود ، آقاجان میفرمایند که ما نباید خام فروشی کنیم خب این تفکر می‌رود سراغ تولید ؟ نه . چرا ؟ چون می‌نشیند حساب کتاب .
کار های ما باید رنگ خدا بگیرد ، رنگ رضایت الهی ، رنگ خدمت به خلق .
حالا در این بازدید ما به دوستان عرض کردیم کارتان رنگ خدا ندارد و شما تا زمانی در چارچوب فکری غیر خدا باشی عقب مانده ای ؛ ناراحت شدند و مارا بردند و گفتند ببینید روی دیوارهای مجموعه آیه ای از قرآن نصب کردیم و مسجد داریم و نماز می‌خوانیم . حال بماند که همان یک آیه هم در کنار پنجاه تا از سخنان انواع فیلسوف های شرق و غرب بود .
 نکته ای که برایم ناراحت کننده بود اینکه افرادی که در آنجا مشغول بودند انسان های متدین و متشرعی بودند اما چارچوب و مرجع فکرشان چیزی دیگر بود که ممکن است ...
        

          خود باوری، ثابت قدمی و توکل به خدا سه چیزی بود که اقای دانشگر توی این کتاب به خوبی روایت کرده و باعث می شد که هر ایرانی با خوندن این کتاب احساس غرور کنه.
فقط بعضی قسمت ها تربیت وقایع یکم بهم میریخت اما به اون صورت که روی اعصاب باشه نبود و این کتاب حتما حتما ارزش خوندن دارد. 
        

          کتابی هست که روند سیر موفقیت در ایران رو روایت می‌کنه
نه مثل کتابهای بریان ترسی و کتاب سنگ فرش هر خیابان از طلاست 

        

          سلام تجربه خوبی بود و نشان دهنده «ما میتوانیم» است
کاش میتونستیم ما هم بازدید کنیم از این شرکت
        

          نگاه و سبک زندگی راوی ( آقای نجات بخش ) فوق العاده بود کسی که این جمله رو زندگی کرد ؛ « ما مأمور به انجام وظیفه ایم نه مأمور به نتیجه »
به شدت «توحید» در زندگی ایشون  پررنگ بود .
        

          روایت جالب و انگیزه بخشی بود. اما افسوس که خوب نوشته نشده؛ پر از اطلاعات تخصصی‌ای هست که به کار خواننده نمیاد. پر از گله گذاری‌هایی که حوصله مخاطب رو سر می‌بره.
        

          امروز یه کتاب فوق‌العاده رو تموم کردم
کتابی که هدیه یکی از دوستام از نمایشگاه کتاب پارسال بود
این کتاب داستان سال های مهم زندگی یک جوان مومن انقلابی است.
اینکه میگم جوان مومن انقلابی اغراق نیست، این را در تک تک کلمات و جملات کتاب میتوان فهمید.
آقای نجات‌بخش مثل بقیه افراد یه دانشجوی معمولی بوده ولی تفاوتی که باعث شده الان صاحب یه شرکت دانش‌بنیان بشه اینکه هدف داشته و پشت‌کاری که هیچکس مانع اون نمیشه.
کسی که هدفش در کار فقط پول نیست و اولویت اولش خدمت به مردم کشورشه مطمئنا شامل لطف خدا میشه☘️
با خوندن این کتاب بیش از پیش به داشتن چنین هم‌وطنایی و ایرانی بودن خودم افتخار کردم🇮🇷

به امید روزی که همه جوونا مثل آقای نجات‌بخش بتونن ظرفیت های خودشون رو شکوفا بکنن و کمک حال کشور بشن💛
        

          نصفه رها شد، متاسفانه اصلا جذب سبک نوشتار و مدل بیان داستان شخصیت اصلی کتاب نشدم.
        

          کتاب می‌توانست داستانی‌تر و با فراز و فرود و هیجان بیشتری روایت شود؛ نمیدانم که این یکنواختی را باید از چشم نویسنده دید یا راوی!
به هرحال؛ در سراسر کتاب حضور خداوند را می‌توانید حس کنید...
        

          کار و بار و زندگی‌تو به کاردونش بسپر، و چه کاردونی هم بهتر از خدا؟
خوندن این کتاب برابری می‌کند با خوندن هزاران هزار کتابِ انگیزشی زرد غربی و شرقی که تعریف و مسیر موفقیت‌شان با فرهنگ و جامعۀ ما سازگار نیست؛ ولی این کتاب از تعریف و مسیر موفقیت بومی به تو می‌گوید.
        

          روزی در رادیو اقتصاد از قول یکی  کارشناسان گفته بود   کارآفرین در این سرزمین دیوانه است یا عاشق شما با مطالعه  بایکی عاشقان تولید آشنا می شود  ؛ به سخن پیر جماران  اشاره می شود ما مامور به نتیجه نیستیم
        

          خطر کردن در اهداف در بعضی مواقع باعث رشد حداکثری شما نسبت به سکون خیالات و  توهمات است آنجایی که در دل خطر خود را بازمی یابی آنچنان که کاوشگری ، گمشده خود را یافته .......... و چه زیباست این مسیر بالندگی که در درون تک تک لحظاتش حس زندگی را تجربه می کنی ‌.
        

          به جای خوندن کتاب های روانشناسی و انگیزشی زرد که هیچ فایده و ثمره ای نداره به جز تلقینات بی ثمر این کتاب رو باید بارها و بارها خوند، بی نهایت جذاب و پر تعلیق
        

          محتوای خوبی داره و طرز تفکر و تلاش روای تحسین برانگیزه، ولی به شدت پراکنده گویی داره به نظرم خیلی احتیاج به اصلاح و منسجم کردن سر و شکل مطالب داره،
        

          خبر ندارم امروز نوید نجات‌بخش کجاست و داره چی کار می‌کنه، امیدوارم هر جا هست «موفق» باشه.
«موفقیتی که من را از اطرافینام جدا کند یا از مردمم، موفقیت نیست. موفقیتی که من در آن تنها باشم و یکه، بیشتر خودخواهی است تا موفقیت.»

از قبل‌تر هم با "موفقیت" و نمونه‌های موفق غربی، به خصوص معاصر‌هاشون، مشکل داشتم. موفقیتی که سراسر بیشتر خواستن و رقابت با دیگرانه. اما بیرون از کله‌م، نمی‌تونستم نمونه‌ش رو پیدا کنم. تنها جایی که ذهنم می‌رفت، می‌رسید به علمای دین و اساتید اخلاق و دیگه یه ذره قابل فهم‌ترش، روایت شهدا. اما تو این کتاب یه نمونه از این حرکت رو تو متن زندگیِ امروز دیدم.  
تجربهٔ خوندن کتاب خیلی شبیه به کتاب‌های سرگذشت شهداست. تصویری که تو کتاب از نوید نجات‌بخش ارائه شده، یه شهید زنده‌س. امیدوارم همیشه شهید و زنده بمونه.

تو عموم دین‌دارهای روزگار فعلی، دین‌داری به نماز و روزه و چند تا مراسم مذهبی محدود میشه. تو حساب‌کتاب و برنامه‌ریزی، مخصوصا تو بحثای مالی، خدا جایی نداره. بدهی‌ها به تعداد ماه‌ها تقسیم میشه؛ قسط‌ها از درآمد‌ها کم میشه؛ اگه پولی بمونه جایی که سود بیشتری هست سرمایه‌گذاری میشه. همون حساب‌کتاب‌هایی که یه بی‌دین می‌کنه.  
اما تو نگاه «نجات‌بخش»، خدا وجود داره. صحنه‌گردان خداست. مدیریت نجات‌بخش سکولار نیست. دخل‌وخرجِ کار و کاسبی و زندگیش رو با معادلاتِ دنیاییِ صرف محاسبه نمی‌کنه.  
البته که هستن افرادی که با شعار و ظاهر دینی می‌خوان کارشون رو جلو ببرن اما هم‌چنان معادلات زندگی خودشون رو طبق فرمول‌های دنیایی حساب می‌کنن.

«وقتی می‌گوییم [حرکت اقتصادی] رنگ دینی داشته باشد، منظورم برگزاری نماز جماعت یا نوشتن حدیث در کارگاه نیست. این‌ها هم خوب‌اند. این‌ها هم به کار برکت می‌دهند؛ ولی رنگ دینی در کار اقتصادی به نظر من یعنی این که نیتت کسب پول یا رشد سرمایه نباشد. حواست باشد بخشی از خواست الهی برای مشغول کردن انسان‌ها به کار و شغل این بوده که نیاز‌های یکدیگر را تأمین کنند. در چنین فهم و باوری، عالی‌ترین نیت، خدمت به بندگان خداست.»

این حرفا رو کی داره می‌زنه؟ اینا حرفای یه روحانی که منکر فواید علمه و به نظرش برای شفای بیمارا فقط باید دعا کرد نیست. کسی داره اینا رو میگه که داره پیشرفته‌ترین دستگاه‌ها توی تکنولوژی‌های روز دنیا رو می‌سازه. یه شرکت چندصد نفره رو راه انداخته و اداره می‌کنه و محصولاتش و تکنولوژیش رو به خارج از ایران هم صادر می‌کنه. کسی که علم و ابزارهاش رو انکار نمی‌کنه؛ بلکه داره با کمترین امکانات و هزینه، کاری که بزرگترین شرکت‌ها تو دنیا می‌کنن رو انجام میده. کاری می‌کنه که هیمنهٔ خیلی از شرکت‌ها و کارهای علمی فرومی‌ریزه. «مگه میشه بدون پنجاه سال سابقه و کلی سرمایه‌گذاری و ده‌ها سال کار تحقیق و توسعه، شتاب‌دهنده خطی درست کرد؟» بله، میشه. ولی راهش اونی نیست که به طور معمول آموزش میدن.

این کتاب پره از کم‌کاری مسئولین و اشکالات توی سیستم. با این که با خوندن کتاب من امیدم نسبت به ساختار کمتر شد، اما امید به آینده رو تو من تقویت کرد. شاید بالاترین حدی که تا به حال بوده.

«وقتی شما تجارت می‌کنی و حواست فقط به پول درآوردن است، این پول است که تو را مدیریت می‌کند. یعنی این میزان پول توست که تصمیم می‌گیرد تو کجا و چگونه کار کنی. به خصوص این سال‌ها، پول است که سبک زندگی تو را تعیین می‌کند؛ این که توی چه خانه‌ای با چه امکاناتی زندگی کنی و چه ماشینی سوار شوی. حتی غذا خوردنت را میزان پولت تعیین می‌کند. این که با چه کسانی ارتباط داشته باشی و رفت و آمد کنی. یعنی اگر پولت کم باشد، یک نوع محصول تولید می‌کنی و اگر پولت زیاد باشد، یک نوع محصول دیگر. بعد این پول، همیشه به تو هشدار می‌دهد اینجا خرجم نکنی. اگر اینجا خرج کنی، تمام می‌شوم. پول است که شیوهٔ تولید و تجارتت را تعیین می‌کند. چون تو به گونه‌ای کار می‌کنی که بیشتر و راحت‌تر سود ببری. مثلا الان به ذهنت رسیده چراغ اتاق عمل بسازی؛ اما وقتی فقط دنبال پول درآوردن باشی، به تو می‌گوید این چراغ را نمی‌خواهد بسازی. چرا بی‌خودی برای خودت دردسر جور می‌کنی؟ بخش‌های ساده‌اش را درست کن؛ بخش‌هایی را که پیچیده‌تر است، بخر و بیا سرِهم کن.  
این مناسبات همیشه دارد به تو تحمیل می‌کند زندگی کردنت چه شکلی باشد؛ حتی کارکردنت چه شکلی باشد.»

«این حرف‌ها شاید شعار به نظر برسد؛ ولی مبنای زندگی کردن همه‌مان همین شعارهاست. مگر وقتی یکی می‌گوید در این مملکت داریم تباه می‌شویم، شعار نمی‌دهد؟ یا می‌گوید در این مملکت به کسی اهمیت نمی‌دهند. این هم یک نوع شعار است؛ شعاری که عمر و استعداد آدم‌ها را تباه می‌کند؛ چون در این شعار تو همیشه منتظری کسی بیاید کشفت کند. کسی بیاید امکانات بدهد، سرمایه بدهد به تو تا کاری راه بیندازی؛ ولی شعار من می‌گوید مهم‌ترین سرمایه خود تویی. خدای توست؛ خدایی که در حال تربیت توست. کاری که می‌کنی، شغلی که راه می‌اندازی هم بخشی از تربیت توست. پس حتما خدا برایت برنامه دارد. خدا برایت جایگاهی در نظر گرفته. تو که راه بیفتی و پا در مسیر بگذاری، به مرور با نشانه‌هایش راه درست را نشانت می‌دهد.»

  همهٔ کتاب این حرفای کلی نیست. کلی تجربهٔ کوچیک و بزرگ و خوندنی توشه. این کلیات بدون اون جزئیات و روایت با بقیهٔ شعارها فرقی ندارن. اما تو بستر روایت معنا پیدا می‌کنن. پشت هر کدوم از این جملات کلی تجربه هست. راوی اینا رو با تمام وجود درک کرده و داره تعریف می‌کنه. همراه شدن باهاش، تجربهٔ پرکشش و آموزنده‌ای بود.

https://khoshi.net/faster-than-hands.html
        

          کتابخانه عمومی مجازی
جذاب‌ترین کتابی که در این سبک خوندم! البته حدود ۳ سال پیش.
فوق‌العاده بود. چندماه بعد از مطالعه‌ی این کتاب این تقدیر شیرین رو داشتم که از طرف دانشگاه از این شرکت بازدید داشته باشیم و اونجا رسما روی ابرها سیر می‌کردم. هرچیزی که خونده بودم رو به عینه می‌دیدم و واقعا حیرت‌آور بود! کتاب کاملا بیان واقعیات هست و انگیزه‌ی الکی و بازاری بهتون تزریق نمی‌کنه.

کتاب از ارائه‌ی مهندس نجات‌بخش در یکی از دانشگاه‌ها شروع میشه و در ادامه به نقل زندگی خودشون و کسب و کارهایی که تجربه کردن و تاسیس این شرکت و سبک فعالیت‌ها و چالش‌ها و البته آینده‌ی شیرینی که در ذهن دارن میپردازند.
قصه‌ی زندگی یه مهندس و البته همکارا و خانواده و دوستاشون. مهندس نجات‌بخش در این کتاب از زندگی خانوادگی‌شون و کسب و کارهایی که تجربه کردن میگن تا اینکه چطور شد بهیار صنعت تاسیس شد و به اینجا رسید.

یه بخش کوچیکی رو تعریف می‌کنم:
یکی از دستگاه‌های مورد تعمیر توسط مهندس شتاب‌دهنده‌ی بیمارستانی بود. حالا این عزیزمون چی هست؟ یه طول موج خاص رو متمرکز می‌کنه و میزنه به تومور سرطانی و برای درمان سرطان استفاده میشه. این خطِ اخیر تکنولوژی ساخت دستگاه و زحمات مهندسین رو به باد داد. خیلی تکنولوژی عمیق و پیچیده‌ای داره، هم ساخت دستگاه هم حتی طراحی و ساخت مکانی که این دستگاه در اونجا قرار میگیره. از این سبک دستگاه کلا یکی توی ایران داشتیم (دهه ۷۰ گمانم) که اون هم اهداییِ یه بزرگواری بوده که همسرشون سرطان داشتن و درمان شده بودند. ایشون به شکرانه‌ی این امر یکی از این دستگاه خیلی گرون میخرن و میارن ایران. دستگاهی که خیلی‌ از بیمارا در صف استفاده از اون بودن و خرابی و کمبود این دستگاه عمیقا کادر درمان و بیماران رو اذیت می‌کرده. بلند پروازی‌های مهندس معدل ۱۴ قصه به جایی میرسه که از  ساخت یک تخت بیمارستانی شروع می‌کنن و بعدها می‌رسن به ساخت همین دستگاه و دستگاه‌های دیگه‌ای که تو کتاب می‌خونید.

از اون بازدید مسرت بخش: فضای شرکت در چند طبقه جذابیت خاص خودش رو داشت. میانگین سنی مهندسای اونجا حدود ۲۵ سال بود. اگر سوالی ازشون می‌پرسیدی، کاملا مشخص بود که تو حوزه‌ی خودشون کاملا عمیق و حرفه‌ای هستن حتی با این که سنی نداشتن! برام جالب بود که فقط در بخش فیزیک که معمولا میگن واسه علوم پایه کار نیست، حدود هفتاد نفر مشغول بودن.
کتاب تا حدود سال ۹۵ اطلاعات رو درج کرده و یه سری تجهیزات رو تو کتاب نمی‌خونید اما در حال ساخت هستن. مثلا اواخر کتاب میگن برنامه داریم جتِ چند نفره بسازیم و دو سال پیش که ما بازدید رفتیم در حال ساخت بود، خیلی شیک و مجلسی! که البته اجازه‌ی عکس برداری هم نبود.

راستی برای بچه های زیست و پزشکی و اون سبک تحصیلی به شدت کتاب سلول‌های بهاری رو پیشنهاد می‌کنم. یادداشت تفصیلی رو اونجا بخونید.

در طول هردو کتاب می‌بینید که چقدر سخت کار کردن و چه مشکلاتی داشتن و فائق اومدن و کاملا حس می‌کنید که:
۱.  إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا
 ﺑﻪ ﻳﻘﻴﻦ، ﺩﺭ ﭘﻲ ﺩﺷﻮﺍﺭﻱ ﺁﺳﺎﻧﻲ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. 

۲.  فَإِذَا فَرَغْتَ فَانصَبْ
ﺍﻛﻨﻮﻥ ﻛﻪ ﺩﺍﻧﺴﺘﻲ ﺳﻨّﺖ ﻣﺎ ﭼﻴﺴﺖ، ﻫﺮﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﻛﺎﺭ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﻓﺎﺭﻍ ﺷﺪﻱ، ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺑﻜﻮﺵ ﻭ ﺭﻧﺞ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﻫﻤﻮﺍﺭ ﺳﺎﺯ. 
(ترجمه المیزان)

        

          کتابی برای امید و انگیزه و هدایت آدمی با توکل و اراده... 
خدا هست در عمل 
از تو حرکت از خدا برکت در کار
درس زندگی بود 
حتما بخرید و بخوانید